Σερβίρει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ομολογώ πως, αν συνεχίσει έτσι η κυβέρνηση, θα ζητήσω από τα μέσα, με τα οποία συνεργάζομαι, να δουλεύω τζάμπα. Θα αγοράσω μια king size συσκευασία pop corn από το σούπερ μάρκετ και θα την αράξω μαζί με το κινητό μου. Μιλάμε για διασκέδαση μεγαλύτερη και από ματς Πλατανιάς-Κέρκυρα.
Η προηγούμενη εβδομάδα μπορεί να χαρακτηριστεί με μια λέξη: «Πανικός». Μόνο η κυβέρνηση μπορεί να εξηγήσει πώς κατάφερε μια ρύθμιση θετική για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους (ρύθμιση για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές) να τη μετατρέψει σε Βατερλώ. Το σαββατοκύριακο ήταν δύσκολο και για κάμποσους βουλευτές, τους οποίους οι ψηφοφόροι τους μόνο που δεν τους πήραν στο ψιλό στις εκλογικές τους περιφέρειες, όπως μαθαίνει η στήλη. Αλλά και στο Μαξίμου, μην νομίζετε, δεν ήταν καλύτερα τα πράγματα.
Εδώ μέχρι ο Πρόεδρος Αντωνης είπε στον Γιώργο τον Βλάχο, τον βουλευτή Αττικής, ο οποίος προηγουμένως, ως άλλη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα της Αττικοβοιωτίας, είχε σηκώσει το μπαϊράκι εντός της Βουλής και ζήτησε η κυβέρνηση να πάρει κεφάλια, πως έγινε «λαθάρα». Μα γίνονται αυτά τα πράγματα, Γιώργο μας; Για αυτοκτονίες είμαστε τέτοιες ώρες;
Αυτοκτονίες; Ουπς, σόρρυ, θα μου ξέφυγε. Ξέχασα ο άνους πως η γραμμή είναι «βάλατε εναντίον του Χαρδούβελη». Ο Χαρδούβελης είναι τεχνοκράτης, δεν καταλαβαίνει από πολιτική, δεν έχει καλή επικοινωνία με το Μαξίμου και άλλα τέτοια κομψά. Έχει αρχίσει η επιχείρηση αποδόμησης ενός υπουργού, ο οποίος δεν είναι και από τους πιο επιτυχημένους που έχουν περάσει από τον τόπο, για να το πούμε κομψά.
Αλλά, μιας και στήλη είμεθα φιλαλήθεις, πρέπει να τα λέμε όλα, Ο κύριος Γκίκας από τη μαγευτική Αρκαδία δεν δρα μόνος του. Δεν είναι Βάσκος αυτονομιστής ο άνθρωπος, υπουργός Οικονομικών μιας κυβέρνησης είναι. Αυτό σημαίνει πως δρα εντός ενός συγκεκριμένου πλαισίου. Αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο αποδεικνύεται, πώς να το ξαναπώ κομψά, ελαφρώς ακατάλληλο. Εντάξει, αρκετά. Η στρατηγική της κυβέρνησης από τις ευρωεκλογές και μετά είναι μαξιμαλιστική. Η κυβέρνηση θέτει στόχους, προβαίνει στην επικοινωνιακή ανάδειξη αυτών των στόχων και στη συνέχεια τρέχει. Έγινε με την Τρόικα. Από εκεί που διώχναμε την Τρόικα, τους πήγαμε βόλτα για κρουασάν στο Παρίσι και στη συνέχεια τους παρακαλάμε κανένα δίμηνο να έρθουν να κάνουμε εκείνη τη ρημάδα την τελική αξιολόγηση. Έτσι έγινε και με τον ΕΝΦΙΑ.
Η κυβέρνηση άκουγε διάφορους βουλευτές να μεταφέρουν αιτήματα για ρύθμιση και οφειλών που δεν έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες. Τρέχα γύρευε δηλαδή! Στο Μέγαρο Μαξίμου υπήρξε, επομένως, η διαπίστωση πως αυτό θα μπορούσε να γίνει, αν εντασσόταν π.χ. όλος ο ΕΝΦΙΑ στη ρύθμιση. Το σκεπτικό ήταν «αφού μπορεί να ενταχθεί η πρώτη δόση, η οποία έχει εγκριθεί πριν από τις 30/9 (που ήταν η καταληκτική ημερομηνία ένταξης), γιατί να μην μπορεί και όλος ο φόρος;». Αυτό μεταφέρθηκε και στον αγαπητό Γκίκα εξ’ Αρκαδίας-και από μερικούς φωστήρες του υπουργείου Οικονομικών-, ο οποίος δεν γνωρίζει πολλά από φορολογικά, αλλά τώρα ποιεί την νήσσα! Ήτοι, ότι φυσικά και δεν μπορούν βεβαιωμένες οφειλές να συμψηφίζονται με ληξιπρόθεσμες! Αφού «φυσικά και δεν μπορούν» κύριε Γκίκα μου, γιατί κατατέθηκε τότε αυτή η τροπολογία, η οποία τίναξε στον αέρα όλη την επικοινωνιακή διαχείριση που προσπάθησε να κάνει η κυβέρνηση; Και φυσικά, γιατί αγαπητοί μου κύριοι στο Μαξίμου, κατατέθηκε αυτή η τροπολογία; Μήπως γιατί βιάζεστε να αλλάξετε το πολιτικό momentum και ψάχνετε κινήσεις ανατροπής; Λέω εγώ τώρα…
Το κακό έγινε τώρα. Και το Μαξίμου φταίει και το υπουργείο Οικονομικών φταίει. Ο Πρόεδρος Αντώνης μίλησε μεν για «λαθάρα» αλλά δεν προσδιόρισε ποιος την έκανε τη λαθάρα. Εγώ την έκανα δηλαδή; Γιατί, αν είναι να ψάχνει εντός των τειχών, στο Μαξίμου δηλαδή, βλέπω κάποιους κάποιους να μην αισθάνονται πολύ άνετα. Και πολύ καλά θα κάνουν να μην αισθάνονται άβολα, γιατί ορισμένες φορές παρέχουν κακές υπηρεσίες στον πρωθυπουργό.
Η κυβέρνηση, στην πιο κρίσιμη φάση του πολιτικού της βίου, εκεί που έπρεπε να μείνει ψύχραιμη δηλαδή, πυροβολεί επανειλημμένα τα πόδια της. Και εγώ αναρωτιέμαι, αν αυτά τα έρημα τα πόδια θα αντέξουν πολύ ακόμα πριν σωριαστούν.
Λάθη, λάθη και ξανά λάθη, την ώρα που απαιτείται σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Και μετά κάποιοι αναρωτιούνται γιατί η ΝΔ βλέπει την πλάτη του ΣΥΡΙΖΑ και γιατί το ΠΑΣΟΚ βλέπει το Χάρο με τα μάτια του. Μια απάντηση θα ήταν, ίσως, μια ματιά στον καθρέφτη. Ασκαρδαμυκτί!
Επιδόρπια:
1) Γιατί παραιτήθηκε ο Ανδρέας Ψυχάρης από βουλευτής; Τέτοια μεγάλα ερωτήματα με βασανίζουν κυριακάτικα. Παρ’ ότι δεν αμφισβητώ τη μαγκιά του Ανδρέα να παραιτηθεί από τη θέση του και να μην σέρνει μαζί την έδρα του σαν κάτι άλλους, άντε μην πω τώρα, πρέπει να πω πως υπάρχουν και άλλοι λόγοι: 1) Ο πρωθυπουργός δεν τον έβαλε σε κανένα υπουργικό σχήμα, ούτε εισάκουσε το αίτημά του να είναι υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων (χοχοχο). 2) Στις κυλιόμενες μετρήσεις για την Α’ Αθηνών, στο σενάριο πως η ΝΔ είναι δεύτερο κόμμα, πιο πιθανό να έβλεπε την Αίγινα με τα κυάλι παρά την έδρα. Πάντως, όπως σχολιάζαμε και με έναν καλό φίλο στο twitter, η παραίτηση του Ανδρέα είναι η δικαίωση των απανταχού καπνιστών της Βουλής, μιας και όποτε εμπαινε στο καφενείο έπεφτε σύρμα και εξαφανίζονταν τασάκια και γόπες.
2) Το facebook πολύ μ’αρέσει, αν και συχνά ανακαλύπτω ορισμένα νούμερα. Φερ ειπείν, η επέτειος του Πολυτεχνείου έφερε στην επιφάνεια ακόμα ένα. «Κάτω από το κάλυμμα του αντιχουντικού και αντιφασιστικού λόγου, ο μύθος του Πολυτεχνείου δεν ήταν παρά προπαγάνδα αριστερών δογμάτων. Μας επέβαλαν να προσκυνάμε νέα τοτέμ και να συμμετέχουμε σε γιορτές μνήμης και πορείες για «δημοκρατία», μόνο για να διαιωνίσουν τη δική τους κυριαρχία. Φτάνει πια. Τέσσερις δεκαετίες αρλούμπας αρκούν. Φυσικά να τονίσουμε πως κανένα Πολυτεχνείο δεν ”έριξε” τη δικτατορία, αλλά η απώλεια της μισής Κύπρου. Δεν χρειαζόμαστε νέα Πολυτεχνεία και νέους μάρτυρες, αλλά μια επανάσταση του πιο αυτονόητου πράγματος: “της κοινής λογικής». Ποιος γράφει αυτά τα περισπούδαστα; Η Έλλη Παπαγγελή, το κορίτσι του κολλαγόνου που από τα πολλά κολλαγόνα που πίνει πρέπει να βλέπει τις παρενέργειες στα posts της. Η κυρία, εκτός από μούσα γνωστής εταιρείας πόσιμου κολλαγόνου ήταν και υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Αττικής (πάντα με τοποθέτηση προϊόντος στις συνεντεύξεις της) με τον συνδυασμό του Γιώργου Κουμουτσάκου), του οποίου οι θέσεις είναι διαμετρικά αντίθετες φυσικά από του κοριτσιού. Θα συνιστούσα στην κυρία Παπαγγελή να ανοίξει κανένα βιβλίο και καπάκι να πιει και ένα κολλαγόνο on the rocks, μπας και συνέλθει, γιατί τα περί «μύθων του Πολυτεχνείου» διακινούνται μόνο από χουντικά κατάλοιπα. Κατά τα άλλα και αφού αντιπαρέλθουμε τα λόγια του κολλαγόνου, να αποδώσουμε τιμή και δόξα στο Πολυτεχνείο και σε όσους αγωνίστηκαν για την ανατροπή της Χούντας. Τελεία, παράγραφος και εις υγείαν όσων πιούν κολλαγόνα. Είναι προφανές πως έχουν ακραίες παρενέργειες.
3) Την προηγούμενη εβδομάδα στη Βουλή, ο Πρόεδρος Κώστας (Καραμανλής) έκανε πηγαδάκι με γαλάζιους βουλευτές, όπου συζήτησε ζητήματα συνταγματικής φύσεως. Ρώτησα γαλάζιο μέλος της παρέας και μου είπε πως ο Πρόεδρος είναι θαυμαστής του γαλλικού προεδρικού μοντέλου. Όπερ, θα έβλεπε πολύ θετικά την ανάδειξη Πρόεδρου της Δημοκρατίας από το λαό, με αυξημένες εξουσίες, παρόμοιες με αυτές του Συνάγματος του 1975. Φυσικά, έχει γνώση πως, για να γίνει αυτό, χρειάζεται πολύς χρόνος αλλά στα προσόντα του Προέδρου ανήκει η υπομονή. Εγώ βέβαια ρώτησαν τον συνομιλητή μου, αν ο Καραμανλής τους είπε τίποτα για δική του υποψηφιότητα σε μια τέτοια περίπτωση, αλλά ήταν περασμένη η ώρα και ήθελε να πάει για ύπνο. Εμένα, πάντως, η ιδέα μου μπήκε, σας λέω…
