Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός
Το αποπειράθηκαν εμμέσως δύο φορές, αλλά πήραν την απάντηση που φοβούνταν: δεν «υπογράφω» τις πολιτικές των μνημονίων. Μερικοί «θερμόαιμοι» πρότειναν ακόμη περισσότερες φορές, αλλά δεν είναι σκόπιμο να προκαλείς ξανά και ξανά το Όχι»! Τώρα, οι εξ επαγγέλματος… διαρροείς κυβερνητικών προθέσεων, σκέψεων και πιθανών σχεδιασμών απειλούν ξανά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον επικεφαλής του Αλέξη Τσίπρα: «οι δανειστές θα ζητήσουν και την ‘‘υπογραφή’’ του Τσίπρα για τη νέα συμφωνία για το χρέος», λένε. «Και τότε θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος», επιχαίρουν…
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς υπήρξε ο ίδιος θύμα ενός τέτοιου εκβιασμού της τρόικας, όταν ακόμη ήταν «αντιμνημονιακός». Προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός, υπέκυψε. Το να δει -πρωθυπουργός ων- και τον Αλέξη Τσίπρα να υποκύπτει σε ένα τέτοιο εκβιασμό είναι πιθανότατα η απόλυτη πολιτική φαντασίωση για τον κ. Σαμαρά. Θα είναι όμως αφελής αν πιστεύει ότι η Ιστορία θα του κάνει ένα τέτοιο δώρο…
Δεν υπάρχει περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας να βάλει μια τέτοια «υπογραφή»! Ακόμη και αν σκοπεύει να κάνει τους χείριστους συμβιβασμούς με τους δανειστές, θα το κάνει μετεκλογικά και από τη θέση του πρωθυπουργού. Διότι η μέγιστη διαφορά του κ. Τσίπρα από τον κ. Σαμαρά δεν είναι το τι πιστεύει ή τι σχεδιάζει «ειλικρινά», αλλά το έδαφος στο οποίο στηρίζεται, το «τι κουβαλάει πίσω του». Αυτό είναι που δεν του επιτρέπει ούτε καν να σκεφτεί ένα τέτοιο πολιτικό αυτοεξευτελισμό. Πολύ απλά: αν ο Αλέξης Τσίπρας υποκύψει σε ένα τέτοιο εκβιασμό των δανειστών, απλώς θα «διαλυθεί» πολιτικά σε προεκλογικό χρόνο. Όσοι τον γνωρίζουν, πάντως, μπορούν να προσθέσουν πως ούτε ιδιοσυγκρασιακά είναι ο άνθρωπος και πολιτικό που θα υπέκυπτε σε ένα τέτοιο εκβιασμό.
Αυτό σημαίνει ότι αποκλείεται να επιχειρηθεί ένας τέτοιος εκβιασμός προεκλογικά; Αν η πορεία των πραγμάτων κάνει αναπόφευκτες τις εκλογές και την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, τότε οι δανειστές θα έχουν κάθε λόγο να πιέσουν τα ποσοστά του προεκλογικά και αντίστοιχα να τονώσουν τα ποσοστά των σημερινών κυβερνώντων κομμάτων. Ώστε ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός να μην «κάθεται» με άνεση πάνω σε μια άνετη πλειοψηφία στη Βουλή. Ένα πιθανό «όπλο» για να το κάνουν, είναι πράγματι να ζητήσουν προεκλογικά την «υπογραφή» και του Τσίπρα, δηλαδή τη δημόσια συναίνεσή του, στη συμφωνία για τη νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού κρατικού χρέους.
Όμως κάτι τέτοιο είναι επιλογή υψηλού ρίσκου, αφού μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει στο αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα: να εκβιάσει το «Όχι» του Αλέξη Τσίπρα, να τον ηρωοποιήσει, να εξευτελίσει πολιτικά τους Σαμαρά – Βενιζέλο σαν όργανα των εκβιαστών, να κάνει το προεκλογικό κλίμα «πολεμικό» και έτσι να καταστρέψει κάθε δυνατότητα πραγματικής επιρροής στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα…
Δεχόμενοι τη βαριά κατηγορία ότι αποτελούν «πιόνια» των δανειστών, οι Σαμαράς – Βενιζέλος πιθανόν βλέπουν σαν «εξιλέωση» έναν προεκλογικό εκβιασμό στον Αλέξη Τσίπρα. Οι δανειστές όμως πρέπει να αποφασίσουν αν θα ανταποκριθούν στην πασιφανή επιθυμία του κ. Τσίπρα να οικοδομήσει γέφυρες συνεννόησης ή θα «προβοκάρουν» αυτή τη διαδικασία ασκώντας ένα τέτοιο εκβιασμό, που θα καταστρέψει τις γέφυρες, θα κάνει το κλίμα έκρυθμο και τον κ. Τσίπρα ακόμη πιο ανεξέλεγκτο… Στην πρώτη περίπτωση, θα ικανοποιήσουν το «πολιτικό απωθημένο» των Σαμαρά – Βενιζέλου, αλλά θα διακινδυνεύσουν μια ανεξέλεγκτη «έκρηξη». Στη δεύτερη, τον εκβιασμό θα πρέπει να τον κάνουν μόνοι τους οι σημερινοί κυβερνώντες, αλλά προφανώς θα είναι άσφαιρος…
