Γράφει o Γιάννης Νάκος
Έντονη συζήτηση γίνεται τις τελευταίες ημέρες σχετικά με το φλέγον ζήτημα των αποδείξεων. Σύμφωνα με τα όσα ακούγονται, ανάλογα με το ύψος του ετήσιου εισοδήματός τους θα πρέπει να συγκεντρώνουν και τις αντίστοιχες αποδείξεις οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι για το 2016, σύμφωνα με την τελική πρόταση που κατέθεσε το υπουργείο Οικονομικών προς τους Θεσμούς, με το ποσοστό να φτάνει μέχρι και το 40%.
Έτσι, όταν και αν έρθει προς ψήφιση στη Βουλή μέσα στον Μάρτιο, θα τοποθετεί/ορίζει όσους έχουν ετήσιο εισόδημα ως 9.500 ευρώ (που είναι σήμερα το αφορολόγητο όριο για μισθωτούς και συνταξιούχους) στο να συγκεντρώσουν αποδείξεις που αντιστοιχούν στο 15% του ετήσιου δηλωθέντος εισοδήματός τους.
Με μία πρόχειρη ανάλυση όσοι έχουν ετήσιο εισόδημα από 9.501 ευρώ ως 20.000 ευρώ, θα πρέπει να συγκεντρώσουν αποδείξεις ίσες με το 30% του ετήσιου εισοδήματος, ενώ όσοι δηλώνουν ετήσιο εισόδημα πάνω από 20.000 ευρώ θα πρέπει να συγκεντρώσουν αποδείξεις ίσες με το 40% του συνολικού ετήσιου εισοδήματος.
Επιπροσθέτως, οι αποδείξεις θα μετρούν μόνο εφόσον γίνονται μέσω «πλαστικού» χρήματος ή μέσω e-banking. Για συναλλαγές που πραγματοποιούνται ως την ψήφιση της διάταξης οι πολίτες μπορούν να κρατούν και τις αποδείξεις που γίνονται με μετρητά.Εξαίρεση αποτελούν, σύμφωνα με τα όσα αφήνουν να διαρρεύσουν από το Μαξίμου,πως όσοι είναι άνω των 65 ετών, για τους οποίους δεν είναι είναι υποχρεωτική η χρήση «πλαστικού» χρήματος για τη συγκέντρωση αποδείξεων.
Αξίζει να σημειωθεί, πως το αφορολόγητο των 2.100 ευρώ είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Βάσει της νέας κλίμακας:
- Για εισόδημα έως 25.000 ευρώ ο φορολογικός συντελεστής θα είναι 22%.
- Από τα 25.000 έως τα 35.000 ευρώ θα εφαρμόζεται συντελεστής 32%.
- Για το εισόδημα πάνω από τα 35.000 ευρώ και έως τα 60.000 ευρώ θα εφαρμόζεται συντελεστής 42%.
- Για εισόδημα πάνω από 60.000 ευρώ θα εφαρμόζεται συντελεστής 50%.
Συμπερασματικά, μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση που καλείται να διαχειριστεί η κυβέρνηση θα πρέπει να μπορέσει να βρει τον χρόνο και τον τρόπο στο να καθορίσει με σωστά,συνταγματικά αλλά και κοινωνικά κριτήρια τις προαναφερόμενες διατάξεις. Αυτό που όμως θα πρέπει να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού της είναι πως γ άμβλυνση των κοινωνικών αδικιών θα πρέπει να έχει ως δείκτη και άμεσο απότοκο τους ίδιους τους ανθρώπους που απευθύνονται οι ρυθμίσεις αυτές, και όχι μέσω αυτών των νομοθετημάτων να προωθείται μια αφαιρετική διάθεση συγκέντρωσης όλων των βαρέων σε μια κοινωνική ομάδα. Γιατί ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, πλέον η μεσαία αστική τάξη καλείται να σηκώσει τα εναπομείναντα κουφάρια της και συντηρήσει για μία ακόμη φορά προνόμια και υποχρεώσεις ενός κατεστραμμένου Δημοσίου συστήματος.
