Ένας στρατηγός προσπαθούσε πέρυσι το καλοκαίρι στη Σαναά να εξηγήσει σε Αμερικανούς αξιωματούχους την ανάγκη αποστολής μεγαλύτερης βοήθειας στην Υεμένη, αλλά το μόνο που τον ρωτούσαν οι Αμερικανοί ήταν σχετικά με τα γεγονότα στην Αίγυπτο. Οι Αμερικάνοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η Αίγυπτος είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη Μέση Ανατολή.
Και αυτό γιατί συνεχίζουν να βλέπουν την Αίγυπτο μέσα από το φακό της δεκαετίας του ’60 και του ’70. Τότε, η Αίγυπτος ήταν το υπομόχλιο του αραβικού κόσμου, αναμφισβήτητα η πιο σημαντική χώρα στην περιοχή. Ήταν η πηγή της πιο συναρπαστικής μετα-αποικιακής πολιτικής ιδέας: του Νασερισμού. Το Κάιρο ήταν το πολιτιστικό κέντρο των αραβικών λαών, η πηγή του κινηματογράφου, της τηλεόρασης, της μουσικής, της τέχνης, της λογοτεχνίας.
Παρά το γεγονός ότι δεν διαθέτει τους φυσικούς πόρους της Σαουδικής Αραβίας ή του Ιράκ, η Αίγυπτος διακρίνεται, σε σχέση με τις χώρες αυτές, για τη διανόηση: ήταν το μορφωτικό κέντρο της περιοχής, με τα καλύτερα πανεπιστήμια, κοσμικά και εκκλησιαστικά.
Το Κάιρο δεν είναι πλέον το πολιτιστικό κέντρο της περιοχής: η Αίγυπτος δεν παράγει τέχνη, μουσική ή λογοτεχνία. Το αραβικό τηλεοπτικό κοινό παρακολουθεί πιθανότατα τουρκικές σαπουνόπερες, λιβανέζικα μουσικά βίντεο και δορυφορικά κανάλια του Κατάρ. Τα αιγυπτιακά πανεπιστήμια δεν θεωρούνται πλέον καλά και τα κράτη του Κόλπου προτιμούν Ινδούς, Πακιστανούς και Φιλιππινέζους εργάτες, ενώ τα μέσα ενημέρωσης είναι για γέλια.
Μετά από δεκαετίες κακοδιαχείρισης από διεφθαρμένους στρατηγούς και γραφειοκράτες, η Αίγυπτος είναι οικονομικά κατεστραμμένη. Έχει ελάχιστους πόρους και οι κυρίως φτωχοί κάτοικοι της δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν τίποτα.
Η Ουάσινγκτον θα πρέπει λοιπόν να σταματήσει να προσποιείται πως η Αίγυπτος είναι ένας σημαντικός παράγοντας στον αραβικό κόσμο και να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στις χώρες που πράγματι είναι.
