Το ξεκίνημα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη φετινή περίοδο δεν ήταν ιδανικό ούτε πριν από τη συντριβή στο ντέρμπι της πόλης από τη Σίτι. Η πρεμιέρα με τη Λεβερκούζεν στο Τσάμπιονς Λιγκ ήταν θετική, αν και όχι τόσο άνετη όσο δείχνει το 4-2 της νίκης, αλλά στο πρωτάθλημα έδειξε φανερές αδυναμίες στις πρώτες αγωνιστικές.
Κόντρα στη Σίτι του Πελεγκρίνι, η Γιουνάιτεντ του Μόγιες έγινε έρμαιο της τακτικής και τη συνολικής ανωτερότητας του αντίπαλου. Η απουσία του Φαν Πέρσι είναι ένα ισχυρό ελαφρυντικό, αλλά δεν μπορεί να εξηγήσει απόλυτα την καθίζηση των «κόκκινων διαβόλων».
Για την ποιότητα του ρόστερ που έχει η Γιουνάιτεντ υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες (πάντοτε αναλόγως με το περιβάλλον και το επίπεδο στο οποίο ζει και αγωνίζεται), οι οποίες έχουν εκφραστεί με σκληρή κριτική προς τον εκτελεστικό διευθυντή της, τον Εντ Γουντγουορντ για τις κινήσεις του πρόσφατου καλοκαιριού.
Αυτό που έχει σημασία είναι να μπορέσει ο μάνατζέρ της, ο Ντέιβιντ Μόγιες, να διαχειριστεί αυτή τη βαριά ήττα και να την κάνει να ξεπεραστεί. Μπορεί; Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον είχε χάσει και με πιο μεγάλα σκορ σε αγώνες που είχαν πάει στραβά, ενώ πολλές φορές είχε χειρότερους παίκτες από αυτούς που έχει τώρα στη διάθεσή του ο Μόγιες. Κατάφερνε, όμως, σε χρόνο ρεκόρ να αλλάζει την ψυχολογία και να διατηρεί την ομάδα του ανεπηρέαστη από τα αποτελέσματα των προηγούμενων αγώνων της, είτε ήταν πολύ θετικά είτε πολύ αρνητικά.
Το να υποστηρίξει κανείς ότι ο Μόγιες μπορεί να το κάνει με την ίδια άνεση θα είναι υπερβολικό, καθώς ο Σκωτσέζος δεν έχει την εμπειρία τέτοιων καταστάσεων. Στην Έβερτον ήταν ένας καλός μάνατζερ, εδώ χρειάζονται πολλά περισσότερα. Θα είναι, πάντως, άδικο να κριθεί από τώρα ως ανάξιος συνεχιστής του θρυλικού έργου του προκατόχου του στον πάγκο της Γιουνάιτεντ.
