Η νεανική ομάδα του Παναθηναϊκού στηρίζεται αυτή τη στιγμή με μεγάλη υπομονή και εμπιστοσύνη από τους οπαδούς της. Την χειροκροτούν στις καλές εμφανίσεις της, όπως αυτή στη Λιβαδειά, δεν την πιέζουν με αποδοκιμασίες στα λάθη της και στα αρνητικά αποτελέσματα, όπως συνέβη στις εντός έδρας ήττες από τον Ατρόμητο ή τον Πανθρακικό.
Παίκτες όπως οι Λαγός, Χουχούμης, Τριανταφυλλόπουλος, Κλώναρίδης, Δώνης, Ρισβάνης, Μαρινάκης, αλλά και οι ξένοι Αμπέιντ, Ατζαγκούν και όσοι άλλοι νεαροί χρησιμοποιούνται μαζικά στις ενδεκάδες των αγώνων από τον Γιάννη Αναστασίου, έχουν αναμφίβολα μέλλον όσο προστατεύεται το παρόν τους.
Υπεύθυνοι, όσον αφορά τον ίδιο τον Παναθηναϊκό για αυτή την προστασία, είναι φυσικά οι ίδιοι οι παίκτες, ο προπονητής τους και ο κόσμος, αλλά πάνω απ’ όλα η διοίκηση της ΠΑΕ.
Όσο ο Παναθηναϊκός κινείται στην πολιτική των χαμηλών μπάτζετ και των επενδύσεων σε ταλέντο, προφανώς δεν έχει άλλη επιλογή. Κι η υπέρβαση σε οικονομικό επίπεδο για να εμπλουτιστεί το ταλέντο αυτής της ομάδας με ποδοσφαιριστές εμπειρίας, δε θεωρείται υπερβολική ή παράλογη.
Οι πράσινοι χρειάζεται να συνεχίσουν αυτή την αποφυγή υστερίας και αντιδράσεων, όσο λάθη απειρίας παικτών και τεχνικής ηγεσίας φέρνουν ανεπιθύμητα αποτελέσματα ή ανισορροπία σε απόδοση.
Πέραν όμως της ψυχραιμίας είτε σε κακές είτε σε σπουδαίες εμφανίσεις, η διοίκηση του Παναθηναϊκού οφείλει στην παρούσα φάση να είναι ευέλικτη και με έξυπνες κινήσεις στην ενίσχυση αυτού του υλικού νιάτων, με κάποιους έμπειρους παίκτες.
Έχει δείξει με τις περιπτώσεις του Μπεργκ, του Πράνιτς ή του Φιγκερόα (έστω κι αν αυτός έφυγε) ότι μπορεί να το κάνει, με τη συνδρομή πλέον ανθρώπων που έχουν τη γνώση να βοηθήσουν ουσιαστικά στο σκάουτινγκ και στις μεταγραφές χαμηλού κόστους και ρίσκου.
