Η Άρτζη και ο Αμπντούλ, η Ελίνα, ο Ομάρ και ο Tapha, κινούνται με νεύρο, πάθος και δεξιοτεχνία πάνω στη σκηνή. Ο χώρος γεμίζει από ήχους σαξοφώνου, τη φωνή του Σλάβοϊ Ζίζεκ ή κείμενα του Μίλτου Σαχτούρη και του TS Eliot. Πίσω από τους χορευτές προβάλλονται σκηνές από το video game Banoptikon. Μπροστά τους, το κοινό παρακολουθεί με ενδιαφέρον μία απ’ τις πιο εντυπωσιακές περφόρμανς με θέμα τα σύνορα, τη μετανάστευση και τον αποκλεισμό.
Πρόκειται για την παράσταση Dance-Banoptikon, την οποία η χορογράφος Βίκυ Βασιλοπούλου εμπνεύστηκε απ’ το ομώνυμο video game. Διαφέροντας κατά πολύ από τα παραδοσιακά βίντεο παιχνίδια, το Banoptikon αφορά τη σύγχρονη επανατοποθέτηση των μεταναστευτικών ροών. Διερευνά αφενός τη συμβολή των μεταναστών στην παραγωγή και τον μετασχηματισμό των διεθνών ψηφιακών δικτύων, και αφετέρου το πώς οι ψηφιακές τεχνολογίες δικτύων χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της μετανάστευσης. Το Banoptikon αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος MIG@NET.
«Ο λόγος που φτιάξαμε ένα video game, και όχι π.χ. μια ταινία, είναι ότι το video game, ως μη γραμμική απεικόνιση, έχει τη δυνατότητα να συμπεριλαμβάνει στην αφήγησή του στοιχεία, τα οποία μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει χωρίς αυτό να έχει προβλεφθεί», σημειώνει ο Ηλίας Μαρμαράς, ένας εκ των δημιουργών του. «Μία απόδειξη είναι αυτή η παράσταση, που δίνει οντότητα στο παιχνίδι».
Τρεις από τους χορευτές της παράστασης είναι μετανάστες που ζουν στην Αθήνα. Μαζί με τους Έλληνες χορευτές, πάνω στη σκηνή εκφράζουν βιώματά τους απ’ την πόλη, τα οποία σχετίζονται με τις διακρίσεις, τη βία και τον αποκλεισμό. Για τη χορογράφο Βίκυ Βασιλοπούλου, είναι ανεκτίμητη η συμβολή προσφύγων και μεταναστών καλλιτεχνών στην καλλιτεχνική παραγωγή των περιοχών όπου διαμένουν. «Μεταφέρουν ένα πολύ διαφορετικό κόσμο, μια διαφορετική κουλτούρα», εξηγεί. «Ο τρόπος που κινούνται είναι διαφορετικός, γιατί έχουν λάβει άλλα κινητικά βιώματα από τη χώρα, τους χορούς τους κ.λπ. Ακόμη και τη γλώσσα τους, μου αρέσει πολύ να τη χρησιμοποιώ στις παραστάσεις, έστω κι αν δεν υπάρχει μετάφραση», προσθέτει.
Η παράσταση Dance-Banoptikon έχει παρουσιαστεί δέκα φορές, μεταξύ άλλων στο Ίδρυμα Κακογιάννη και, πιο πρόσφατα, στο Σπίτι της Κύπρου. Για την κ. Βασιλοπούλου, τέτοια καλλιτεχνικά δρώμενα αποτελούν τον καλύτερο τρόπο για να καταπολεμηθεί ο αποκλεισμός. «Παραστάσεις, χορός και μουσική μας βοηθούν να ξεπεράσουμε τους φόβους μας, να έρθουμε κοντά μέσα από την τέχνη και να προχωρήσουμε όλοι μαζί», καταλήγει.
Παρακολουθήστε ένα απόσπασμα από την παράσταση:
Εργασιακή ομάδα videogame Banoptikon
Personal Cinema collective: Γιάννης Σκουλιδάς (artist-programmer), Ηλίας Μαρμαράς (media artist), Ξένια Κολιοφώτη (scriptco-writer and editor), Δάφνη Δραγώνα (new media curator).
Collaborators: Δημήτρης Φωτίου (sculptor-3D designer), Αλέξανδρος Σαλαπάτας (programmer)
Συντελεστές Dance Banoptikon
Ιδέα-Χορογραφία: Βίκυ Βασιλοπούλου
Κείμενα: Μίλτος Σαχτούρης, Wislawa Szymborska, T.S. Eliot
Χορεύουν: Άρτζη Μπαρουξή, Ελίνα Τζαβάρα, Abduol Nazari, Omar Rose, Tapha Diaw
Η διάρκεια της περφόρμανς είναι μια ώρα.
Μη χάσετε!
Την ιστορία του Abduol Nazari, ενός από τους μετανάστες χορευτές της παράστασης
Τομέας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης
Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες
Γραφείο στην Ελλάδα
Τηλ. 210 6756801, Fax. 210 6756800
www.unhcr.gr
www.1againstracism.gr
