Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Οι μέρες πριν από την κατ’ αρχήν συμφωνία στο έκτακτο Eurogroup που έγινε τη Δευτέρα που μας πέρασε, χαρακτηρίστηκαν από πολλές εκτιμήσεις αναφορικά με την επιρροή που μπορεί να έχει στην κατάσταση ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Μάλιστα, δεν πρέπει να ξεχνάμε και εκείνο το ρεπορτάζ της Deutsche Well που ανέφερε πως ο κ. Σόιμπλε θα είναι απομονωμένος ως προς το ζήτημα του ελληνικού χρέους, λόγω και της επιμονής του ΔΝΤ και πως θα είναι μια δύσκολη συνεδρίαση του Eurogroup γι’ αυτόν.
Ας δούμε, τώρα, άλλη μια φορά ποιο ήταν το αποτέλεσμα της συνεδρίασης για τη χώρα μας:
-Η κυβέρνηση καλείται ρητά να νομοθετήσει τις παρεμβάσεις για το βασικό πακέτο των μέτρων αλλά και τον «αυτόματο κόφτη», με τη νομική του μορφή να παραμένει υπό αίρεση. Το πώς αυτό θα γίνει αναμένεται να καθοριστεί τις αμέσως επόμενες ημέρες, μιας και σήμερα λαμβάνει χώρα ένα κρίσιμο EuroWorking Group. Αν υπάρξει ουσιώδης πρόοδος και αποκρυσταλλωθούν συγκεκριμένες τεχνικές παράμετροι, τότε η λογική οδός είναι η νομοθέτηση των μέτρων πριν τις 24/5, η πολιτική έγκριση από το Eurogroup και στη συνέχεια η εκταμίευση.
-Ο κόφτης, στον οποίο αναφερθήκαμε, υπάρχει. Η κυβέρνηση έχει μεν δίκιο, ότι δεν καλείται να νομοθετήσει ένα συγκεκριμένο μέτρο (π.χ. μείωσε κατά χ% ενός χ κωδικού του προϋπολογισμού) και στη συνέχεια να το πάρει πίσω, γιατί αυτό δεν γίνεται. Καλείται όμως να συγκεκριμενοποιήσει τη φυσιογνωμία του κόφτη και να αποφασίσει, αν ενδεχόμενες περικοπές θα πρέπει να περνούν από τη Βουλή κάθε φορά ή αν θα μπορεί να γίνεται αυτό με κάποιον άλλο τρόπο, όπως ένα Προεδρικό Διάταγμα, αν και πολλοί νομικοί εκφράζουν έντονη περίσκεψη για κάτι τέτοιο. Μάλιστα, στις νομικές πηγές που απευθύνθηκε η στήλη περιλαμβάνονται και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-δικηγόροι.
-Ως προς το χρέος, δεν έχουμε πάρει τίποτα παρά μόνο μια υπόσχεση. Πέραν της βραχυπρόθεσμης αντιμετώπισης του κόστους εξυπηρέτησης, το βασικά στοιχεία της βιωσιμότητας του χρέους, όπως η επέκταση των ωριμάνσεων, η περίοδος χάριτος και το επιτόκιο, παραπέμπονται στο μέλλον. Είναι αλήθεια πως θα ξεκινήσει μια συζήτηση, πρωτίστως σε τεχνικό επίπεδο, για το περίγραμμα της λύσης για το ελληνικό χρέος. Και εκεί θα είναι βαρύνουσα η συμβολή του ESM, με την πρότασή του για buyout μέρους του χρέους της Ελλάδας προς το ΔΝΤ να είναι εξαιρετική ιδέα. Πλην όμως, είναι αμφίβολο, αν θα περάσει από το Eurogroup. Από εκεί και πέρα, με βάση την πληροφόρηση από το Βερολίνο, θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο να έρθει στη γερμανική Bundestag συνολική λύση για το χρέος πριν το 2017, κάτι που επιβεβαιώνει και ο εκπρόσωπος του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε Μάρτιν Γιέγκερ, παραπέμποντας επί της ουσίας το ζήτημα για το 2018 και υπό την προϋπόθεση της εκπλήρωσης των όρων του προγράμματος.
Συνεπώς, οι ελληνικές θριαμβολογίες περί «περιθωριοποίησης» του Σόιμπλε είναι καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι κινήσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αν και αυτός έχει ένα masterplan για το σύνολο της Ευρώπης στο μυαλό του. Έτσι, το Βερολίνο προαναγγέλλει με σαφήνεια πλέον τη συμφωνία, την οποία ο Σόιμπλε περιέγραφε και στις προηγούμενες παρεμβάσεις του (σ.σ. εμείς εδώ λέγαμε να ακούτε πάντα τις δηλώσεις του), πλην όμως, όπως έχουμε αναφέρει και σε άλλο σημείωμα, δεν προσφέρεται για θριαμβολογίες.
