Το Spiros Rizopoulos Blog μεγαλώνει συνέχεια σε επισκεψιμότητα, σε αναγνωσιμότητα και είναι τιμή και χαρά μου, να έχω αναγνώστες όπως ο κος Γεώργιος Γιαλτουρίδης.
Browsing: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Θα γκρινιάξω πάλι σήμερα και θα με λένε κακό. Αλλά όταν «το παραμύθι πάει σύννεφο», προτιμώ να κάνω τον κακό από το να κάνω τον μαλάκα. Έβλεπα χθες τα διαφημιστικά σποτ της καμπάνιας «Ελλάδα – Ευρωπαϊκή Ένωση Μαζί» που βγήκαν στον «αέρα» από τo Γραφείο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών.
Τρία πράγματα στη ζωή δεν γυρίζουν πίσω. Ο χρόνος που χάθηκε, τα λόγια που ειπώθηκαν και οι ευκαιρίες που έφυγαν. Αρχίζω να σχηματίζω την εικόνα πως η τριμερής συγκυβέρνηση χάνει τρία στα τρία. Απόδειξη για αυτό, η χθεσινή συνάντηση των τριών αρχηγών.
Πάνω που είχα αρχίσει να ανησυχώ με τις συχνές συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών και εταίρων της συγκυβέρνησης, διαβλέποντας πως θα φάμε πάλι όλο το χρόνο στη διαβούλευση για τις εντυπώσεις και την εσωτερική κατανάλωση, διάβασα σήμερα το πρωτοσέλιδο των ΝΕΩΝ και σταυροκοπήθηκα, αναφωνώντας: «Θαύμα…. Θαύμα!».
Από την τριήμερη ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, τουλάχιστον για ένα πράγμα μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση θέλουν να προχωρήσουν πολύ γρήγορα σε ορισμένες αποκρατικοποιήσεις, περισσότερο για πολιτικούς και λιγότερο για οικονομικούς λόγους.
Οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης θα μονοπωλήσουν το ειδησεογραφικό ενδιαφέρον του παρασκευοσαββατοκύριακου. Ευελπιστώ να ακούσουμε από τον πρωθυπουργό αλλά και τους Υπουργούς της νέας κυβέρνησης ένα σχέδιο που δεν θα είναι το «μποζόνιο του Χίγκς», δηλαδή κατιτίς περισσότερο από το απόλυτο τίποτα.
Η αλήθεια είναι πως με απογοήτευσαν οι «προγραμματικές δηλώσεις» του νέου διευθύνοντα συμβούλου της Εθνικής Τράπεζας, Αλέξανδρου Τουρκολιά. Ακολουθούν το κυρίαρχο εδώ και τρία χρόνια μοτίβο συμπεριφοράς και δράσης σε όλα τα επίπεδα. Άμυνα και πάλι άμυνα.
Όποιος πιστεύει πως η Ε. Ε μετά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής έχει βρει τη συνταγή για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, είναι μάλλον γελασμένος. Δεν είμαστε στην αρχή του τέλους της κρίσης αλλά μάλλον στο τέλος της αρχής της κρίσης.
Μια φίλη αναγνώστρια η κ. Αλεξάνδρα Τόμπρα είχε την καλοσύνη να μου στείλει mail επισημαίνοντας πως αυτή ήταν μια στρατηγική…
Γράφοντας χθες το πρωί πως «έρχεται ο Τσίπρας» δέχθηκα δυο – τρία απανωτά τηλέφωνα από φίλους που δραστηριοποιούνται σε διαφορετικούς χώρους και με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες. Στις αντιδράσεις τους ωστόσο είχαν ως κοινό παρανομαστή το «είσαι υπερβολικός». Οι ώρες που ακολούθησαν, είμαι βέβαιος πως τους έκαναν να ξανασκεφθούν σοβαρά αν είμαι εγώ ο υπερβολικός ή αν ζούμε σε μια χώρα υπερ…. βολική.
Σας βεβαιώνω πως εδώ στο Παρίσι ουδείς ασχολήθηκε με τη συνέντευξη του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ στην Όλγα Τρέμη και στο Mega. Οπότε μπορούμε να μιλάμε για μια «διεθνή αποκλειστικότητα» εσωτερικής κατανάλωσης. Άλλωστε όλο το στήσιμο της συνέντευξης ήταν πολύ «ελληνικό».
Σήμερα βρίσκομαι στο Παρίσι, προσκεκλημένος ως ομιλητής στο TEDx La Defense που έχει θέμα «ανθρωπισμός και κέρδη». Σήμερα περισσότερο από ποτέ γίνεται όλο και πιο καθαρό πως η οικονομική ανάπτυξη μπορεί και πρέπει να συνδέεται με την κοινωνική ανάπτυξη, την ηθική ανάπτυξη, την προσωπική ανάπτυξη κάθε ατόμου.
Οι φαντασιώσεις είναι δικαίωμα του καθενός αρκεί να τις κρατάει για τον εαυτό του και να μην μπαίνει στον πειρασμό να τις εφαρμόσει σε βάρος των άλλων. Το σημειώνω αυτό με αφορμή το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με τη δημοσκοπική φόρα που έχει πάρει ανακάλυψε την αγαπημένη συνταγή πολιτικαντισμού όλης της μεταπολιτευτικής περιόδου: «Πάρε κόσμε».
Η οικονομία αντιπαθεί τη στασιμότητα, τα ίδια και τα ίδια. Ακριβώς αυτό ανέδειξε το 1992 ο Μπίλ Κλίντον με την περίφημη φράση του “It’s the economy, stupid” κερδίζοντας τον πατέρα Μπους.Η μονολιθικότητα, ο δογματισμός και η άρνηση της πραγματικότητας είναι το χειρότερο κοκτέιλ, τουλάχιστον για όσους θέλουν να κάνουν μπίζνες.
Μόλις επέστρεψα από την αμερικανική πρεσβεία όπου πήγα για να ανανεώσω το αμερικανικό διαβατήριό μου. Όχι, δεν σκοπεύω να φύγω , απλά δεν μου αρέσει να αφήνω γραφειοκρατικές εκκρεμότητες. Επιστρέφοντας με τα πόδια στο γραφείο μου καθώς δεν είναι πολύ μακριά, είχα μια αισιόδοξη διάθεση.
