Από τη ΔΕΘ και μετά, η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο. Σαμαράς και Τσίπρας βγήκαν και εξήγγειλαν τα προεκλογικά τους προγράμματα και όσα συμβαίνουν έκτοτε δεν είναι παρά το σκηνικό που στήνεται προκειμένου η χώρα να οδηγηθεί στις κάλπες.
Για να λέμε την αλήθεια όπως πραγματικά είναι, του Σαμαρά δεν του βγήκε. Τα έδωσε όλα στην πιστή τήρηση του προγράμματος των δανειστών, ευελπιστώντας να τύχει της στήριξής τους, ώστε να παρουσιάσει το «τέλος του μνημονίου». Μόλις αντιλήφθηκαν οι πάντες πως αυτό δεν του «το δίνουν», η κυβέρνηση βρέθηκε σε «κενό αέρος», εξανεμίζοντας τα τελευταία αποθέματα ανοχής στην πολιτική της.
Τα στοιχεία που κάνουν την ατμόσφαιρα να μυρίζει «μπαρούτι», καλλιεργούν την ανασφάλεια και «παγώνουν» τα πάντα «μέχρι να δούμε τι θα γίνει…» είναι πολλά. Περιορίζομαι σε 3 + 1 χαρακτηριστικά περιστατικά.
Πρώτον, παραιτούνται τρεις γενικοί γραμματείες που θεωρούνται σίγουροι για τα ψηφοδέλτια της Ν.Δ.
Δεύτερον, η καχυποψία με τον Βενιζέλο έχει χτυπήσει «κόκκινο». Ο πρωθυπουργός στέλνει στον υπουργό των Οικονομικών του, ως τοποτηρητή στη συνάντηση με την τρόικα, τον Χρύσανθο Λαζαρίδη γιατί δεν τον εμπιστεύεται προφανώς και η αντίδραση του υπουργού είναι να σηκώσει το τηλέφωνο και να κάνει τα παράπονά του στον Βενιζέλο! Κι αυτό λέγεται… υπεύθυνη διακυβέρνηση, με τους εκπροσώπους των δανειστών στην Αθήνα. Το φιάσκο του Παρισιού σε επανάληψη….
Τρίτον, ο Σταθάκης του ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να χαμηλώνει τον πήχη των προσδοκιών μιλώντας για διαπραγμάτευση που οδηγεί σε «win – win με τους δανειστές». Η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς , βλέποντας πως δεν υπάρχει χρόνος….
Και το «συν ένα» είναι πως οι «καραμανλικοί» ήταν χθες έξαλλοι με τον Λούλη, ο οποίος ως επαγγελματίας θέλει να κάνει τη δουλειά του κι έπινε καφέ με τον Δραγασάκη στην «Αίγλη» του Ζαππείου.
Η χώρα, καλώς ή κακώς, πάει σε εκλογές. Τα τηλέφωνα του RizopoulosPost όλη μέρα χτυπάνε με το ερώτημα πότε θα προκηρυχθούν εκλογές. Σίγουρα η κυβέρνηση με αυτό το κλίμα δεν αντέχει μέχρι τον Μάρτη και σίγουρα θα πρέπει να ολοκληρωθούν τα stress tests των «συστημικών» τραπεζών για να υπάρχει εικόνα της «τρύπας». Συνεπώς , από τον Νοέμβριο και μετά, όλες οι Κυριακές είναι πιθανές για εκλογές, εκτός αν η κυβέρνηση λύσει τον γρίφο των 180 και πείσει πως μπορεί να παρατείνει την παραμονή της. Αλλιώς κανείς δεν θα συζητήσει και δεν θα διαπραγματευτεί με μια κυβέρνηση που καταρρέει. Θα προτιμήσει να περιμένει, για να μιλήσει στον… επόμενο.
Η ευθύνη λοιπόν του Σαμαρά είναι μεγάλη. Το διαρκές προεκλογικό «ζέσταμα» διαλύει τα πάντα. Ή πρέπει να πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίες να υποβάλλει την παραίτησή του και να πάμε σε εκλογές ή να πει το όνομα του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας που μπορεί να συγκεντρώσει 180 ψήφους. Είναι υποχρεωμένος να κάνει ένα από τα δύο και να το κάνει όσο το δυνατόν συντομότερα.
ΥΓ: Το ερχόμενο Σάββατο, ο Σαμαράς μιλάει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για τα 40 χρόνια της ΝΔ. Είναι η ιδανική ευκαιρία να ξεκαθαρίσει ως οφείλει απέναντι στην πατρίδα του, στους πολίτες της χώρας και στην παράταξή του, αν θα ανακοινώσει εκλογές ή αν θα ανακοινώσει υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας που μπορεί να συγκεντρώσει 180 βουλευτές.
