Σεξουαλική παρενόχληση από ιερέα σε ηλικία 12 ετών δέχτηκε η ηθοποιός Ελένη Τζώρτζη, όπως αποκάλυψε στην εκπομπή «Open Weekend», μιλώντας για όσες κοπέλες που έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση ή βιασμό.
«Έχει συμβεί και σ’ εμένα κάτι παρόμοιο. Δεν ξαναπήγα στην εκκλησία από 12 ετών, απ’ όταν μας πήγαιναν επί Χούντας να εξομολογηθούμε με το ζόρι», είπε αρχικά.
Ύστερα, ξεκίνησε να περιγράφει την ιστορία της: «Μόλις μπήκα στην εκκλησία, ο παπάς με παρενόχλησε σεξουαλικά. Έβαλε το κεφάλι μου κάτω από το πετραχήλι, εγώ δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω, και άρχισε να μου πιέζει το πρόσωπο πάνω στα γεννητικά του όργανα, λέγοντας μου πράγματα, ανήκουστα για εκείνη την ηλικία. Εγώ αυτά τα πράγματα δεν τα ήξερα, δεν τα είχα ακούσει ποτέ. Δεν κατάλαβα ότι αυτό ήταν ασέλγεια. Μου ψιθύριζε στο αυτί διάφορα λόγια σεξουαλικού περιεχομένου, που εγώ στα 12 μου δεν τα είχα ακούσει. Αν μ’ αρέσει να μου κάνουν αυτό κι εκείνο».
Έκτοτε, δεν ξαναπήγε ποτέ στην εκκλησία, καθώς όπως αναφέρει, η μυρωδιά και μόνο από το λιβάνι, της φέρνει ναυτία. «Δεν ξαναπήγα στην εκκλησία, γιατί και μόνο η μυρωδιά από εκεί μέσα μου φέρνει ναυτία, όλοι οι άνθρωποι που έχουν σχέση με την εκκλησία, μου είναι αντιπαθείς. Ακόμα, κι αν μου πουν να δω μια εκκλησία, πχ σαν αντικείμενο αρχιτεκτονικής, δεν θα μπω καν μέσα. Θα με ρωτήσει κανείς γιατί δεν μπαίνω στην εκκλησία, μετά από αυτό που πέρασα; Θα τον σκοτώσω», είπε με εκνευρισμό.
Όπως αναφέρει, δεν μίλησε ποτέ σε κανέναν για την τραυματική της εμπειρία, καθώς σε εκείνες τις εποχές, κανείς δεν θα την έπαιρνε στα σοβαρά. «Τώρα το βγάζω από μέσα μου, δεν το είπα σε κανέναν ποτέ. Εάν το έλεγα στη μαμά μου, θα έτρωγα και ξύλο για το πώς τόλμησα να σκεφτώ τέτοια πράγματα. Ήμασταν 1600 κορίτσια στο γυμνάσιο, ήταν θηλέων. Λες να το έκανε σε εμένα μόνο αυτό; Εγώ ήμουν 12 χρονών, μυξιάρικο, δεν θα ήμουν η μόνη».
Μπορεί η μορφή του ιερέα έχει ξεθωριάσει από τη μνήμη της, αλλά όπως εξηγεί, η εκκλησία της θυμίζει πάντα αυτό που πέρασε. «Δεν τον θυμάμαι καν τον παπά, αν τον έβλεπα τώρα δεν θα τον γνώριζα. Τι να θυμάμαι; Καλά – καλά δεν τον είδα, ένα σκοτάδι ήταν εκεί μέσα. Για εμένα δεν είχε πρόσωπο. Θυμάμαι μόνο κεριά, λιβάνι κι έναν άνδρα που πίεζε το κεφάλι μου στα γεννητικά του όργανα», αναφέρει.
Τέλος, εξηγεί πως όλα τα θύματα έχουν μέσα τους το ενοχικό σύνδρομο και θεωρούν πως κάτι έκαναν λάθος για να φτάσει εκεί ο θύτης. Μάλιστα, αναφέρει πως παρόλο που κατά βάθος όλοι γνωρίζουν ότι το σφάλμα δεν είναι δικό τους, οι ενοχές δεν φεύγουν ποτέ. «Ένιωθα μία ενοχή για όλη μου τη ζωή, δεν μπορείς να καταλάβεις σαν θύμα ότι δεν φταις εσύ», καταλήγει.
