Για την εθνική ομάδα της Ρουμανίας, η πρόκριση στο επόμενο Μουντιάλ θα σημάνει την επιστροφή τους ποδοσφαίρου της σε υψηλό επίπεδο, για πρώτη φορά μετά το 1998. Οι Ρουμάνοι είχαν παίξει στο Μουντιάλ της Γαλλίας με τουπέ από την συμμετοχή τους στην τετραδα της διοργάνωσης, τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Δεν τα είχαν πάει άσχημα ούτε τότε, πίστευαν ότι το να παίζουν σε Μουντιάλ ή Euro ήταν κάτι εύκολο, έχουν κάνει 15 χρόνια να ξαναδούν τέτοια χαρά! Γι΄αυτό και αντιμετωπίζουν τις αναμετρήσεις με την Ελλάδα ως τις σημαντικότερες και καθοριστικότερες των τελευταίων ετών. Γι΄αυτό μιλούν για τα ματς του αιώνα, διότι για πρώτη φορά σε τούτο τον αιώνα διεκδικούν ένα τόσο «βαρύ» εισιτήριο.
Για την ελληνική εθνική ομάδα ο αποκλεισμός από το Μουντιάλ της Βραζιλίας μπορεί να σημάνει την επιστροφή στον… περασμένο αιώνα. Τότε που οι προκρίσεις ήταν μόλις δύο, το 1980 και το 1994. Μετά έγιναν συνήθεια, τώρα ακόμα και να χαθεί η πρόκριση για το Παγκόσμιο Κύπελλο μπορεί κάποιοι να το δουν ως δυσάρεστη… παρένθεση. Κάτι που είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί, η μόνιμη παρουσία του ελληνικού ποδοσφαίρου στα κορυφαία ραντεβού, μοιάζει σε πολλούς ρουτίνα. Ο κίνδυνος να αποτελέσει μια αποτυχία στα μπαράζ με τους Ρουμάνους την απαρχή του ποδοσφαιρικού πισωγυρίσματος είναι μεγάλος, ειδικά σε εποχές που το χρήμα λείπει, οι επενδύσεις το ίδιο, τα πλάνα γίνονται δίχως οράματα και προοπτικές. Ο Σάντος δεν θα συνεχίσει και δίχως να σημαίνει ότι είναι ο μοναδικός καλός προπονητής στη γη, δεν θα είναι καθόλου εύκολο να βρεθεί ένας διάδοχος που θα ανταποκριθεί στον τρόπο δουλειάς του Πορτογάλου και κυρίως στη μεθοδικότητα με την οποία συνέχισε την εποχή Ρεχάγκελ με την ανεπαναληπτη επιτυχία της Πορτογαλίας και το βάρος που αυτή άφησε.
Είναι δύο κομβικές αναμετρήσεις για το ποδόσφαιρο δύο χωρών. Η έκβασή τους μπορεί να επιφέρει μακροπρόθεσμες συνέπειες κι όχι απλά να στείλει τη μία και να βγάλει την άλλη από το ταξίδι στη Βραζιλία.
Γι΄αυτό δεν πρέπει να υπάρξει επιστροφή. Ούτε για τους Ρουμάνους, ούτε για εμάς!
