Γράφει η Στεφανία Κουντούρη
Το 2013 αποτελέι το έκτο συνεχόμενο έτος ύφεσης της ελληνικής οικονομίας με τις εκτιμήσεις για το ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ να διαμορφώνονται μεταξύ 6% και 6,5%. Η αυξημένη αβεβαιότητα κατά τη διάρκεια του έτους, σε συνδυασμό με την εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής εφαρμογής,τη δραματική επιδείνωση των συνθηκών ρευστότητας στην οικονομία και τη μεταρρυθμιστική διστακτικότητα , αποτελούν τους κύριους παράγοντες που οδήγησαν σε αυτή την εξέλιξη.
Έντονα αποτυπώνονται τα σημάδια της ύφεσης και στον ευρύτερο τομέα της υγείας και πιο συγκεκριμένα στην δημόσια φαρμακευτική δαπάνη. Οι πρώτες εκτιμήσεις για τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη το 2013 επιβεβαιώνοθν τη διαμόρφωση της στα €2,37 δις, ήτοι στο 1,5% του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει ότι σε σχέση με το 2009 η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη το 2013 έχει μειωθεί κατά 42%.
Όπως προβλέπεται από η πορεία της καθαρής δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης θα είναι πτωτική και την διετία 2013/2014, καθώς ο επιδιωκόμενος στόχος είναι να προσεγγιστεί το 1% του ΑΕΠ το 2014. Αυτό σημαίνει ότι εφόσον επιτευχθούν οι στόχοι το 2014 η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη θα μειωθεί κατά 60% σε σχέση με το 2009 και θα φτάσει σε επίπεδο χαμηλότερο από το μέσο όρο της ΕΕ25.
Συχνά συγχέονται τα στοιχεία της φαρμακευτικής δαπάνης με τις “συνολικές φαρμακευτικές πωλήσεις”, τις οποίες ανακοινώνει ο ΕΟΦ. Η φαρμακευτική δαπάνη είναι ένα υποσύνολο των συνολικών φαρμακευτικών πωλήσεων και περιλαμβάνει τη συνολική δαπάνη για φάρμακα και λοιπά φαρμακευτικά είδη που χορηγούνται σε ασθενείς.
Υποστηρίζεται από ειδικούς μελετητές ότι μία υπέρμετρα μεγάλη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης πιθανόν να προκαλέσει σημαντικές στρεβλώσεις στο σύνολο των παροχών υγείας μέσω αφενός της μετακύλισης μεγάλου βάρους στα νοικοκυριά –μία ιδιαίτερα δυσμενής εξέλιξη για τις πλέον ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού στην παρούσα κρίση – και αφετέρου με την υποκατάσταση της φαρμακευτικής περίθαλψης από παρεμβατική νοσοκομειακή περίθαλψη, με πιθανό αποτέλεσμα την αύξηση των δαπανών υγείας συνολικά. Είναι γενικώς αποδεκτό ότι η σχέση μεταξύ της φαρμακευτικής δαπάνης και της νοσοκομειακής περίθαλψης είναι σύνθετη, με την έννοια ότι η πρωτοβάθμια φαρμακευτική περίθαλψη για την αντιμετώπιση διάφορων παθήσεων περιορίζει την ανάγκη για την πιθανότατα δαπανηρότερη νοσοκομειακή φροντίδα.
Η δέσμη των παρεμβατικών μέτρων που θεσμοθετήθηκαν και εφαρμόζονται στη χώρα μας, κάτω από τη συνεχή παρακολούθηση και τον έλεγχο των εκπροσώπων των δανειστών μας, στοιχειοθετούν μία διαδικασία ευθυγράμμισης της φαρμακευτικής πολιτικής προς τα ισχύοντα στις περισσότερες από τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με πρωτεύοντα στόχο την περιστολή του κόστους της φαρμακευτικής περίθαλψης και κατ’ επέκταση τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Ωστόσο, η προώθηση και η εφαρμογή από την πολιτεία μέτρων που στοχεύουν στην περιστολή της δημόσιας δαπάνης σε υπέρμετρο ίσως βαθμό πιθανόν θα οδηγήσουν σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα στο αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
