Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες, το ύψος των τιμημάτων που δόθηκαν και η αναδιαμόρφωση του τοπίου στα μίντια είναι μια πολιτική νίκη της κυβέρνησης. Η πολιτική νίκη όμως δεν είναι όμως η λύση για τα πάντα. Τουναντίον, η κυβέρνηση έχει δύσκολο δρόμο μπροστά της και ακόμα αρκετές αναταράξεις.
Αν δει κανείς το ζήτημα, αμιγώς λογιστικά, τότε σαφώς η κυβέρνηση καρπώνεται ένα σεβαστό ποσό, έστω και αν δεν το εισπράξει όλο αύριο. Ίσως δε αυτό το ποσό επιτρέψει στον πρωθυπουργό να πάει στη ΔΕΘ με κάτι στο σακούλι του, πέραν της πάταξης της διαπλοκής, μιας και τα σημειώματα που έχουν παραδώσει τα υπουργείο στο Μαξίμου για τα περιθώρια παρεμβάσεων στον τομέα των παροχών ήταν…αποκαρδιωτικά. Άλλωστε, όλη η οικονομία παραμένει σε κατάσταση στασιμότητας, παρά τους πανηγυρισμούς του Μεγάρου Μαξίμου για την έλευση της ανάπτυξης, ενώ στην ίδια στασιμότητα είναι και οι τράπεζες, οι οποίες έχουν τις διοικήσεις τους σε εκκρεμότητα και εξαιτίας αυτής της καθυστέρησης όλα έχουν παγώσει.
Οικονομικά όμως, δεν υπάρχει κανένα μεσοπρόθεσμο όφελος για την κυβέρνηση από τη ρύθμιση του μιντιακού τοπίου. Αντίθετα, με τα σημερινά δεδομένα, μοιάζουν να βγαίνουν εκτός παιχνιδιού δύο κερδοφόρες και υγιείς επιχειρήσεις, ο Alpha και το Star, επιχειρήσεις που ήταν συνεπείς απέναντι στους εργαζομένους τους, ενώ τα τελευταία χρόνια ήταν από τα κανάλια που μεθοδικά δυνάμωναν το πρόγραμμά τους έναντι του διαρκώς φθίνοντος ανταγωνισμού. Αν αυτά τα κανάλια κλείσουν, είναι σαφές πως η κυβέρνησης χάνει πολλά χρήματα, ενώ και η διαφημιστική πίτα θα μειωθεί, προσαρμοζόμενη στις νέες τιμές της αγοράς.
Γιατί, αυτό που δεν έχουν πιάσει απόλυτα στο Μαξίμου είναι το εξής: έστω πως η διαφημιστική πίτα για τα σημερινά 7 κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας είναι 200 εκατομμύρια. Γιατί να μείνει ίδια για 4 κανάλια; Αν τα κανάλια μειωθούν, δεν θα μειωθεί συνακόλουθα και η ανάγκη διαφημιστικής προβολής για τους διαφημιζόμενους, μιας και πλέον όλο το καταναλωτικό φάσμα θα καλύπτεται από λιγότερους τηλεοπτικούς σταθμούς;
Επίσης, η επόμενη μέρα είναι γεμάτη ερωτηματικά. Πέρα από το τι θα γίνει με τα υφιστάμενα κανάλια που δεν πήραν άδεια-για τους εργαζόμενους των οποίων κανείς δεν κλαίει, όπως έγινε και ορθά έγινε στην περίπτωση της ΕΡΤ-, στη νέα αγορά θα υπάρχουν νομοτελειακά στρεβλώσεις. Ένα παράδειγμα: ο ΑΝΤ1 ελέγχει σήμερα ένα σεβαστό ποσοστό της διαφημιστικής πίτας, ας πούμε το 30%. Με δεδομένο πως κάποια κανάλια από τα υπάρχοντα δεν παίρνουν άδεια και οι νέοι καναλάρχες δεν έχουν ακόμα κανάλια, δεν θα γίνει εύκολα 50% αυτό το 30%; Και, αν φτάσει 50%, πόσο εύκολα θα αποκλιμακωθεί προς όφελος των νέων παικτών; Επίσης, τι θα γίνει με το πρόγραμμα που πρέπει να εκπέμψουν οι νέοι παίκτες; Σε αυτό το επίπεδο, θα πρέπει να δούμε ποιο ρόλο θα διαδραματίσουν πρωτίστως το Ε και ο Alpha.
Η κυβέρνηση καλείται να τετραγωνίσει έναν κύκλο: από τη μία, το μαύρο σε ένα κανάλι με 20% τηλεθέαση και η απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα μεγέθη για την κυβέρνηση σε επικοινωνιακό επίπεδο. Από την άλλη, αν δεν κλείσουν όσοι δεν πήραν άδεια, οι νέοι παίχτες που πλήρωσαν τα μαλλιά της κεφαλής τους για μια άδεια, θα εκραγούν και δεν θα έχουν άδικο. Ήδη, λόγω της δυναμικής τους παρέμβασης, έχει κλείσει προσωρινά το θέμα των θεματικών σταθμών.
Με άλλα λόγια: η κυβέρνηση δεν πρέπει να πανηγυρίζει ιδιαίτερα. Τα δύσκολα είναι μπροστά της (και) στη ρύθμιση του μιντιακού τοπίου.
Υ.Γ. 1: Γιατί αποσύρθηκε ο Βαρδινογιάννης; Είναι αλήθεια πως είχε ραγίσει το γυαλί με την κυβέρνηση από τις αρχές του καλοκαιριού; Όλη η πιάτσα, παντως, προσπαθεί να καταλάβει τα ακριβή του ελατήρια.
Υ.Γ. 2: Αληθεύει πως στον Ant1 δεν χάρηκαν καθόλου με το τίμημα που πλήρωσαν; Επίσης, χρεώνεται σε κάποιον η εσφαλμένη εκ τους αποτελέσματος στρατηγική με την πολύ χαμηλή προσφορά (13,5 εκ.) στην πρώτη άδεια;
