Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Επιστροφή λοιπόν στις αγορές για την χώρα μας τρία χρόνια σχεδόν μετά από τις αλησμόνητες κατακραυγές που είχε προκαλέσει η αντίστοιχη ενέργεια εκ μέρους του τότε Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.
Σήμερα αρκετά χρόνια από τότε, αλλά όχι πολύ παλιά η κυβέρνηση Σύριζα με συνοδοιπόρους τους Ανεξάρτητους Έλληνες προχωρούν χέρι χέρι σε όλα όσα φάνταζαν παλαιότερα πως αποτελούν κόκκινη γραμή.
Ένα από αυτά ήταν και η στάση τους στην έκδοση ομολόγων, αλλά και η γενικότερη αντίληψη τους για τα μνημόνια. Και μπορεί τα μνημόνια να τα έχουν ξεπεράσει ως πολιτιστικό και οικονομικό σοκ κατά την πορεία εξευρωπαϊσμού τους, τα ομόλογα όμως είναι κάτι που δεν είναι αποκλειστικά και μόνο στο δικό τους χέρι.
Υπό αυτό το πρίσμα η σημερινή απόπειρα της Ελλάδας να μπορέσει να βγει στις αγορές έχει διττό ρόλο και σημασία. Αφενός να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις οικονομικές δυσκολίες και την δημοσιονομιή βιωσιμότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος, και αφετέρου να κατορθώσει να επιτύχει μια συνολική αντιστροφή της κακής ομολογουμένως εικόνας που υπάρχει για την χώρα μας στο εξωτερικό, χρησιμοποιώντας ως πρώτο μέσο πίεσης ένα αύλο 5ετές ομόλογο ονομαστικής αξίας 3 δις ευρώ.
Από την άλλη πλευρά, δεν είναι κρυφό μυστικό πως στις τάξεις του Σύριζα έπειτα και από την νέα συνθηκολόγηση που έλαβε χώρα όλο το προηγούμενο διάστημα επικρατεί μια παγωμάρα και αν θέλετε καλύτερα μαι εσωτερική ανάγκη αυτοαξιολόγησης των ήδη πεπραγμένων. Είναι φυσιολογικό ότι η πορεία προς τον εξευρωπαϊσμό και την απόκτηση λογικής είναι κάτι αέναο και φυσικά συνεχιζόμενο, όμως είναι κάτι παραπάνω από μαθηματικά αποδεδειγμένο ότι για το Σύριζα και τους υπουργούς του το μάθημα της Ευρωπαϊκής Ιστορίας τους έχει πληγώσει πολύ και με πολλούς τρόπους.
Το τελευταίο χτύπημα ήρθε φυσικά από τον Γίαν(ν)η Βαρουφάκη, τον σταρ που είχε μονοπωλήσει το ενδιαφέρον όλα αυτά τα χρόνια, και που εν όψη της κυκλοφορίας του νέου του βιβλίου κάνει ρελάνς στην πολιτική σκηνή του τόπου με νέες ‘’αποκαλύψεις και ατάκες φωτιά’’. Ο πρώην σύντροφος λοιπόν της κυβερνώσας αριστεράς εξαπολύει τα βέλη του και το πολιτικό του δηλητήριο πληγώνοντας όπως μαθαίνω αρκετά τα στελέχη που τον ανέδειξαν και που επί της ουσίας επένδυσαν τις πολιτικές τους καριέρες πάνω του.
Είναι εκείνη η ρήση όλων των μεγάλων αγαπών που θέλει τις παλιές αγάπες να πονάνε περισσότερο και φυσικά να πληγώνουν περισσότερο όταν διαχρονικά συντηρούνται στο προσκήνιο με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Ο Βαρουφάκης αποτελεί το ένα τμήμα της εξίσωσης που καλέιται στο όνομα ‘’προγενέστερη συρυζαϊκή ιδεολογία’’. Το αντίστοιχο δέος του είναι φυσικά ο κ.Λαφαζάνης που με την πρώτη ευκαιρία δεν ξεχνάει να μννημονεύει πως εκείνος είναι ο εκφραστής της λαϊκής απαίτησης για απαλλαγή από τα μνημόνια.
Στο κάτω κάτω της γραφής θα αναρωτιέστε για ποιον λόγο σας ανέφερε δυο κωμικοτραγικές καρικατούρες της σύγχρονης επόχης; Μα φυσικά όπως το λέει και ο τίτλος του άρθρου, διότι οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο και της ονειρώξης περί ιδεολογικής μεταμόρφωσης του πλανήτη σε σοσιαλιστική αποικία(sic), και οι καινούργιες στην κόλαση διότι και το νέο μοντέλο μεταστροφής του Σύριζα ενέχει σοσιαλιστικούς όρους μεταμφιεσμένους υπό τον μανδύα αφενός συνταγματικής νομιμότητας, και αφετέρου προοδευτικής εξέλιξης, της οποίας τους κινδύνους θα αντιμετωπίσουμε πολύ σύντομα.
Ραντεβού στις αγορές σύντροφοι!
