Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Έπειτα από αρκετά χρόνια συγκρούσεων και σκληρών μαχών, το ΙSIS φαίνεται να έχει χάσει μεγάλο τμήμα της εδαφικής αλλά και ‘’στρατιωτικής’’ του επιρροής, με αρκετούς αναλυτές να υποστηρίζουν πως το τέλος της ύπαρξης του είναι προ των πυλών.
Σύμφωνα με πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσίοτητας, τις τελευταίες εβδομάδες επικρατεί μια γενικότερη αίσθηση η οποία βασίζεται στην αντίληψη πως σε λίγες ημέρες το ιδεολογικό και απολυταρχικό ‘’θρησκευτικό-φονταμενταλιστικό’’ μόρφωμα θα απολέσει την Μοσούλη, την πρωτεύουσα του στο Βόρειο Ιράκ, εκεί όπου οι τελευταίοι τζιχαντιστές έχουν βρει προσωρινό καταφύγιο.
Παράλληλα ένα ακόμη πλήγμα αναμένεται να αποτελέσει μείζονος σημασίας στην ‘’συνολική’’ προσπάθεια αναχαίτησης των τζιχαντιστών, και αυτό δεν είναι άλλο από την ανακατάληψη από τις δυτικές δυνάμεις σε συνεργασία με τις περιφερειακές χώρες της περιοχής της Ράκας. Να θυμίσουμε σε αυτό το σημείο ότι η Ράκα αποτελεί διαχρονικά τα τελευταία χρόνια το προπύργιο των τζιχαντιστών στην Κοιλάδα του Ευφράτη στην Βορειοανατολική Συρία, και πως ουσιαστικά η ανακατάληψη του θα ενισχύσει και θα ‘’κλειδώσει’’ την ήττα του ‘’Ισλαμικού Χαλιφάτου’’.
Με την ήττα των ακραίων Ισλαμιστών στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας, αναμένεται να ανοίξει ένα πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο για την Μ.Ανατολή καθώς οι ‘’μεγάλες δυνάμεις’’ είναι έτοιμες για την ανάληψη μελλοντικών δράσεων και φυσικά εξυπηρέτησης των δικών τους συμφερόντων στην περιοχή.
Οι βασικοί συντελεστές της περιοχής, δηλαδή η Ρωσία, το Ιράν, η Τουρκία και οι ΗΠΑ αναμένεται να αποτελέσουν σημαντικοί δρώντες για την περιοχή με τα βλέμματα τους προς το παρόν να στρέφονται πως το Ιράκ και την Συρία.
Όσον αφορά το Ιράκ η κουβέντα προς το παρόν σύμφωνα με την δική μου άποψη σίγουρα δεν προσανατολίζεται σε λύσεις τύπου ομοσπονδιοποίησης καθώς κάτι τέτοιο έχει οικτρά αποτύχει μετά και την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεϊν. Από την άλλη πλευρά όμως και στην περιοχή της Συρίας τα πράγματα δεν είναι και τα καλύτερα καθώς και η υιοθέτηση ενός πιο ‘’αυταρχικού’’ μοντέλου εξουσίας αρχικά απέτυχε (διεξαγωγή εμφυλίου),και επί της ουσίας βασίζεται μέχρι και σήμερα στην εξωτερική στήριξη χωρών όπως η Ρωσία.
Επομένως, και για τις δύο χώρες(Συρία+Ιράκ) το κλειδί βρίσκεται στην επίλυση του Κουρδικού ζητήματος το οποίο επηρεάζει μέχρι στιγμής αυτές τις χώρες και που ουσιαστικά αποτελεί και το σημείο τριβής μεταξύ των υπερδυνάμεων Ρωσία και ΗΠΑ.
Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα γνωρίζουμε πως η κυβέρνηση του Κουρδιστάν στο Βόρειο Ιράκ έχει προκηρύξει δημοψήφισμα για τις 25 Σεπτεμβρίου για μια απόσχιση από το Ιράκ. , καθώς όπως αναφέρει και ο Φαλάχ Μουσταφά Μπακίρ,Υπουργός Εξωτερικών του Κουρδιστάν «Αποδεχτήκαμε τον φεντεραλισμό ως έναν τρόπο για να ενισχύσουμε τη συνεργασία και να έχουμε ένα κομμάτι στη χώρα, αλλά δεν έχουμε τίποτα από τα δύο.
Σε κάθε περίπτωση όμως οι προαναφερόμενες ενέργειες ενισχύονται και από την πεποίθηση των Κούρδων της Συρίας πως με την συνδρομή των ΗΠΑ θα μπορέσουν να δημιουργήσουν και εκείνοι με την σειρά τους ξεχωριστό κράτος ως απότοκο της βοήθειας που έχουν προσφέρει μέσω των μαχητών του ΥPG εναντίων των δυνάμεων του ISIS.
Bέβαια η συγκεκριμένη αισιοδοξία ενδεχομένως και τελικά να μην υιοθετηθεί από την αμερικανική πλευρά, καθώς σύμφωνα με αμερικανικό έγγραφο-ενημέρωση της Ουάσινγκτον προς την Τουρκία ένα τέτοιο ενδεχόμενο per se δεν θα στηριχθεί επισήμως καθώς ο στρατιωτικός εξοπλισμός που έχει διατεθεί από την αμερικανική πλευρά θα επιστραφεί πίσω
Σε αυτό το σημείο μπαίνει στο παιχνίδι και η Τουρκία, όπου χρησιμοποιώντας ως αφορμή τις σχέσεις των Κούρδων της Συρίας με το PKK, αναμένεται να προβάλλει σθεναρή αντίσταση σε σενάρια απόσχισης αλλά και δημιουργίας ανεξάρτητου Κουρδικού Κράτους.
Υπό αυτό το πρίσμα μόνο μπορεί να αναλυθεί και η κίνηση μετατόπισης των τουρκικών δυνάμεων προς τα Βορειοδυτικά σύνορα της Συρίας,έτσι ώστε να μετουσιώσει μελλοντικά την πρόθεση της για τερματισμό των όποιων συζητήσεων για σύνδεση των ανατολικών περιοχών της Συρίας με έναν ενδεχόμενο Κουρδικό θύλακα πέριξ του ποταμού Ευφράτη.
Εν κατακλείδι το μόνο σίγουρο είναι πως οι επόμενοι μήνες αναμένονται με ανυπομονησία καθώς το κεφάλαιο Μ.Ανατολή 2.0 έχει ήδη αρχίσει να ξαναγράφεται με τα εμπλεκόμενα μέρη να έχουν πάρει θέσης μάχης και για ακόμη μια φορά τους πολίτες των χωρών της περιοχής να αποτελούν τα ‘’εξιλαστήρια’’ θύματα ενός παγκόσμιου γεωστρατηγικού παιχνιδιού που μέρα με την μέρα φαίνεται να σκληραίνει ακόμη περισσότερο.
