Γράφει η νομικός Φιλοθέη Βαρσαμή
Χθες βράδυ τρώμε σε εστιατόριο στον Πειραιά από αυτά που το μπακαλιάρος-σκορδαλιά το λένε μπακαλιάρος-μαγιονέζα σκόρδου (ωραίο φαγητό, πάντως). Δίπλα μας κάθεται ζεύγος συνομηλίκων -αυτός γενικώς πεινάει, αυτή γενικώς υστεριάζεται.
Αυτός επιλέγει τα δικά του, αυτή διαφωνεί με ό,τι επέλεξε αυτός, διαφωνεί και με τις δικές της επιλογές. Διαφωνεί να πάρουν ποτήρι κρασί (αυτός, που μάλλον θα πληρώσει, λέει ότι θα πιει λίγο, αυτή, που μάλλον δεν θα πληρώσει, του λέει κοφτά: μπουκάλι), διαφωνεί με την ετικέτα που επιλέγει αυτός, διαλέγει άλλη, φυσικά δεν της αρέσει και σκέφτεται μεγαλοφώνως ότι έπρεπε να πάρουν κάποιο τρίτο. Επιπλήττει τον σερβιτόρο ότι της φέρνει πολύ γρήγορα το ένα ορεκτικό μετά το άλλο (μα είναι δυνατόν; Δεν προλαβαίνει να αλλάξει η γεύση μου, πιο αργά) και διηγείται σε υψηλή οκτάβα τα πάθη της στη δουλειά της. Μεγάλο πρόβλημα, όπως έμαθε ΟΛΟ το μαγαζί, το brunch. “Τους έλεγα για brunch και δεν ήξεραν τι είναι. Τους έλεγα πάω για brunch και μου έκαναν παρατήρηση. Τριτοκοσμικοί; Να μου κάνουν φασαρία για το brunch? Να μην το ξέρουν; Ζώα! Μα πόσο ΖΩΑ;”
Την ίδια ώρα στο ινμποξ μου είχε έρθει μήνυμα από αγαπημένη φιλενάδα μου. Πρόσφατα που είχα πάει σπίτι της μου έδειχνε μία σύμβαση εργασίας που υπέγραψε η αδελφή της (πτυχιούχος φιλολογίας, πιστοποιημένη μεταφράστρια) για απασχόληση σε μεγάλη εταιρία: οκτάωρο στα χαρτιά, εννιάωρο στην πράξη, 480 στο χέρι, απασχολούμενοι όλο απελπισμένα για δουλειά παιδάκια με πτυχία, γλώσσες, μεταπτυχιακά. Φτιάχνουν καρτέλες, τις στέλνουν στον προϊστάμενο, τις επιστρέφει αυτός σε ένα αρχείο.
Μου γράφει, λοιπόν, η φίλη μου, “Φιλοθεάκι μου το αδελφάκι θα παραιτηθεί, έχε την στα υπ όψιν ότι ψάχνει για δουλειά. Την παρασκευή ο προϊστάμενος επέστρεψε το αρχείο στα παιδιά του τμήματος και ξέρεις πώς είχε καταχωρήσει την ομάδα παραληπτών του αρχείου (τους υφισταμένους του); Ως “ZWA” “.
Και έτσι το σκορ άδικης χρήσης της λέξης “ζώα” από ζώα διαμορφώθηκε σε 2-0 μέσα σε ένα βράδυ.
