Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Από τον Μισέλ Σαπέν μάθαμε χθες το μεσημέρι πως το ΔΝΤ τρενάρει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, γιατί ζητά να δεσμευτεί στα μέτρα για μετά το 2019 και η αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή η ΝΔ. Το Ταμείο, φυσικά, βγήκε και διέψευσε τον κ Σαπέν, αλλά ποιος που έχει στοιχειώδη γνώση για τις μεθοδεύσεις του Ταμείου όλα αυτά τα χρόνια μπορεί να το αμφισβητήσει;
Τι λόγο έχει να μας πει ψέματα ο Μισέλ Σαπέν; Μήπως θα επανεκλεγεί; Όχι, σε περίπου έναν μήνα θα εγκαταλείψει την καρέκλα του και θα πάει σπίτι του. Συνεπώς, μπορεί πλέον να μιλά με μεγαλύτερη ευκολία και ευγλωττία. Και μπορεί, ως Γάλλος σοσιαλιστής, να μην είναι πάντα και το απαύγασμα της εγκυρότητας, αλλά εγώ τουλάχιστον πειστική απάντηση στο γιατί να πει αυτό που είπε ο Σαπέν, αν δεν αληθεύει, δεν έχω.
Επίσης, δεν έχω καμία αμφιβολία και για κάτι ακόμα: ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ δεν θέλουν να μπουν στη λογική της ευθύνης και το ξορκίζουν, όπως ο Διάβολος το λιβάνι. Καθείς για τους δικούς του λόγους: ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει να κερδίσει κάτι από μια τέτοια συνέργεια. Αφενός, κομματικά θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να το καταπιούν τα στελέχη του κόμματος, αφετέρου, ακόμα και αν η ΝΔ αρνηθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να κερδίσει κάτι πολιτικά από ενδεχόμενη προσφυγή στις κάλπες με τα σημερινά δεδομένα. Από την άλλη, η ΝΔ επίσης δεν έχει κανέναν λόγο να λειτουργήσει ως δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ, στρατηγικά και πολιτικά, και, όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω, κανείς εκ των Ευρωπαίων εταίρων δεν έχει θέσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη αυτό το ζήτημα.
Κάπως έτσι, μια ακόμα αγκύλωση του ΔΝΤ έρχεται στην επιφάνεια. Το Ταμείο έχει την προσέγγιση πως τα προβλήματα της χώρας θα λυθούν μέσω της συνευθύνης ή τουλάχιστον πως όλες οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να βρίσκονται στην ίδια σελίδα. Το Ταμείο όμως, ενώ ενεργεί και ως πολιτικός παίκτης κατά πλήρη παρέκβαση του ρόλου του, δεν αντιλαμβάνεται θεμελιώδεις πολιτικούς συσχετισμούς και το πόσο θα τροφοδοτήσει τα πολιτικά άκρα μια τέτοια παρά φύσιν συγκυβέρνηση.
Θα μου πει, κανείς, και η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ήταν από τα άγραφα, μιας και τα δύο κόμματα συμφωνούσαν στο Μνημονιακό πλαίσιο. Άρα, με το ίδιο σκεπτικό, δεν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο με τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ; Όχι, δεν θα μπορούσε, για έναν πολύ απλό λόγο: γιατί είναι η μέρα με τη νύχτα. Πολιτικά, ουσιαστικά, σε επίπεδο πολιτικού προσωπικού. Και, συνήθως, η μέρα διαδέχεται τη νύχτα και αντίστροφα.
Κάπως έτσι, οι ονειρώξεις του Ταμείου και ορισμένων εγχώριων κύκλων που χρησιμοποιούν το Ταμείο για οικουμενικές και συνομολόγηση μέτρων από την αντιπολίτευση θα παραμείνουν ονειρώξεις. Γιατί, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να έχει δεσμευθεί πως θα τηρήσει τα υπεσχημένα και πως δεν θα πορευτεί ως καμικάζι, αλλά τάσεις αυτοκτονίας δεν έχει. Και καλό θα είναι να μην αποκτήσει, ακόμα και αν αυτό σημαίνει μια κόντρα με το Ταμείο.
