Γράφει η Ηλέκτρα Χατζοπούλου
Σε ένα μήνα κλείνω ένα χρόνο συνεργασίας με το Rizopoulos Post, και ενώ έχω γράψει για διάφορα κατά καιρούς θέματα μπορώ να πω με σιγουριά ότι το αγαπημένο μου είναι τα ταξίδια. Και είμαι πολύ χαρούμενη, όχι είμαι ενθουσιασμένη, γιατί τουλάχιστον για τους επόμενους τρεις μήνες πολλά από τα άρθρα μου περιστρέφονται γύρω από εξορμήσεις στα ελληνικά νησιά.
Παρόλο που λατρεύω το εξωτερικό και ενώ πολλές φορές έχω φανεί ιδιαίτερα επικριτική απέναντι στον τρόπο που επιλέγουμε ως χώρα να διαχειριστούμε το δώρο του τουρισμού. πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι από τις ομορφότερες χώρες, τουλάχιστον όσες έχω δει εγώ. Σκοπεύω λοιπόν αυτό το καλοκαίρι να ταξιδέψω όσο γίνεται περισσότερο και να προβάλω με το δικό μου τρόπο όσα είδα. Αρκετά μιλήσαμε όμως καιρός για δράση!
Παρασκευή πρωί, και εμείς βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο της Σαντορίνης, όταν λέω βέβαια πρωί εννοώ πολύ πρωί, τόσο που ακόμη τα δωμάτια μας δεν ήταν έτοιμα. Μικρό το κακό, θα πηγαίναμε για πρωινό και εγώ θα έγραφα το άρθρο μου, το οποίο κλασσικά είχα καθυστερήσει. Πώς βρίσκεις όμως το ιδανικό μέρος για πρωινό όταν δεν έχεις κάνει κάποια έρευνα προηγουμένως; Το ξέρω είμαι απαράδεκτη αλλά είπα να ζήσω επικίνδυνα.
Προσωπικά χρησιμοποιώ αρκετά το Instagram, είχα εντοπίσει λοιπόν μια κοπέλα η οποία δημοσίευε υπέροχες φωτογραφίες από το νησί. Της έστειλα λοιπόν και τη ρώτησα ένα δύο πληροφορίες για το τριήμερο μας. Αμέσως μου απάντησε και η πρώτη της συμβουλή ήταν να επισκεφτούμε το Porto Carra Hotel για πρωινό. Η βεράντα του είχε απίστευτη θέα, τα bagels που πήραμε ήταν νοστιμότατα και το πιο σημαντικό για εμένα, το προσωπικό φιλικότατο. Ήταν αυτοί άλλωστε που μας πρότειναν να πάμε για μπάνιο στην Περίσσα
Οι θάλασσα να σας πω δεν με τρέλανε, όχι ότι είχε κάτι άσχημο αλλά δεν είχε και κάτι εξαιρετικό. Γενικά η Σαντορίνη δεν φημίζεται για τα γαλαζοπράσινα νερά της για αυτό και σχεδόν όλα τα ξενοδοχεία και οι ξενώνες διαθέτουν πισίνα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το μπάνιο στη θάλασσα δεν αποτελούσε μέρος της καθημερινής ατζέντας. Βέβαια το μπάνιο ανοίγει την όρεξη και κυρίως την όρεξη για θαλασσινά. Η Περίσσα είναι από τις πιο γνωστές παραλίες του νησιού άρα και η πιο τουριστική, καταλαβαίνετε λοιπόν ότι τα ταβερνάκια με τους κράχτες πλήθαιναν. Σε αυτή τη περίπτωση προτίμησα να τσεκάρω σχόλια χρηστών του Trip Advisor, και επειδή στο θέμα των διακοπών με λες και ψυχαναγκαστική, το μέρος που πρότεινε το Trip Advisor το τσέκαρα και στο Instagram και έκανα και βόλτα πάνω κάτω σε όλη την ακτή για να δω και τα υπόλοιπα. Το καλύτερο λοιπόν ήταν ο Fratzeskos, η ποικιλία ψαριών ήταν φρεσκότατη και για άλλη μια φορά όσοι εργάζονταν στο μαγαζί συμπαθέστατοι.
Επιστρέφουμε στα δωμάτια φαγωμένοι, μαυρισμένοι/καμένοι και πολύ κουρασμένοι. Καμία συζήτηση φυσικά για ξεκούραση γιατί πρέπει να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα στο Ημεροβίγλι. Το μέρος από το οποίο θα βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα ήταν το μόνο που είχα ψάξει ήδη από την Αθήνα. Η αλήθεια είναι ότι επιλέξαμε το Grace γιατί διάβασα ότι είχε τη καλύτερη θέα στο Ημεροβίγλι. Μετά την επίσκεψή μου σε αυτό κατάλαβα ότι είναι πολλά περισσότερα. Ο όμιλος Libra έχει δημιουργήσει ένα μέρος και μια ομάδα ατόμων οι οποίοι δεν σου προσφέρουν απλώς ένα ποτό, ένα γεύμα, ή τη διαμονή σου αλλά μια εμπειρία. Από το τρόπο πού θα σε ρωτήσουν τι θα σου άρεσε, τη κουβέρτα που θα σου φέρουν για να μη κρυώνεις ακόμη και τα συνοδευτικά του ποτού σου. Άλλωστε το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη αποτελεί από μόνο του μια ξεχωριστή διαδικασία.
Πάλι; Πάλι! Ξεπέρασα το όριο των 500 λέξεων, οπότε κάπου εδώ πρέπει να σταματήσω. Δεν έχουμε τελειώσει όμως, την επόμενη εβδομάδα θα διαβάσετε το επόμενο μέρος.
Υ.Γ Όλες οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από εμένα. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση αναφέρω την πηγή μου.
Καλές Βουτιές! Τα λέμε την επόμενη Πέμπτη!
