Με μία υπερπροσφορά από εννέα πρεμιέρες και μία επανέκδοση απαντούν κινηματογραφικοί διανομείς και αιθουσάρχες στην εύκολη επικράτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου κατά την πρώτη εβδομάδα διεξαγωγής του. Το απροσδόκητα μετριότατο «άνοιγμα» της τελευταίας ταινίας του Σπίλμπεργκ «Fabelmans» και ο καταποντισμός της πολυδιαφημισμένης ταινίας τρόμου του Λούκα Γκουαντανίνο «Bones and All» οδήγησαν το ελληνικό κινηματογραφικό κύκλωμα μάλλον σε βραχυκύκλωμα και κινήσεις απελπισίας. Από τις εννέα πρεμιέρες ξεχωρίζουν το αστυνομικό θρίλερ «Η Νύχτα της 12ης» του ικανότατου Ντομινίκ Μολ, η κωμωδία «Μεγάλη Ρήξη»της Κατρίν Κορσινί, ενώ το δικό του ενδιαφέρον έχει το φιλμ για την αποκάλυψη του σκανδάλου Γουάινστιν «Κάποια Μίλησε». Στα αξιοσημείωτα και η επανέκδοση της δεύτερης ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Μέρες του ’36».
Η Νύχτα της 12ης
(“The Night of the 12th”) Αστυνομικό θρίλερ, γαλλοβελγικής παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Ντομινίκ Μολ, με τους Μπαστιάν Μπουγιόν, Μπουλί Λανέρ, Τεό Κολμπί, Λουλά Κοτόν-Φραπιέ κα.
Καλοδουλεμένο, στιβαρό αστυνομικό θρίλερ, με ιδιαιτέρως ουσιώδεις κοινωνικές προεκτάσεις, που προβλήθηκε στο φετινό φεστιβάλ Καννών. Βασισμένο στο μυθιστόρημα της Πολίν Γκενά «18.3: Une année à la PJ, και πάνω στα πρότυπα του «Zodiac», το φιλμ του αξιόλογου Ντομινίκ Μολ, που πριν από δυο χρόνια είχε παρουσιάσει το εξαιρετικό θρίλερ«Μόνο Αυτοί Είδαν το Δολοφόνο» έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, η ιστορία μένει άλυτη και το λυτρωτικό φινάλε δεν θα έρθει ποτέ, παρά τη διεξοδική έρευνα, στα όρια της εμμονής από τους αστυνομικούς που αναλαμβάνουν την υπόθεση.
Η υπόθεση αφορά την ανακάλυψη ενός φρικτά δολοφονημένου κοριτσιού, μια κρύα νύχτα του χειμώνα, σε μια μέχρι πρότινος φιλήσυχη γαλλική κωμόπολη και δύο αστυνομικοί, αγνοώντας το προσωπικό κόστος, θα προσπαθήσουν να βρουν τον ένοχο.
Μια σκοτεινή ιστορία, σε ένα κεκαλυμμένα ζοφερό περιβάλλον, για δυο αστυνομικούς που οι έρευνές τους θα τους βάλουν μέσα σε έναν περίπλοκο ιστό, σε μια κλειστή κοινωνία που μαστίζεται από τη βία κατά των γυναικών. Και ειδικά για το νεαρό θύμα, μία όμορφη ανεξάρτητη κοπέλα που πλήρωσε ακριβά τη θέλησή της να ρουφήξει τον έρωτα, τη διασκέδαση, τη ζωή.
Ο Μολ, δουλεύει με ντοκιμαντερίστικο ρεαλισμό και λεπτολογεί, χωρίς να είναι κουραστικός, πάνω στην έρευνα των αστυνομιών, δεν χάνει ούτε στιγμή τον απαιτούμενο ρυθμό, εμβαθύνει σε καταστάσεις, που αφορούν όλους μας και έχει, για μια ακόμη φορά, μελετημένους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Άλλωστε, πρόκειται για μια πινακοθήκη μεμονωμένων πορτρέτων που σημάδεψαν την συναρπαστική και αποκρουστική έρευνα. Μια κατάβαση στην κόλαση, καθώς οι δυτικές κοινωνίες, είναι πλέον φανερό, έχουν πάρει στραβό δρόμο, που δεν καλύπτεται ούτε με τις γνώριμες παράτες, τα ωραία λόγια και την «ευαισθησία» των αξιωματούχων.
Το φιλμ, σκηνοθετημένο με αιχμηρό ύφος, δεν αφήνει περιθώρια για αδιαφορία. Ένα ακόμη κορίτσι δολοφονείται, σε έναν κόσμο που έχει κλειστεί στο καβούκι του και κοιτά μόνο τη δουλίτσα του.
Θαυμαστές για τη φυσικότητά τους, οι ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών Μπαστιάν Μπουγιόν και Μπουλί Λανέρ, ενώ και οι δεύτεροι ρόλοι, που δεν είναι λίγοι, συμβάλλουν στην σκοτεινό και άκρως ανησυχητικό κλίμα της ταινίας, η οποία προβλήθηκε πέρσι στο φεστιβάλ των Καννών.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ένα νεαρό κορίτσι βρίσκεται φρικτά δολοφονημένο σε μια ήσυχη κωμόπολη τη Γαλλίας. Ένα δίδυμο αστυνομικών αναλαμβάνουν την υπόθεσή, με την επίλυσή της σταδιακά να γίνεται εμμονή, με προσωπικό κόστος και για τους δύο.
Κάποια Μίλησε
(«She Said») Δραματική βιογραφία, αμερικάνικης παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Μαρία Σρέιντερ, με τους Ζόι Καζάν, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Άσλεϊ Τζουντ, Μάικ Χιούστον κα.
Δεν είναι ακριβώς μία ταινία για το MeToo και την σεξουαλική κακοποίηση των γυναικών ή το σκάνδαλο του μεγαλοπαραγωγού Γουάινστιν, που συντάραξε τους λιμνάζοντες κύκλους της αμερικάνικης κινηματογραφίας, όσο ένας ύμνος στην ερευνητική δημοσιογραφία, αυτή η ταινία της Γερμανίδας ηθοποιού και σκηνοθέτιδας Μαρία Σρέιντερ («Aimée & Jaguar») και τον Μπραντ Πιτ στην παραγωγή.
Το Χόλιγουντ έχει μακρά εμπειρία από το είδος και την ανάδειξη δημοσιογράφων με ιδανικά που δεν σταματούν ποτέ μπροστά στην αναζήτηση της αλήθειας. Από πολύ παλιά, όταν ακόμη ο σωστός δημοσιογράφος είχε πάντα ένα μπουκάλι ουίσκι στο ντουλάπι του και την ταινία του Ρίτσαρντ Μπρουκς «Τιμωρός Χωρίς Οίκτο», με τον μοναδικό Χάμφρεΐ Μπόγκαρντ και αρκετά χρόνια μετά, όταν οι δημοσιογράφοι κάπνιζαν στο γραφείο, και το εμβληματικό θρίλερ «Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου» του Άλαν Πάκουλα, με Ρέντφορντ και Χόφμαν, μέχρι τη σχετικά πρόσφατη ενδιαφέρουσα αλλά άνευρη και κομψά φιλοτεχνημένη «The Post: Απαγορευμένα Μυστικά» του Σπίλμπεργκ, με τον Τομ Χανκς και την Μέριλ Στριπ.
Η εξιδανίκευση δημοσιογράφων και του επαγγέλματος από μονάδες ισχύος δημιουργούν πάντα απορίες, σε σχέση με τα «άπλυτα» των μεγάλων δημοσιογραφικών οργανισμών. Έτσι, στην χειρότερη περίπτωση, κατά το Χόλιγουντ, η δημοσιογραφία μπορεί να πλήττεται από την εξυπηρέτηση μεγάλων συμφερόντων, αλλά πάντα θα υπάρχουν κάποιοι αδιάφθοροι δημοσιογράφοι που θα ανακαλύπτουν την αλήθεια, θα δοξάζουν την ελευθερία του Τύπου, θα κρατούν ψηλά το κύρος του επαγγέλματος.
Έτσι και η Σρέιντερ, έχοντας μπροστά της το μπεστ σέλερ που έγραψαν οι νεαρές δημοσιογράφοι Τζόντι Κάντορ και Μέγκαν Τουόι, θα καταπιαστεί με τις κοπιώδεις έρευνες των δυο δημοσιογράφων των New York Times, που θα βοηθήσουν στην αποκάλυψη της κακοποιητικής σεξουαλικής δραστηριότητας του Γουάινστιν και την ανάφλεξη του κινήματος MeToo, μετά το σπάσιμο της σιωπής δεκαετιών γύρω από τη διαδεδομένη σεξουαλική παρενόχληση ή και επίθεση στο Χόλιγουντ. Τα περιστατικά, οι αρχικές αρνήσεις, τα σφαλιστά στόματα που τελικά άνοιξαν και όλα όσα οδήγησαν τον Γουάινστιν στη φυλακή, είναι λίγο πολύ γνωστά. Το θέμα είναι το πείσμα των δυο ρεπόρτερς, η θέλησή τους για την αλήθεια.
Η ταινία θα πατήσει περισσότερο και αυτό είναι στα θετικά της, στο φιλμ του Πάκουλα, θα αποφύγει να ανακυκλώσει τη σεξουαλική βία, έχοντας μόνο τις διηγήσεις και τα στοιχεία του σκανδάλου, αφήνοντας εκτός πλάνων πιπεράτες ερωτικές εικόνες. Θα στηριχθεί πρωτίστως στις ερμηνείες, καθώς οι δυο πρωταγωνίστριες, Ζόι Καζάν και Κάρεϊ Μάλιγκαν, στο ρόλο των δυο δημοσιογράφων, θα καταφέρουν για μια ακόμη φορά να εξιδανικεύσουν την ερευνητική δημοσιογραφία.
Όμως, τα θετικά – συμπεριλαμβανόμενης της φροντισμένης παραγωγής, εξαντλούνται και αρχίζουν τα μειονεκτήματα. Οι αργοί ρυθμοί και οι αχρείαστες λεπτομέρειες, που θα αυξήσουν υπερβολικά τη διάρκεια της ταινίας, αλλά κυρίως το αναμενόμενο φινάλε, την αποθέωση του αμερικάνικου τρόπου ζωής, στον οποίο συμπεριλαμβάνεται και ο Τύπος, θα την καταστήσουν μία από τις πλέον συμβατικές ταινίες της χρονιάς.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Δυο δημοσιογράφοι των New York Times επιχειρούν να φέρουν στη δημοσιότητα μια από τις πιο σημαντικές αποκαλύψεις αυτής της γενιάς, καταλήγοντας σε ένα ρεπορτάζ που γέννησε το κίνημα το Μetoo και που έσπασε δεκαετίες σιωπής γύρω από το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης στο Χόλιγουντ.
Η Μεγάλη Ρήξη
(“La Fracture”) Κωμωδία, γαλλικής παραγωγής του 2021. σε σκηνοθεσία Κατρίν Κορσινί, με τους Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, Μαρίνα Φόις, Αΐσατού Ντιαλό, Πίο Μαρμάι κα.
Αν και το βαρύ θέμα της ταινίας θα μπορούσε εύκολα να εξελιχθεί σε ένα κοινωνικό δράμα, η έμπειρη Κατρίν Κορσινί («Η Ομορφότερη Εποχή», «Φεύγω») προτίμησε να επιλέξει τον δύσκολο δρόμο της κωμωδίας. Το φιλμ της Κορσινί, που συμμετείχε στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του περσινού φεστιβάλ των Καννών, όμως, είναι μία κατ’ εξοχήν πολιτική σάτιρα, για την κατάσταση στη Γαλλία, του υπό διάλυση δημοσίου συστήματος υγείας και ταυτόχρονα, για τις ανθρώπινες σχέσεις που ολοένα επιβαρύνονται από κάθε μορφή εξουσίας.
Η Ραφ, που έχει σπάσει το χέρι της βρίσκεται στα επείγοντα ενός νοσοκομείου μαζί με τη σύντροφό της Ζουλί, η οποία θέλει να χωρίσουν, αλλά της συμπαραστέκεται στη δύσκολη στιγμή της κι ενώ μια τεράστια διαδήλωση τροφοδοτεί το νοσοκομείο με δεκάδες τραυματίες. Μέσα στο πανδαιμόνιο, μία ατρόμητη νοσοκόμα τρέχει και δεν φτάνει, καθώς το πλήθος έχει εξαγριωθεί τόσο με την κυβέρνηση όσο και με την κατάσταση που επικρατεί στο νοσοκομείο.
Μια ιλαροτραγωδία, για την κατάσταση που επικρατεί στη Γαλλία και σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, ένα «κατηγορώ» για τις πολιτικές που ακολουθούνται, χωρίς, ωστόσο, το φιλμ να αποτελεί μέρος του «στρατευμένου σινεμά», όπως του Κεν Λόουτς, καθώς επικρίνει και συμπεριφορές και τη γενικότερη κατάσταση, που φέρνει σε αντιπαράθεση ανθρώπους με τα ίδια σχεδόν προβλήματα, αλλά εν τέλει αναδεικνύει την συντροφικότητα ως διέξοδο – σε όλα αυτά που ενώνουν τους απλούς ανθρώπους απέναντι στο αδιάλλακτο σύστημα εξουσίας.
Η ταινία ρέει αβίαστα μέχρι τέλους, οι χιουμοριστικές – αν και ορισμένες φορές είναι ιδιαιτέρως… γαλλικές – ατάκες πέφτουν βροχή, οι φαρσικές καταστάσεις στα όρια του σουρεαλισμού είναι πραγματικά αστείες, ενώ τα δραματικά στοιχεία δεν κυριεύουν το ύφος της. Αν κάπου πάσχει το φιλμ είναι στη σύνδεση του αισθηματικού κομματιού της με εκείνο της πολιτικής σάτιρας.
Στην επιτυχία της ταινίας συμβάλλουν οι Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, Μαρίνα Φόις και Αΐσατού Ντιαλό καθώς κρατούν το μέτρο και δίνουν αληθινή υπόσταση στους χαρακτήρες που υποδύονται, έχοντας να αντιμετωπίσουν την υπερβολή, την τρέλα ενός νοσοκομείου σε κατάσταση πανικού.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Η Ραφ και η Ζουλί, ένα ζευγάρι στα πρόθυρα του χωρισμού, δοκιμάζουν τα όριά τους στα Επείγοντα ενός νοσοκομείου που γεμίζει ασφυκτικά το βράδυ μιας μεγάλης διαδήλωσης στο Παρίσι. Το εξουθενωμένο προσωπικό και οι εξοργισμένοι και τραυματισμένοι διαδηλωτές θα κάμψουν τις βεβαιότητες και τις προκαταλήψεις του ζευγαριού. Καθώς η ένταση, έξω, κορυφώνεται, το νοσοκομείο βρίσκεται σε πολιορκία.
Λάιλ, ο Φίλος μου ο Κροκοδειλος
(“Lyle, Lyle Crocodile”) Μουσική κωμωδία, αμερικάνικης παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Γουίλ Σπεκ και Τζος Γκόρντον, με τους Χαβιέρ Μπαρδέμ, Κόνστανς Γου, Γουίνσλοου Φέγκλεϊ, Σον Μέντες κα.
Ευχάριστη μελωδική κωμωδία, με πρωταγωνιστές τον κεφάτο Χαβιέρ Μπαρδέμ και τον Γουίνσλοου Φέγκλεϊ αλλά και έναν ψηφιακό κροκόδειλο, τον Λάιλ. Ταινία που απευθύνεται σε όλη την οικογένεια και κυρίως στο εφηβικό κοινό, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις ή κάποιο βαθύτερο νόημα, πέρα απ’ αυτό της συμβίωσης, σε έναν κόσμο που φοβάται το άγνωστο.
Ο κροκόδειλος Λάιλ με τη μελωδική φωνή, γνωστός από τα παιδικά βιβλία «Lyle, Lyle Crocodile», θα μεγαλώσει σε μια σοφίτα ενός σπιτιού στη Νέα Υόρκη, εγκαταλελειμμένος από τον ιδιοκτήτη του, έναν χαρισματικό ταχυδακτυλουργό και θα βρει την οικογένεια που έψαχνε στους νέους ιδιοκτήτες του σπιτιού.
Τα ευχάριστα τραγουδάκια, η ορεξάτη ερμηνεία του Μπαρδέμ, οι αστείες γκάφες του χαριτωμένου κροκόδειλου, συνθέτουν μία διασκεδαστική ταινία, που θα χαρίσει ένα ευχάριστο ανώδυνο βραδάκι. Στα μείον η μεταγλώττιση της ταινίας στα ελληνικά, αφού χάνεται η πρωτοτυπία των ήχων και κυρίως η φωνή του Μπαρδέμ.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Όταν η Οικογένεια Πριμ μετακομίζει στη Νέα Υόρκη, ο μικρός γιός Τζος δυσκολεύεται να βρει τα πατήματά του στο νέο σχολείο και τους νέους φίλους. Όλα όμως, αλλάζουν όταν ανακαλύψει στη σοφίτα του νέου σπιτιού, τον Λάιλ, έναν κροκόδειλο που αγαπά το τραγούδι, τα αφρόλουτρα, το χαβιάρι και την καλή μουσική…
Ο Τζογαδόρος
(“Poker Face”) Θρίλερ, αμερικάνικης παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Ράσελ Κρόου, με τους Ράσελ Κρόου, Λίαμ Χέμσγουορθ, Λιν Τζιλμάρτιν, Ελσά Πατακί, Τζακ Τόμπσον κα.
Ο Ράσελ Κρόου έχει μια καθοδική πορεία τα τελευταία χρόνια, καθώς έχει να παίξει σε μία πραγματικά καλή ταινία από το «American Gangster» του Ρίντλεϊ Σκοτ πριν από 15 χρόνια. Εδώ, σε αυτό το θρίλερ και σκηνοθετεί, γράφει το σενάριο και πρωταγωνιστεί. Ένα φιλμ, που αν και ξεκινά με κάποιο ενδιαφέρον πολύ γρήγορα ξεπέφτει στην αδιαφορία, με χαρακτήρες καρικατούρες και αδιανόητη εξέλιξη της υπόθεσης.
Ένας δισεκατομμυριούχος υψηλής τεχνολογίας και τζογαδόρος, που έχει λίγους μήνες ζωής λόγω μίας σοβαρής ασθένειας, προσκαλεί τους παιδικούς του φίλους για ένα πόκερ υψηλού πονταρίσματος, στη απομονωμένη βίλα του, προκειμένου να του αποκαλύψουν, όπως υποπτεύεται, τις προδοσίες τους, ενώ ταυτόχρονα κλέφτες εισβάλουν στο σπίτι για να αρπάξουν τα ακριβά έργα ζωγραφικής που κατέχει.
Ο Ράσελ Κρόου προσπαθεί πλήρως αποτυχημένα να συνδυάσει το θρίλερ, με το ψυχολογικό δράμα, την ταινία μυστηρίου με την περιπέτεια και εκεί που χάνει τελείως την μπάλα, είναι όταν καταπιάνεται με τις υπαρξιακές του αγωνίες τις οποίες προσπαθεί να κοντρολάρει με τον τζόγο και την επιβίωση. Αλλοπρόσαλλη αφήγηση, αδέξια σκηνοθεσία, χαρακτήρες από νάιλον, αλλεπάλληλες ανατροπές που προκαλούν το νευρικό γέλιο κι ένα φινάλε που αν το πάρεις στα σοβαρά θα γελάσεις μέχρι δακρύων. Το μόνο που απομένει είναι ορισμένα National Geographic πλάνα της Αυστραλίας και τα εξωτικά πανάκριβα αυτοκίνητα που κατέχει ο δισεκατομμυριούχος ήρωάς του. Α, και η μικρή διάρκεια της ταινίας – σκάρτα μιάμιση ώρα.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ένας δισεκατομμυριούχος προσκαλεί παιδικούς του φίλους για μια βραδιά πόκερ. Μεταξύ τους υπάρχει μια σχέση αγάπης αλλά και ανταγωνισμού που πολλές φορές φτάνει σε οριακό σημείο ίσως αυτή τη φορά και επικίνδυνο.
Δεν Είσαι η Μητέρα Μου
(“You Are Not My Mother”) Ταινία τρόμου, ιρλανδικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Κέιτ Ντόλαν, με τους Χέιζελ Ντούπε, Κάρολιν Μπράκεν, Τζόρνταν Τζόουνς, Πολ Ριντ κα.
Ακόμη μία ταινία ψυχολογικού τρόμου, αυτή τη φορά από την Ιρλανδία και την πρωτόβγαλτη Κέιτ Ντόλαν, που λατρεύει το Χάλογουιν και τον Στέφεν Κινγκ. Η ταινία της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως επανάληψη των προηγουμένων, αν η Ντόλαν δεν συνδύαζε τη φρίκη με τα λαογραφικά στοιχεία της χώρας της, που έρχονται από τα βάθη της ιστορίας και των μύθων.
Όταν μία μητέρα εξαφανίζεται για μια βραδιά και επιστρέφει στο σπίτι της εμφανίζει αλλοπρόσαλλη και τρομαχτική συμπεριφορά, προκαλώντας την ανησυχία στην κόρη της, η οποία θα πρέπει, μαζί με τη γιαγιά της, να ξεθάψει τα σκοτεινά μυστικά της οικογένειας ενώ πλησιάζει το Χάλογουιν.
Η Ντόλαν κλιμακώνει ικανοποιητικά την αγωνία, σε αυτό το βραδυφλεγές φιλμ ψυχολογικού τρόμου, το γκρίζο σκηνικό της Ιρλανδίας δένει με τα ζοφερά μυστικά και τους παράξενους θρύλους, αλλά όσο πλησιάζει προς την τελική φάση τόσο μπαίνει προς τις εύκολες λύσεις, τα κλισέ του είδους και τις γνώριμες συνταγές.
Η ταινία, ωστόσο, βλέπεται με κάποιο ενδιαφέρον, οι φανατικοί του είδους ίσως και να την απολαύσουν και αυτό οφείλεται σε ένα μεγάλο βαθμό και στις ερμηνείες των ηθοποιών.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Η μητέρα της Σαρ, η Άντζελα, εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Απομένει μόνο το εγκαταλελειμμένο αμάξι της στη μέση ενός χωραφιού. Όταν το επόμενο βράδυ επιστρέφει στο σπίτι χωρίς καμία εξήγηση, είναι ξεκάθαρο για τη Σαρ και τη γιαγιά της ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Η συμπεριφορά της είναι αλλοπρόσαλλη και τρομακτική. Καθώς πλησιάζει το Χάλογουιν, μια νύχτα διαποτισμένη με αρχαίους μύθους, η Σαρ πρέπει να ξεθάψει τα σκοτεινά μυστικά της οικογένειάς της και να σώσει τη μητέρα της.
Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:
Devotion: Οι Ήρωες των Αιθέρων
(“Devotion”) Σχετικά καλογυρισμένη πολεμική ταινία (2022), για τον ηρωισμό δυο Αμερικάνων πιλότων στον πόλεμο της Κορέας – ο ένας αφροαμερικανός, ο πρώτος που έγινε πιλότος και που έφτασε να γίνει πτέραρχος του Πολεμικού Ναυτικού. Ταυτόχρονα στέλνει μιλιταριστικά μηνύματα, καλυμμένα από τη φιλική σχέση των δυο πιλότων, για την Αμερική που θέλει να ξαναβρεί τη συνοχή της, σε αυτές τις κρίσιμες εποχές Η σκηνοθεσία είναι του Τζ. Ντ. Ντίλαρντ και οι ικανοποιητικές ερμηνείες των Τζόναθαν Μέιτζορ και Γκλεν Πάουελ.
Σώσε το Δέντρο
(“Salvar el árbol”) Όπως υπονοεί σαφώς ο τίτλος αυτής της ισπανικής παιδικής ταινίας κινουμένων σχεδίων των Ίκερ Αλβάρεζ και Χαλζέα Παστόρ, που ήταν υποψήφια για το Γκόγια του 2021, το θέμα της έχει να κάνει με τις αγωνίες για το περιβάλλον, σε έναν κόσμο που αδιαφορεί και κοιτά μόνο το κέρδος. Συμπαθές νηπιακό animation, που αφηγείται τη συναρπαστική ιστορία μερικών καλικάντζαρων, που προσπαθούν να σώσουν το σπίτι τους, ένα γέρικο δέντρο, που κινδυνεύει. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
Μέρες του ’36
Πολιτικό δράμα που γύρισε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος δυο χρόνια έπειτα από την «Αναπαράσταση» σε επανέκδοση 50 χρόνια από την πρεμιέρα της. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες του Αγγελόπουλου, η οποία αναδεικνύει τα γεγονότα που οδήγησαν στην δικτατορία του Μεταξά και την παρακμή του αστικού πολιτικού συστήματος. Ο Αγγελόπουλος αποφεύγει όρους και λέξεις απαγορευμένες (δημοκρατία, ελευθερία, κομμουνισμός κλπ) για να ξεπεράσει τη λογοκρισία της χούντας, η οποία απ’ την πλευρά της δεν είδε άσχημα την επικριτική διάθεση του σκηνοθέτη προς το πολιτικό κατεστημένο και βεβαίως αδυνατώντας να αντιληφθεί συμβολισμούς και κρυμμένα μηνύματα κατά της δικτατορίας. Στην ταινία, που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, ιδιαίτερη είναι η συμβολή του Γιώργου Αρβανίτη, στη φωτογραφία, με τα συννεφιασμένα, γκρίζα πλάνα μιας μίζερης Ελλάδας. Παίζουν οι Βαγγέλης Καζάν, Κώστας Παύλου, Χρήστος Καλαβρούζος, Πέτρος Ζαρκάδης, Βασίλης Τσάγκλος, Χριστόφορος Νέζερ κα.
Η Παγίδα του Διαβόλου
(“The Devil’s Trap”) Παρά τις ρυτίδες της, η αλληγορική δραματική ταινία που γύρισε ο Φράντισεκ Βλάτσιλ («Μαρκέτα Λαζάροβα»), πρόδρομος του νέου κύματος του τσέχικου κινηματογράφου, διαθέτει εξαιρετικής ομορφιάς σκηνές και πλάνα, αλλά και ένα διεισδυτικό μήνυμα για το ρόλο της εκκλησίας και κάθε εξουσίας απέναντι στους ανθρώπους, μεταφέροντας την ιστορία του στον Μεσαίωνα. Εξαιρετική η φωτογραφία του Μίροσλαβ Χάγιεκ, ενώ πρωταγωνιστούν οι Βίτεσλαβ Βεϊράζκα, Μίροσλαβ Μαχάτσεκ, Σεστμίρ Ράντα κα.
