Γράφει ο Ceteris Paribus
Την… ενοχλητική πλευρά της γεωπολιτικής αναβάθμισης της σημασίας της Ελλάδας στη νοτιοανατολική Μεσόγειο διαπίστωσε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στη διάρκεια της προετοιμασίας του πρόσφατου ταξιδιού του αλλά και κατά το ίδιο το ταξίδι του στις ΗΠΑ. Από την πλευρά τόσο των ΗΠΑ όσο και του Ισραήλ εκτοξεύτηκε (και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερη διπλωματική αβρότητα…) ευθεία απειλή ότι θα περιληφθεί η Ελλάδα στη black list των χωρών που χρηματοδοτούν εξτρεμιστικές οργανώσεις, αν η ελληνική κυβέρνηση δεν εξάρθρωνε τη Χρυσή Αυγή! Όπως γνωρίζουμε, ανάλογη απειλή, που διατυπώθηκε πιο «κομψά», διατυπώθηκε και από ευρωπαϊκής πλευράς, με τις δηλώσεις του κ. Σβόμποντα που έθεταν υπό αμφισβήτηση την ελληνική προεδρία την Ε.Ε.! Ευρωπαίοι αξιωματούχοι προειδοποίησαν την κυβέρνηση ότι δεν μπορούν να διανοηθούν την είσοδο στην Ευρωβουλή «τέτοιων ανθρώπων»…
Δεν είναι μόνο οι προφανείς ιστορικοί και πολιτικοί λόγοι που έχει το Ισραήλ να θέλει την εξάρθρωση του ναζιστικού κόμματος. Είναι κυρίως το κοινό ενδιαφέρον ΗΠΑ και Ισραήλ να εκλείψουν οι εστίες πιθανής νέας αποσταθεροποίησης, καθώς στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου, της Βόρειας Αφρικής και του Αραβικού κόλπου αναπτύσσονται δυναμικές αποσταθεροποίησης και αναδιάταξης. Στο πλαίσιο αυτό, το γεωπολιτικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα αναβαθμίζεται, οι διπλωματικές διεργασίες παίρνουν φωτιά, οι μυστικές υπηρεσίες αναβαθμίζουν επίσης τις δικές τους δραστηριότητες. Αυτές οι τελευταίες, είχαν προμηθεύσει με «ατράνταχτα» στοιχεία τους συνομιλητές του κ. Σαμαρά, για τις εγκληματικές δραστηριότητες της Χ.Α. «Είναι δυνατόν να τα γνωρίζουν οι δικές μας υπηρεσίες όλα αυτά και να μην τα γνωρίζετε εσείς;» ήταν το επιχείρημα… Η παράθεση τέτοιων στοιχείων συνοδεύτηκε από την απαίτηση για άμεση εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής και την ευθεία απειλή ότι, σε διαφορετική περίπτωση, η Ελλάδα θα εντασσόταν στη λίστα των χωρών που χρηματοδοτούν (κρατική χρηματοδότηση μέσω Βουλής προς τη Χρυσή Αυγή, αλλά και στοιχεία για χρηματοδότησή της από επιχειρηματίες) εξτρεμιστικές οργανώσεις!
Ο κ. Σαμαράς κατάλαβε ότι το ταξίδι του στις ΗΠΑ και οι συναντήσεις του με Λαγκάρντ και Μπάιντεν θα απέβαινε άκαρπο αν δεν κινούνταν άμεσα. Η επιθετική αναβάθμιση της ατζέντας της Χρυσής Αυγής (επίθεση στα μέλη του ΠΑΜΕ στο Πέραμα και κυρίως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα) προσέθεσαν την εσωτερική απειλή της αποσταθεροποίησης. Έτσι εξηγείται το εσπευσμένο της επιχείρησης «εξάρθρωσης» της Χρυσής Αυγής…
Ύστερα από την πρώτη «πατάτα», με την απελευθέρωση των Κασιδιάρη – Παναγιώταρου – Μίχου, οι πιέσεις από το εξωτερικό επανήλθαν δριμύτερες.
Όπως μας σχολίασε κυβερνητικό στέλεχος, στην προκειμένη περίπτωση επαναλαμβάνεται το φαινόμενο εξωτερικών πιέσεων που δεν μπορούν να γίνουν αποτελεσματικά πράξη στο εσωτερικό, για τον απλούστατο λόγο ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα και η ελληνική επιχειρηματική ελίτ έχουν, για να το πούμε κομψά, τις δικές τους «αδράνειες». Έτσι έγινε με τη λίστρα Λαγκάρντ, με τη φοροδιαφυγή επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων με υψηλά εισοδήματα κ.λπ. Έτσι γίνεται τώρα και με την επιχείρηση «εξάρθρωσης» της Χ.Α. Όπου αποδεικνύεται ότι το εγχώριο «σύστημα» είναι τόσο εγκλωβισμένο σε ένα πλέγμα συγκάλυψης, ανοχής, χρηματοδότησης και «ηθικής αυτουργίας» στη ραγδαία ισχυροποίηση της Χρυσής Αυγής, ώστε δεν είναι καθόλου εύκολο να προχωρήσει μέχρι τέλους η επιχείρηση «εξάρθρωσης». Επιπλέον, ένα σύστημα που είχε μάθει νε επιτίθεται στα αριστερά, γαλουχημένο στην ιδεολογία ότι «κύριος εχθρός» είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί εύκολα και στο σύνολό του να αναπροσανατολίσει τις επιθέσεις του προς τα δεξιά, ιδιαίτερα όταν γνωρίζει ότι σύντομα θα έχει να αντιμετωπίσει την Αριστερά στη «μάχη του τρίτου μνημονίου». Τέλος, τα ερείσματα της Χ.Α. (πολιτικά-δημοσκοπικά, «επιχειρησιακά», οικονομικά) έχουν δυναμώσει πολύ για να μπορούν να κατεδαφιστούν εύκολα, χώρια που μια τέτοια κατεδάφιση θα αποκάλυπτε την πολύ μεγάλη έκταση της εμπλοκής, συγκάλυψης και συναυτουργίας «θυλάκων» του κρατικού μηχανισμού.
Έτσι, η όλη υπόθεση εξελίσσεται σε ανοιχτή πληγή για το πολιτικό σύστημα και σε θρυαλλίδα αποσταθεροποίησης. Όσο για τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και το Ισραήλ, διαπιστώνουν τώρα, για μία ακόμη φορά, ότι οι επιθυμίες τους δεν μπορούν πάντα να υλοποιούνται έτσι απλά σαν διοικητικές πράξεις στην «επαρχία της αυτοκρατορίας», αλλά συχνά «φιλτράρονται» από τις εσωτερικές αντιφάσεις, με άδηλη κατάληξη… Αν θα μείνουν ικανοποιημένοι από το τελικό αποτέλεσμα και πόσο αυτό θα επηρεάσει τη στάση τους απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση στα κρίσιμα ζητήματα του χρέους, της εξόδου της Ελλάδας στις αγορές, της ΑΟΖ κ.λπ., θα το μάθουμε σύντομα…
