Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Τις τελευταίες ημέρες το δίδυμο «Σαμαράς – Βενιζέλος» φρόντισε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να κάνει αισθητή την παρουσία του, σε διαφοροποίηση με την «επίσημη γραμμή» των κομμάτων τους.
Ο μεν Σαμαράς με εκτενές άρθρο του βγήκε να υπερασπιστεί το έργο της κυβέρνησής του, εμφανίζοντας τον εαυτό του ως τον μόνο που μπορεί να είναι επικεφαλής «του κινήματος των μεταρρυθμίσεων», οι οποίες όπως λέει είναι και το μεγάλο στοίχημα για τη χώρα. Σε συνέντευξή του επίσης απέρριψε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού ή οικουμενικής κυβέρνησης, εκτιμώντας ότι σήμερα τέτοιες προϋποθέσεις δεν υπάρχουν και όσα λέγονται είναι ευφάνταστα σενάρια.
Οι θέσεις αυτές τροφοδότησαν τη φημολογία πως ο Σαμαράς ετοιμάζει κόμμα, κάτι που ασφαλώς ο ίδιος διαψεύδει αυτή τη στιγμή και σίγουρα δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Παρ’ όλα αυτά, το σενάριο μένει ανοιχτό μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση στη ΝΔ. Δύσκολα πάντως ο Σαμαράς θα μπορούσε να «συμβιώσει» με μια ηγεσία που θα ήταν ανοιχτή στο ζήτημα των συνεργασιών ή ακόμη και της συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν οι εξελίξεις σε κρίσιμα μέτωπα το απαιτήσουν.
Βήματα «αυτονόμησης» από την κομματική γραμμή του ΠΑΣΟΚ κάνει όμως και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Έβγαλε εδώ και δυο μέρες στον «αέρα» το ekyklos.gr, μια ιστοσελίδα που θα λειτουργεί λέει ως think tank προγραμματικών ιδεών για την εθνική ανασυγκρότηση. Στη σχετική διακήρυξη («ποιοι είμαστε») αναφέρεται ότι «η Ελλάδα έχει ταλαιπωρηθεί στα χρόνια της κρίσης», ενώ επισημαίνεται πως «η εμπειρία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια ανακύκλωσης του συμβατικού δημόσιου λόγου».
Σαμαράς και Βενιζέλος εκτιμούν πως η κυβέρνηση δεν θα τα βγάλει πέρα και πως αυτό θα συνιστά δικαίωση της δικής τους πολιτικής. Ωστόσο και οι δυο γνωρίζουν πως δεν έχουν πλέον μέλλον στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα και διερευνούν προς το παρόν το έδαφος για την επόμενη κίνηση. Θα το αποτολμήσει ο καθένας μόνος του; Θα το αποτολμήσουν μαζί στη λογική ενός «ευρωπαϊκού μεταρρυθμιστικού κόμματος»; Ούτε και οι ίδιοι το ξέρουν αυτή τη στιγμή. Στις αποφάσεις τους, θα παίξουν καθοριστικό ρόλο το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών στη ΝΔ όπως και το κατά πόσο θα καταφέρει η κυβέρνηση να ξεπεράσει τους σκοπέλους που έχει μπροστά της και να φτάσει μέχρι την πρώτη αξιολόγηση.
Έχει σημασία πάντως στην όλη υπόθεση, το γεγονός πως ένας εν δυνάμει «σύμμαχος» της προσπάθειάς τους, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας, δείχνει όχι μόνον να τηρεί αποστάσεις ασφαλείας από τέτοιες ζυμώσεις αλλά και να πριμοδοτεί με κάθε ευκαιρία την πολιτική σταθερότητα, στηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς την κυβέρνηση. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός πως και ο Ψυχάρης στο χθεσινό «Βήμα» ζητάει ακριβώς το ίδιο. Όποιος έχει καεί στον χυλό της «παρένθεσης», τώρα φυσάει και το γιαούρτι…
Φαίνεται λοιπόν πως το «δώστε μας ένα κόμμα να κυβερνήσουμε», που λένε με τον τρόπο τους Σαμαράς και Βενιζέλος, δεν ακούγεται τόσο πειστικό όσο οι ίδιοι θέλουν να πιστεύουν. Μπορεί ένας αριθμός στενών φίλων τους να δηλώνουν τον ενθουσιασμό τους αλλά μέχρις εκεί. Η κοινωνία είναι παντελώς αδιάφορη έως και εχθρική. Γι αυτό και θα έχει ενδιαφέρον αν θα επιμείνουν μέχρι τέλους, ευελπιστώντας σε ένα ρυθμιστικό ρόλο μέσω της απλής αναλογικής του Τσίπρα ή αν θα συμβιβαστούν με την πολιτική μοναξιά τους.
