Γράφει ο Μανόλης Καμπουράκης
Ρόδα είναι και γυρίζει. Όλα κάνουν τον κύκλο τους. Η ζωή είναι γεμάτη καλές και κακές στιγμές. Όλες οι παραπάνω σοφές φράσεις του λαού πρέπει να γίνουν ένα καλό μάθημα στην εθνική ομάδα ποδοσφαίρου που περνάει ένα από τα χειρότερα φεγγάρια της ιστορίας της και βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι ίσως κρισιμότερο από την διαδοχή Ρεχάγκελ. Η αξιέπαινη προσπάθεια του Μαρκαριάν δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα για την Εθνική που είναι με το ενάμιση πόδι εκτός Euro 2016 και τώρα που το καράβι βουλιάζει ο Μαρκαριάν υποβάλλει την παραίτησή του. Εδώ βρίσκονται δύο επιλογές: φεύγει τώρα ή μένει για την επόμενη τετραετία.
Η πρώτη επιλογή είναι η πιο εύκολη για τον προπονητή αλλά η χειρότερη για την υστεροφημία του ενισχύοντας ακόμα περισσότερο τη άποψη ότι η μακρά αποχή από το ποδόσφαιρο είναι σημαντικό μειονέκτημα. Είναι απολύτως λογικό και αποδεκτό να θέλει να παραιτηθεί γιατί κουράστηκε ή διότι δεν είδε αυτά που ήθελε σε επίπεδο διοικητικό επίπεδο και σε επιλογή προσώπων (ακούστηκε και αυτό). Αν όμως τελικά το πράξει θα είναι πλήρως αποτυχημένη η προσπάθειά του να οδηγήσει την Εθνική στο δύσκολο μονοπάτι και εν τέλει στην νέα εποχή γιατί είπαμε ρόδα είναι και γυρίζει. Τέλος η αποτυχία θα επηρεάσει την υστεροφημία του σε μεγάλο βαθμό και θα είναι δίπλα στα επιτεύγματα του παρελθόντος.
Ας πάρουμε τώρα την δεύτερη επιλογή ότι πείθεται από την ομοσπονδία και αποφασίζει να μείνει. Τότε θα πρέπει να μείνει για τουλάχιστον 4 χρόνια έχοντας ως μεγάλο στόχο όχι την Γαλλία αλλά το Μουντιάλ του 2018. Εφόσον η εθνική είναι σχεδόν εκτός Γαλλίας αλλά ο Μαρκαριάν δεν έχει επηρεαστεί είναι μία ιστορική ευκαιρία για εκείνον να εδραιωθεί τον επόμενο χρόνο στον πάγκο της Εθνικής, να περάσει την δικιά του φιλοσοφία και επιτέλους να κάνει αυτή την πολύ σημαντική, ριζική και σωστή αλλαγή γενιάς. Αν καταφέρει να είναι στους ομίλους του 2018 τότε θα μείνει στην ιστορία ως ο προπονητής που οδήγησε την ομάδα στην δύσκολη εποχή και στο Μουντιάλ έχοντας μια πλήρως ανανεωμένη εθνική με νέους παίκτες με την υστεροφημία του να συγκρίνεται μόνο με του χερ Όττο.
Ο Μαρκαριάν έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι είναι ένας καλός προπονητής και είναι προς τιμήν του το γεγονός πως ανέλαβε την ευθύνη να οδηγήσει την Εθνική εκεί που ανήκει όμως δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής αυτά που θέλει και αποφάσισε να παραιτηθεί. Αμέσως όλοι έσπευσαν να τον μεταπείσουν οδηγώντας τον σε ένα κρίσιμο δίλλημα όχι μόνο για εκείνον αλλά και για την Εθνική. Αν παραιτηθεί η ομοσπονδία καλείται να βρει έναν άλλο προπονητή με το ίδιο ειδικό βάρος να οδηγήσει την Εθνική στην νέα εποχή, αν όμως μείνει πρέπει να δεσμευθεί να μείνει τουλάχιστον μέχρι το 2018 με στόχο να πάρει εκείνος στις πλάτες του τον δύσκολο δρόμο της επιστροφής στις επιτυχίες γράφοντας το όνομά του πλάι σε θρύλους του ελληνικού ποδοσφαίρου.
