Επιβεβαιώθηκε λοιπόν κατά την επίσημη επίσκεψη σαμαρά στο Πεκίνο ότι οι κινέζικοι σιδηρόδρομοι και η COSCO θα συμμετάσχουν στην αποκρατικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ότι υπάρχει κινεζικό ενδιαφέρον για το αεροδρόμιο της Αθήνας και για τα 13 περιφερειακά αεροδρόμια, λιμάνια, logistics κ.ο.κ. Τι σημαίνει αυτό για την πιάτσα των διεθνών επενδυτών;
Σημαίνει πρώτον ότι οι Κινέζοι προσβλέπουν να καταστήσουν την Ελλάδα πύλη για το εμπόριό τους στην Ευρώπη, με ότι καλό ή κακό σημαίνει αυτό για τους άλλους επενδυτές.
Δεύτερον, σε τέτοιου επιπέδου συναντήσεις είναι προφανές, τουλάχιστον για τους υπόλοιπους, ότι διαμορφώνονται υποσχετικές. Δηλαδή, θα κάνουμε τους διαγωνισμούς, αλλά εσείς θα τα πάρετε…
Τρίτον, όταν ο τρίτος διεθνής επενδυτής βλέπει ότι Αθήνα-Πεκίνο τα έχουν κάνει “πλακάκια”, τότε σου λέει δεν έχει νόημα να το παλέψω, διότι πρέπει να κάνω μεγάλο beat για κάτι που θα παιχτεί στα σημεία…
Τέταρτον, ο Κινέζος θα σκεφτεί: αφού κλείσαμε τα πακέτα, δεν χρειάζεται και να τα χρυσοπληρώσουμε, πληρώνοντας υπεραξία «τοποθέτησης» στην ευρωπαϊκή αγορά.
Για να κερδίσεις, ως Ελλάδα, θέλει άλλη τακτική. Πρώτον, στο παρασκήνιο φτιάχνεις τους Κινέζους λέγοντάς τους ότι εμείς θέλουμε εσάς γιατί μας συμφέρετε στρατηγικά, μας σέβεστε και γιατί υπάρχει η αλληλοεκτίμηση των αρχαίων μας πολιτισμών. Δεύτερον στο προσκήνιο κάνεις με θορυβώδη τρόπο τα πάντα για να φέρεις δυτικούς στους διαγωνισμούς και να αυξήσεις τον ανταγωνισμό. Δηλαδή, κάνεις το ανάποδο…
