Η γεωγραφική και κυρίως η τεχνολογική διασπορά του χαρτοφυλακίου της ΔΕΗ δεν έχει τελειώσει.
Στη νέα και πιο σύνθετη εποχή της ενέργειας, κερδισμένος θα βγει αυτός με το πιο ανθεκτικό «πράσινο» χαρτοφυλάκιο, γι’ αυτό και η ΔΕΗ θα συνεχίσει, σύμφωνα με τις πληροφορίες, να εξαπλώνεται και τεχνολογικά, διασφαλίζοντας φθηνή ηλεκτρική ενέργεια όχι μόνο τα μεσημέρια, αλλά σε ευρύτερες «ζώνες» του 24ωρου.
Στο στόχαστρο βρίσκονται, εκτός από τα φωτοβολταικά, τα οποία ευνοεί η ΝΑ Ευρώπη από άποψη κλιματολογικών συνθηκών, και τα αιολικά πάρκα, γεγονός που σημαίνει ότι η τεχνολογική και γεωγραφική διαφοροποίηση του portfolio του ομίλου θα έχει συνέχεια.
Αλλωστε, το διπλό «καπέλο» που πλέον φοράει η ΔΕΗ, αυτό του utility και εκείνο του περιφερειακού παίκτη, υπαγορεύει την ανάγκη δημιουργίας ενός τέτοιου τύπου χαρτοφυλακίου ΑΠΕ. Αφενός πρέπει να φροντίζει να καλύπτει τις ανάγκες των πελατών της, αφετέρου πρέπει να αναζητά επενδυτικές ευκαιρίες με υψηλές αποδόσεις, να γίνεται ακόμη πιο ανταγωνιστική στο διασυνοριακό εμπόριο, να μεγαλώνει όσο μπορεί περισσότερο.
Αυτή η διπλή ανάγκη σημαίνει ότι θα επιδιώξει να αυξήσει το αποτύπωμά της στα αιολικά πάρκα, να αποκτήσει τέτοια έργα με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη γεωγραφική διασπορά, και όχι μόνο να ενισχύσει τις ευκαιρίες για trading στη ΝΑ Ευρώπη, αλλά και να το κάνει πιο προβλέψιμο, περιορίζοντας τα ρίσκα.
Ακριβώς δηλαδή όπως επεκτάθηκε στα φωτοβολταϊκά, με βάση τη λογική όταν δεν έχει ήλιο στην Ελλάδα, θα έχει π.χ. στη Ρουμανία, έτσι κινείται και στα αιολικά, σε μια λογική ότι όταν δεν θα φυσάει στην Ελλάδα, θα φυσάει π.χ. στη Βουλγαρία, την Ιταλία ή σε κάποια άλλη χώρα της γειτονιάς.
Αυτά όλα φυσικά στο μέτρο του δυνατού, δεδομένης της γεωγραφικής της θέσης ως περιφερειακού παίκτη που δραστηριοποιείται στην ΝΑ Ευρώπη, όπου η νούμερο ένα επένδυση δεν μπορεί παρά να είναι τα φωτοβολταϊκά.
Στατιστικά γίνεται το 25% του pipeline
Αυτή είναι σύμφωνα με πληροφορίες σε αδρές γραμμές, η από εδώ και πέρα φιλοσοφία ανάπτυξης του ομίλου ΔΕΗ, γεγονός που σημαίνει ότι το υφιστάμενο pipeline των 20 GW κυρίως φωτοβολταικών και δευτερευόντως αιολικών, θα μεγαλώσει κι άλλο.
Ούτως ή άλλως, όλ’ αυτά τα GW δεν πρόκειται να γίνουν. Στατιστικά από το pipeline μια επιχείρησης είθισται να μετουσιώνονται σε έργα το ένα στα τέσσερα.
Στο τέλος της ημέρας, ο όμιλος θα επιλέξει τα πιο αποδοτικά απ’ αυτά, ώστε να φτιάξει ένα ποιοτικό χαρτοφυλάκιο στη ΝΑ Ευρώπη με όσο πιο ψηλές αποδόσεις.
Σημειωτέον ότι από τα 20 GW, άνω του 56% (11,3 GW) αφορούν έργα αμιγώς της ΔΕΗ, και το 44% (8,9 GW) έργα που προωθεί από κοινού με άλλους partner, δηλαδή RWE, Intrakat, Motor Oil και τελευταίως με τη Mytilineos. Και απ’ αυτά τα περίπου 90 φωτοβολταικά της συμφωνίας με τη Mytilineos, όταν ολοκληρωθούν, η ΔΕΗ έχει το option να αποκτήσει το 100% του μεριδίου της και να τα συμπεριλάβει στο portfolio της.
Διαφοροποιώντας γεωγραφικά και τεχνολογικά τις επενδύσεις της θα εκμεταλλεύεται τις εκάστοτε καιρικές συνθήκες, ώστε να έχει πιο σταθερή παραγωγή, και άρα πλεονέκτημα έναντι άλλων ανταγωνιστών στις χώρες όπου βρίσκεται ή πρόκειται να μπει, δηλαδή Ελλάδα, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ιταλία και Κροατία.
Γιατί η Ιταλία έχει ρόλο «κλειδί»
Στη μεγάλη εικόνα, αυτό που πρέπει να έχει πάντα κανείς στο μυαλό του όταν μιλάμε για τη ΔΕΗ είναι ότι η παραγωγή της σε ενέργεια υπολείπεται σταθερά των αναγκών του πελατολογίου της.
Κατέχει στην Ελλάδα μερίδιο 33% στη παραγωγή και 51% στη προμήθεια. Άρα είναι ένας παραδοσιακός net-buyer και για να καλύπτει τις ανάγκες των πελατών της πρέπει να αγοράζει και να εισάγει ενέργεια.
Κατ’ επέκταση, όσο πιο πολλές επενδύσεις ΑΠΕ κάνει στην Ελλάδα, που είναι φθηνότερη αγορά, τόσο λιγότερο χρειάζεται να εισάγει ρεύμα π.χ. από την ακριβή ιταλική αγορά για να καλύψει τις ανάγκες των εδώ 5,5 εκατομμυρίων πελατών της. Διότι η «πράσινη» ενέργεια στην εγχώρια αγορά είναι μακράν φθηνότερη απ’ ότι στη γειτονική.
Αυτός είναι και ο λόγος που η ΔΕΗ θα συνεχίσει, σύμφωνα με τις πληροφορίες, να αναζητά νέα έργα ΑΠΕ στην Ελλάδα, ώστε να αυξήσει την εγχώρια εγκατεστημένη ισχύ της.
Αλλά επειδή με την Ιταλία είμαστε συζευγμένοι (coupled), στο πλαίσιο της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς, οι γείτονες μας «τραβούν» προς τα πάνω από πλευράς τιμών. Και αυτός είναι και ο λόγος που οι τιμές χονδρικής στην Ελλάδα διαμορφώνονται σταθερά, κατά τι ψηλότερα απ’ ότι σε Βουλγαρία και Ρουμανία, παρ’ ότι γενικά οι τρεις βαλκανικές χώρες κινούμαστε σε παρόμοια επίπεδα. Αυτή η κατάσταση εκτιμάται ότι θα πάρει χρόνια για να αλλάξει.
Αρα επειδή οι Ιταλοί «τραβούν» ανοδικά την ελληνική αγορά χονδρικής και επειδή η ΔΕΗ εκτός από το «καπέλο», του utility, φοράει και εκείνο του επενδυτή, έχει δει μια ευκαιρία. Αγοράζοντας έργα ΑΠΕ με υψηλές αποδόσεις στην Ιταλία και πουλώντας τη παραγόμενη ενέργεια στην ακριβή ιταλική αγορά, κάνει ένα είδος balancing μέχρι να εξιισορροπήσει η κατάσταση των αγορών στη γειτονιά μας, κάτι που δεν αναμένεται να συμβεί σύντομα.
Αντίστοιχη λογική έχει και η είσοδος του ομίλου στην αγορά της Κροατίας. Η παραγόμενη εκεί ηλεκτρική ενέργεια εξάγεται συστηματικά στην ιταλική αγορά, της οποίας η κροατική είναι στην ουσία ένα «παρακολούθημα». Αρα το κίνητρο του ελληνικού ομίλου για να μπει στα έργα των 500 MW της Κροατίας (επίσης τμήμα της συμφωνίας με τη Mytilineos) είναι επειδή θα πουλάει ακριβά τη παραγωγή τους στην γειτονική Ιταλία.
Πηγή energypress.gr
