Η Ευρώπη, πληγωμένη κοινωνικά από τη νεοφιλελεύθερη επίθεση και πολιτικά από τους ενδοσυντηρητικούς εναγκαλισμούς με τους (νεο-) φασίστες, φαίνεται πως τα έχει απολύτως χαμένα. Την ίδια στιγμή η παθητική στάση μιας άτολμης ελληνικής κυβέρνησης και η έλλειψη στοιχειώδους σχεδιασμού (και στο προσφυγικό) οδηγεί τη χώρα σε πολιτικά αδιέξοδα.
Η διέξοδος στο προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα, ανεξάρτητα από τις ανόητες και εξωφρενικές πιέσεις που δέχεται η Ελλάδα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, εν τω μέσω της διεθνούς συστημικής κρίσης, θα πρέπει να αναζητηθεί μέσα από ανατρεπτικές και ριζοσπαστικές ενέργειες και υπερβατικές πολιτικές, κόντρα στο γενικευμένο, ολοένα εντεινόμενο ρεύμα εκφασισμού εντός και εκτός των συνόρων.
Η μέχρι τώρα άρνηση των ευθυνών της από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη διαμόρφωση ενός πλαισίου βιώσιμης αντιμετώπισης του προσφυγικού, δεν αφήνουν άλλα περιθώρια στη χώρα από το να αντιμετωπίσει την εξελισσόμενη ανθρωπιστική κρίση στο εσωτερικό της καταρχήν μέσω των δικών της δυνάμεων. Πόσο μάλλον, όταν οι ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες για φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων αποτελούν μόνο ένα πρόσχημα με προφανή τη γεωστρατηγική, ιμπεριαλιστική στόχευση: η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, υπό την ηγεσία της Γερμανίας αντιστρέφεται στα κυριαρχικά μας δίκαια και θα εντείνει τη σύγκρουση στην περιοχή – βασική αιτία του προσφυγικού ζητήματος.
Η αντιμετώπιση του κάθε προβλήματος ξεκινά από την παραδοχή του. Οι στιγμές είναι κρίσιμες και δεν αντιμετωπίζονται εθελοτυφλώντας. Ο λαός μας απέδειξε πολλές φορές και αποδεικνύει και σήμερα την ανθρωπιστική, προοδευτική του κουλτούρα και την ανιδιοτελή του διάθεση συνεισφοράς. Η χώρα πρέπει να διαχειριστεί τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, αλλά και να είναι σε θέση να ενσωματώσει ένα μέρος τους. Μέσα από ένα ολοκληρωμένο, ανατρεπτικό, αντιφασιστικό και αναπτυξιακό σχέδιο διαχείρισης του προσφυγικού μπορούμε να ανακτήσουμε μέρος του ιστορικού κεκτημένου μας και την διεθνή αναγνώριση.
Σε αυτό το πλαίσιο η Σοσιαλιστική Προοπτική υιοθετεί και προτείνει τα ακόλουθα:
1. Άμεση πρόσκληση / πρόκληση όλων των φορέων – διοικητικών, επιστημονικών, παραγωγικών, κοινωνικών – σε επίπεδο αστικών κέντρων της χώρας, σε μια αρχική, ανοικτή σύσκεψη με σκοπό να συσταθεί ένα «στρατηγικό, ολοκληρωμένο σχέδιο αστικής φιλοξενίας προσφύγων» αξιοποιώντας συντονισμένα, αποτελεσματικά και ισόρροπα όλες τις δυνάμεις και τους χώρους που διαθέτουν τα (μεγάλα) αστικά κέντρα (π.χ. στρατόπεδα, πάρκα Πανεπιστημιούπολης, εκθεσιακοί χώροι, εκστρατευτικό υλικό του Στρατού, διαθεσιμότητες νοσοκομείων και κλινικών, τοπικές παραγωγικές μονάδες). Σκοπός:
· Η δημιουργία δικτύου χώρων φιλοξενίας, ελεγχόμενου μεγέθους προς αποφυγή αρνητικών επιπτώσεων τόσο για τους φιλοξενούμενους όσο και για τον κοινωνικό ιστό της περιοχής.
· Η ανάπτυξη ενός συστήματος παροχής υπηρεσιών προς τους πρόσφυγες – σίτιση, υγειονομικές, ιατρικές υπηρεσίες, παιδαγωγική υποστήριξη, πολιτιστικές παρεμβάσεις κλπ.
· Η συντονισμένη δραστηριοποίηση των παραγωγικών μονάδων της περιοχής σε ένα σύστημα παραγωγής και διάθεσης απαραίτητων υλικών και προϊόντων,
2. Άνοιγμα και υπεύθυνη διαχείριση των χερσαίων συνόρων στον Έβρο, αξιοποιώντας τον κρατικό μηχανισμό, τις εθνικές δυνάμεις ασφάλειας και εθελοντικές πρωτοβουλίες πολιτών, σύσταση και εγκατάσταση εκεί μιας επαρκούς δομής ελέγχου, καταγραφής των προσφυγικών, μεταναστευτικών ροών και προώθησής τους στο δίκτυο των προαναφερομένων σχεδίων αστικής φιλοξενίας και στη συνέχεια, οργανωμένα και συγκροτημένα, στις κατά περίσταση χώρες τελικού προορισμού ή επαναπροώθησης.
3. Η ενσωμάτωση μέρους των προσφύγων και μεταναστών σε ένα ευρύτερο σχέδιο επιστροφής της νεολαίας και των δημιουργικών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας στην επαρχία και στις τοπικές αγροτικές και λοιπές παραγωγικές δραστηριότητες, βασιζόμενο στην παροχή συγκεκριμένων κινήτρων και διευκολύνσεων.
4. Ανάληψη πρωτοβουλιών πανευρωπαϊκής εμβέλειας για την ασφαλή μετακίνηση και την οργανωμένη προώθηση των προσφύγων σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
5. Ανάληψη πρωτοβουλιών πανευρωπαϊκής και διεθνούς εμβέλειας για την οικονομική ενίσχυση του παραπάνω σχεδίου δράσης σε όλες τις πτυχές του.
Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ακόμη ιστορικό σταυροδρόμι. Από την μια ο ανθρώπινος πόνος των καταπιεσμένων και των θυμάτων – από την άλλη ο κυνισμός των εκμεταλλευτών και η νεοφιλελεύθερη χυδαιότητα. Μέσα από τη δυνατότητα φιλοξενίας και διαχείρισης των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών η Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει ένα φάρο αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, ανακτώντας το ιστορικό, πολιτικό και πολιτιστικό κεκτημένο της, ενισχύοντας εν τέλει τις προοπτικές για την μακροχρόνια οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική της εξέλιξη.
