«Με τη συμμετοχή σε διάφορες δραστηριότητες αισθάνεσαι και πάλι παιδί, ότι η ζωή δεν έχει τελειώσει. Είναι κάτι που σε κρατά ζωντανό». Η κ. Γεωργία Μποφυλάτου είναι 65 χρόνων, συνταξιούχος εκπαιδευτικός και πρόσφατα μοιράστηκε τις δικές της αναμνήσεις από τη μεγάλη της αγάπη, το σχολείο όπου εργάστηκε επί 28 έτη, λαμβάνοντας μέρος στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα TSI Tour, στόχος του οποίου είναι να συμπεριλάβει τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας στην τουριστική βιομηχανία ως τοπικούς αφηγητές.
Μέσα από τις ιστορίες τους, οι άνω των 65 ετών θέλησαν να «επικοινωνήσουν» με τις νεότερες γενιές μνήμες αλλά και άγνωστα περιστατικά της «παλιάς» Αθήνας, όπως αυτοί την έζησαν και τη θυμούνται. Είναι ένας τρόπος να εισέλθουν και πάλι ενεργά στην κοινωνία, συμπληρώνοντας το «παζλ» για τους νεότερους με κομμάτια από αφηγήσεις του τόπου τους.
«Γλυκό κομμάτι»
Για την κ. Μποφυλάτου, το 1ο Πρότυπο Λύκειο Αθηνών
στο κέντρο της πόλης είναι ένα «γλυκό κομμάτι» της ζωής της. Αφού είπε ότι το κτίριο ήταν το σπίτι ενός διάσημου Ελληνα γιατρού το 1800, αφηγήθηκε και την προσωπική της εμπειρία από τη διδασκαλία στο ιστορικό αυτό σχολείο.
«Με το πρόγραμμα αυτό έβγαλα από μέσα μου τρία πολύ γλυκά πράγματα» λέει στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής. «Τη διδασκαλία, γιατί εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε μάθει να μιλάμε ανοιχτά σε κόσμο, την αρχαιολογία που συν τοις άλλοις την έχω σπουδάσει, και την αγάπη μου για το σχολείο, τη δουλειά μου».
Αναπολώντας τα χρόνια που δίδασκε η κ. Μποφυλάτου εξωτερικεύει όμορφα συναισθήματα. «Πέραν του ότι δούλεψα εκεί είναι και ένα σχολείο όπου ο σύλλογος των καθηγητών και οι κατά καιρούς διευθυντές ήταν μια παρέα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βγαίνει και στα παιδιά γιατί εκτός από το μάθημα κάναμε πάρα πολλά προγράμματα, ευρωπαϊκά, περιβαλλοντικά, θέατρο. Οι γιορτές του σχολείου ήταν ένα event, έρχονταν πολλοί άνθρωποι να τις παρακολουθήσουν. Να φανταστείτε, το τελευταίο πρόγραμμα που έκανα ήταν η Σύρος με οδηγό τη λογοτεχνία. Ετσι έκλεισα την καριέρα μου στο σχολείο. Δεν ήταν μόνο το μάθημα σε ένα σχολείο που ήταν πειραματικό και ήταν απαιτητικό, ήταν ότι υπήρχε μεταξύ μας σύμπνοια, εργατικότητα. Οχι για να δείξουμε τι καλό μάθημα κάνουμε όλοι, αλλά κάνοντας άλλα πράγματα που συνέβαλαν στο να είναι τα παιδιά ενεργητικά και δημιουργικά».
Μιλώντας για τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα TSI Tour, στο οποίο από ελληνικής πλευράς συμμετέχει το ΚΜΟΠ (Κέντρο Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας), σημείωσε ότι έλαβε μέρος με «απόλυτη άνεση και βεβαιότητα γιατί νωρίτερα είχα συμμετάσχει σε τόσα άλλα προγράμματα με το σχολείο». Παρ’ όλα αυτά η συγκίνησή της όταν αναφερόταν σε στιγμές που έζησε κατά την επαγγελματική της πορεία εκεί ήταν μεγάλη.
«Εκείνη την ώρα πέρασαν από το μυαλό μου εικόνες και άνθρωποι 28 χρόνων. Είναι άνθρωποι τους οποίους τους βλέπω, τους αγαπώ και τους συναναστρέφομαι ακόμη. Δυστυχώς, όμως, μέσα σε αυτή την πορεία είναι και πρόσωπα που έχουν “φύγει” και υπήρχαν μέσα στο μυαλό μου με πολλή αγάπη».
Για την κ. Γεωργία Μποφυλάτου η ζωή δεν σταματά. Μετά τη συνταξιοδότησή της αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί σε έναν σύλλογο συνταξιούχων εκπαιδευτικών όπου κάνουν διάφορα δρώμενα. «Την ίδια στιγμή, στο Χαλάνδρι, σε μια λέσχη ανάγνωσης κάθε μήνα παρουσιάζουμε και ένα βιβλίο. Σε γενικές γραμμές σε ό,τι έχει να κάνει με τον πολιτισμό είμαι παρούσα. Είναι κάτι που με κρατά ζωντανή».
«Παραμυθένιος πύργος»
Αφηγητής ήταν και ο κ. Γιώργος Χριστοφιλόπουλος. Στα 85 του χρόνια μίλησε για την ιστορία της πόλης του Περιστερίου, όπως και η κ. Πηνελόπη Κυρίτση. Η ίδια ανέσυρε μνήμες από όταν ήταν φοιτήτρια, ζούσε στα Πατήσια και ανακάλυψε τον Πύργο Τυπάλδου στην οδό Θήρας, από τα ελάχιστα νεογοτθικά σπίτια της Αθήνας. «Ενας παραμυθένιος πύργος που νόμιζα πως ήταν ο πύργος της Σταχτοπούτας» λέει στην αφήγησή της.
Οπως αναφέρει το ΚΜΟΠ και όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Eurostat, η χώρα μας έχει από τους πιο ηλικιωμένους πληθυσμούς στην Ευρώπη. Ο λεγόμενος δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων, που αποτυπώνει το ποσοστό των ατόμων άνω των 65 ετών σε σχέση με τα άτομα ηλικίας 20-64 ετών, ανερχόταν το 2020 στο 78,3%. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο δε, εκτιμάται ότι ο πληθυσμός ηλικίας άνω των 85 ετών θα έχει τριπλασιαστεί μέχρι το 2080 σε σχέση με τα επίπεδα του 2016.
«Καθώς ο πληθυσμός στην Ευρώπη γηράσκει και το προσδόκιμο επιβίωσης μεγαλώνει, οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας αισθάνονται την ανάγκη να παραμείνουν ενεργά μέλη της κοινωνίας».
