Γράφει η Σοφία Βουρλάκη
Σαουδική Αραβία, μία από τις χώρες της Αραβικής χερσονήσου όπου οι αντιθέσεις που μπορεί κανείς να παρατηρήσει μιλούν από μόνες τους. Κάπου εκεί, στην απέραντη έρημο, ένα μεγάλο όραμα έχει ήδη πάρει πνοή. Και το όνομα αυτού, King Abdullah Economic City. Πρόκειται για μία πόλη – υβρίδιο, εμπνευστής της οποίας είναι ο (όπως λέει και το όνομα της) βασιλιάς Αμπντουλάχ.
Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα και πιο σημαντικά οικονομικά project και βρίσκεται κάτω από την επίβλεψη της ιδιωτικής σφαίρας της Μέσης Ανατολής. Ο πληθυσμός της προβλέπεται να εκτοξευθεί στους 2 εκατ. κατοίκους , αποτελώντας μία από τις τέσσερις μητροπόλεις που σχεδιάζονται στην έρημο. Το έργο ωστόσο θα αργήσει να ολοκληρωθεί, δεδομένου ότι το 2030 έχει ορισθεί ως το επισφράγισμα της φαντασίωσης αυτού του σύγχρονου αστικού σχεδιασμού.
Η πόλη, μαζί με άλλες πέντε πόλεις που αφορούν στις ειδικές οικονομικές ζώνες της Σαουδικής Αραβίας, αποτελεί μέρος ενός φιλόδοξου σχεδίου που στόχο έχει να τοποθετήσει τη χώρα μέσα στη δεκάδα των πιο ανταγωνιστικών επενδυτικών προορισμών. Ο ίδιος ο βασιλιάς έχει οραματιστεί να δημιουργήσει πάνω από ένα εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας και 4 εκατ. κατοικίες. Δεν είναι λίγοι μάλιστα αυτοί που μιλούν για μια πόρτα που ανοίγοντας την, θα οδηγεί στο δυτικότερο τύπου μοντερνισμό, προάγοντας ταυτόχρονα τη Σαουδική Αραβία σε μια τεχνολογικά εξελιγμένη κοινωνία.
Στο σημείο όμως αυτό εκκολάπτεται ήδη μια συγκρουσιακή κατάσταση. Ένα τέτοιο σχέδιο έρχεται να επιστεγάσει τον φιλελευθερισμό, την ανοχή και την πολυπολιτισμικότητα σε ένα κατά τ’ άλλα θρησκευτικό απολυταρχικό καθεστώς. Λαμβάνοντας υπόψη ότι απώτερος στόχος είναι η προσέλκυση τόσο των Δυτικών όσο και των νεαρών Σαουδαραβών που έχουν ζήσει στο εξωτερικό, η ενσωμάτωση τους σε μια τέτοια κοινωνία αποτελεί αδιαμφισβήτητα ρίσκο στην προσπάθεια περιορισμού των ακραίων θρησκευτικών ενστίκτων.
Όπως και να έχει, κανένα θρησκευτικό ζήτημα δεν θα μπορέσει να σταθεί εμπόδιο σε έναν τέτοιο μεγαλεπήβολο σχεδιασμό. Ένα σχεδιασμό που θα περιλαμβάνει χιλιάδες διαμερίσματα, κατοικίες και βίλες, επιχειρήσεις και βιομηχανικές ζώνες, μια πανεπιστημιούπολη και ένα από τα μεγαλύτερα και πλέον εξελιγμένα λιμάνια στον κόσμο, δέλεαρ γαρ για μια πλούσια γκάμα δυτικών επιχειρήσεων και εργαζομένων.
Ωστόσο, στο σημείο όπου το δυτικό στυλ θα συναντά το μουσουλμανικό με ρίσκο την ενδεχόμενη αποτυχία, δεν είναι λίγα τα ερωτήματα που αναδύονται υπό το φως της καχυποψίας. Πώς γίνεται μια κυβέρνηση να ξοδεύει τόνους δολαρίων για τη δημιουργία νέων πόλεων, τη στιγμή που απέραντες περιοχές ήδη υπαρχόντων πόλεων πλήττονται σημαντικά από το πέπλο της υποβάθμισης; Οι σκέψεις δικές σας.
