Μεταδίδει από την Κωνσταντινούπολη η Γεωργία Δρακάκη
Τα ελληνοτουρκικά ζητήματα, η προσέγγιση, η μειονότητα και η Ελληνική Προδρεία της Ε.Ε. μέσα σε αυτό το πλέγμα, ήταν το κύριο αντικείμενο της ημερίδας που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Πανεπιστήμιο Kultur της Κωνσταντινούπολης.
Τη διοργάνωση είχε το Global Polica Trends Center της Τουρκίας, αλλά η πρωτοβουλία ανήκε στο Σύλλογο Ελληνοτουρκικής Φιλίας «Δάφνη». Τη συζήτηση συντόνισε με χιούμορ και ευαισθησία ο Πρόεδρος της Δάφνης, Πρέσβης επί Τιμή και πρώην εκπρόσωπος του Τουρκικού ΥΠΕΞ, Yialim Eralp.
Είχα τη χαρά να παρακολουθήσω τις διόλου κουραστικές ομιλίες και συζητήσεις, ως φοιτήτρια της Νομικής σχολής του τουρκικού πανεπιστημίου στα πλαίσια του προγράμματος Erasmus, που, όπως αναφέρθηκε στην ημερίδα, είναι ένα σημαντικό ακαδημαϊκό project που δύναται να φέρει κοντύτερα πολιτισμούς και κράτη.
Οι πρωταγωνιστές του πάνελ ήταν 4 Βορειοελλαδίτες-για ευνόητους λόγους- και ένας Τούρκος, κάτοικος Ξάνθης. Η απουσία του γυναικείου στοιχείου από τους ομιλητές δεν πέρασε απαρατήρητη και, ίσως, αν υπήρχε, θα έδινε έναν πιο ουσιαστικό τόνο στη συζήτηση.
Ο Γιάννης Λασκαράκης, εκδότης τοπικής εφημερίδας στην Αλεξανδρούπολη, αλλά και ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος, χαρακτήρισε Τούρκους και Έλληνες οχυρωμένους στα δικά τους πιστεύω, που τους οδηγούν στο να σπείρουν μίσος για τους υπόλοιπους λαούς. Η πρότασή του για ευρωπαϊκά κονδύλια με στόχο την ενίσχυση των παραμεθόριων περιοχών της Ελλάδας, ως οικονομικών πνευμόνων και για τις δύο χώρες, με εντυπωσίασε.
Ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Θράκης, Γιάννης Νικολάου, ανέλυσε καίρια την έννοια της αειφόρου ανάπτυξης –οικονομία, περιβάλλον, κοινωνικά δικαιώματα- αλλά έθεσε ακόμα ψηλότερα από αυτήν ως στόχο την ουσιαστική φιλία των λαών. Πρότεινε δε -μεταξύ άλλων- τη διεξαγωγή θερινών σχολείων με θέματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, περιβαλλοντικής οικονομίας και κοινωνικού προβληματισμού, στην Κωνσταντινούπολη, την Αλεξανδρούπολη και τα νησιά του Αιγαίου.
Ο Αντιπρόεδρος Ένωσης Μακεδόνων και Θρακών δημοσιογράφων, Γιάννης Σιδηρόπουλος, μού τράβηξε την προσοχή με την ρηξικέλευθη πρότασή του περί δημιουργίας ενός ιστότοπου, όπου θα δημοσιεύονται μόνο θετικές ειδήσεις και πολιτιστικά νέα ως προς τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μου φάνηκε ο κύριος Σιδηρόπουλος, που δραστηριοποιείται και με το XanthiPress αλλά και με το κανάλι TV6 στην Ξάνθη, ένας συνειδητοποιημένος δημοσιογράφος, που δε διστάζει να αποδώσει ευθύνες και στα ΜΜΕ για την επικράτηση στρεβλών απόψεων ως προς θέματα εθνικού και πολιτικού εδνιαφέροντος, όπως είναι αυτό των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Την άποψη αυτή φάνηκε να συμμερίζεται και ο Πασχάλης Ξανθόπουλος, ο… «καλλιτέχνης» του πάνελ, καθότι μουσικός παραγωγός, παραγωγός ντοκιμαντέρ και καλλιτεχνικός διευθυντής της Φιλοπρόοδης Ενώσεως Θράκης. Παραθέτω περιληπτικά σε αυτό το σημείο-γιατί πιστεύω πως αξίζει-μερικά σημεία της ομιλίας του:
-«Υπάρχουν αρκετά πρίσματα από τα οποία μπορεί να εξετάσει τα κάθε λογής ζητήματα των κοινωνιών και των χωρών: το πολιτικό πρίσμα, το οικονομικό, το δημοσιογραφικό, αλλά και το επιστημονικό/πολιτιστικό πρίσμα. Και είναι αυτό, πιστεύω, που οφείλει να ασκεί σημαντική επιρροή στα υπόλοιπα.»
-« Ο Μαρσέλ Προυστ χαρακτηριζόταν ως παρατηρητής μεγάλων αποστάσεων, αλλά στην ουσία, τα πράγματα που παρατηρούσε ήταν τόσο πολύ κοντά του, που για να τα εξετάσει χρειαζόταν μικροσκόπιο. Έτσι, ακριβώς συμβαίνει και με τα προβλήματα των κοινωνιών: δεν είναι απομακρυσμένα από εμάς, αλλά δίπλα μας, ίσως καμιά φορά να είμαστε κι εμείς οι ίδιοι το πρόβλημα.»
-«Ο καλύτερος τρόπος να προβλέψεις το μέλλον, είναι να το εφεύρεις».
Ο κύριος Ξανθόπουλος έκλεισε, αποκαλύπτοντας το όραμά του για ένας μουσείο του Συλλόγου «Δάφνη, που θα λειτουργεί ως πόλος έλξης για Έλληνες και Τούρκους και θα τους φέρει κοντύτερα, θυμίζοντάς τους τις κοινές πολιτιστικές τους κληρονομιές.
Ο μουσουλμάνος δημοσιογράφος της ΕΡΑ Κομοτηνής, Σαμή Καραμπουγιούκογλου, ανέφερε ότι «με αφορμή την κρίση και την απομάκρυνση πολλών δημοσιογράφων, έχουν παραμείνει ελάχιστοι που ξέρουν καλά την Τουρκία όπως αντίστοιχα και στην Τουρκία, είναι ελάχιστος ο αριθμός των δημοσιογράφων που έχουν γνώση για την Ελλάδα». Ζήτησε «μια δημοσιογραφία πιο κριτική αλλά κυρίως και πιο δημιουργική σε ζητήματα προσέγγισης των λαών» και σημείωσε τις «πολλές προσπάθειες Τούρκων και Ελλήνων δημοσιογράφων που δεν καρποφόρησαν, για να γίνει μια διαδικτυακή ενημερωτική ιστοσελίδα που σε καθημερινή βάση να πληροφορεί τους Έλληνες και Τούρκους πολίτες σε δυο γλώσσες».
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με ερωτήσεις, οι οποίες αφορούσαν ιδίως το θέμα της (μη) ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως αναφέρθηκε, δεν είναι η Ελλάδα αυτή που αρνείται, πλέον, αλλά η Γαλλία και η Γερμανία, φοβούμενες για τυχόν υπερκάλυψη των θέσεών τους, από την ευμεγέθη Τουρκία.
Μετά τις φωτογραφίες, την ανταλλαγή χειραψιών μεταξύ μας και τους θερμούς χαιρετισμούς, ομιλητές και ακροατές αποχωρήσαμε από το πανεπιστήμιο Kultur: μια γλυκιά, ανατολίτικη νύχτα ξεκινούσε και ήμασταν έτοιμοι να τη ζήσουμε, κρατώντας στο μυαλό μας ότι Τούρκοι κι Έλληνες, περισσότερο από «Ευρωπαίοι» ίσως, είναι άνθρωποι του πάθους και της ζεστασιάς.
