Ο κ. Στουρνάρας είναι μακράν ο καλύτερος που θα μπορούσε να έχει η τρικομματική κυβέρνηση απέναντι στην Τρόικα. Ξέρει οικονομικά καλά από την Οξφόρδη, ξέρει οικονομικά στην πράξη λόγω της θητείας του ως πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, ξέρει από διαπραγματεύσεις με τους Κοινοτικούς (ήταν ο Mr Euro) και ξέρει από αγορές (συμμετείχε στην κατασκευή της χρηματιστηριακής φούσκας και διετέλεσε πρόεδρος της Εμπορικής Τράπεζας), ξέρει και από το σύστημα, καθώς διετέλεσε πρόεδρος του ΙΟΒΕ. Είναι και αθλητής και σύμφωνα με τις ενδείξεις, δεν τον κρατάνε από πουθενά.
Τα πήγε καλά και ο Αντώνης Σαμαράς τον ερωτεύτηκε και τον έκανε αδερφό του.
Σωστά και καλά. Άλλωστε, ο Γιάννης του κρατάει το τιμόνι. Μεγάλη ευθύνη.
Όμως, ο καθηγητής Γιάννης Στουρνάρας έχει τρία προβλήματα:
Πρώτον, ξέρει τι σημαίνει πια να μην πιάσουμε τους στόχους. Δεύτερον, χωρίς να το θέλει εγκλωβίστηκε σταδιακά στην ασύμμετρη πολιτική της Τρόικας.
Τρίτον, για να αντέξει την πίεση, αποκόπηκε από την κοινωνική πραγματικότητα και «ιδεολογικοποίησε» αυτά που κάνει. Έτσι, οι τελευταίες εντολές Στουρνάρα για την αποκατάσταση της ροής των κρατικών εσόδων ενδέχεται να αποτελέσουν την θρυαλλίδα της κοινωνικής έκρηξης. Κι αυτό πρέπει να το σταθμίσει ο ίδιος που είπε κάποτε στον Τόμσεν το περίφημο «γιατί το κάνεις αυτό, θέλεις να ρήξεις την κυβέρνηση;», αλλά και ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς. Δεν ξέρω τι λένε στις προσωπικές τους συναντήσεις, αλλά φοβάμαι ότι και οι δύο έχουν εγκλωβιστεί σε ένα συναισθηματισμό που τους εμποδίζει να δουν την πραγματικότητα.
Ελπίζω ότι δεν θα υποκύψουν στο «σύνδρομο του Δον Κιχώτη», όπως το δίδυμο Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, ότι δηλαδή μόνο αυτοί κατέχουν την αλήθεια και έχουν τη δύναμη να σώσουν τη χώρα.
Ελπίζω ότι γνωρίζουν την τεράστια διαφορά μεταξύ αλήθειας και πραγματικότητας…
