Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Παρατηρούμε δηλαδή μετά από μια μακρά περίοδο διακριτής παρουσίας του στέμματος, στα πολιτικά δρώμενα του τόπου, διεκδίκηση και πάλι και έξω από τα συνταγματικά πλαίσια, ρόλου ρυθμιστικού που θα οδηγήσει όπως θα δούμε σε τερατογενέσεις. Ας θυμηθούμε εδώ την αλήστου μνήμης συμβολή στο πολιτικό μας σύστημα του βασιλικού θεσμού και ειδικότερα του βασιλέως Κωνσταντίνου του Α΄, το 1915 και το 1922, που οδήγησε σε εθνικές τραγωδίες. Και την προοδευτική βούλησή του τώρα πλέον το 1955, όπως και την περίοδο 1963-67 που θα οδηγήσει στην κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος, για ανάληψη με ωμό και απροκάλυπτο τρόπο, ρόλο ρυθμιστικού και κανονιστικού παράγοντα της πολιτικής μας ζωής. Επίσης θα σημειώσουμε τον αρνητικό ρόλο του στέμματος στα πολιτικά μας δρώμενα την δεκαετία του ΄60, όπου και αναγορεύεται σε ιμάντα μεταφοράς των επίσης εξωθεσμικών παρεμβάσεων του αμερικανικού παράγοντα.
Παρεμβάσεων που δυστυχώς ξεπέρασαν τα όρια της ούτως ή άλλως ανεπιθύμητης σχέσης μικρού συμμάχου – υπερδύναμης στο πεδίο των αναγκαίων διεθνοπολιτικών ισορ-ροπιών και εκφυλίστηκαν σε χαρακτήρα επαχθούς πολιτικού κατευθυντηρίου και διάβρωσης της πολιτικής αυτονομίας της χώρας. Σε ανάλογο εξάλλου πλαίσιο είχε κινηθεί η ξενική εξάρτηση της χώρας της περιόδου της δεκαετίας του 1850, οπότε και η δολοφονία του Καποδίστρια, αλλά και της περιόδου του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, κατά την οποία η πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας, καθορίζει την συμπερι-φορά της ελληνικής κυβερνήσεως του Καΐρου, μέσω του βασιλέως Γεωργίου. Όμως πως εξελίσσεται η παρουσία του μεγάλου Κωνσταντίνου Καραμανλή, που με εμπνευσμένες κινήσεις δρομολογεί την ταχεία ανασυγκρότηση της χώρας; Από την πρώτη κιόλας στιγμή της ανάληψης της πρωθυπουργίας, ο βορειοελλαδίτης πολιτικός εκδηλώνει στοιχεία ασύγγνωστης για κείνη την περίοδο πολιτικής αυτονο-μίας.
Λίγους μήνες από την πρωθυπουργοποίησή του τον Ιανουάριο του 1956, δημιουργεί νέο πολιτικό φορέα ιδρύοντας την ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση) και τον Φεβρουάριο προσφεύγει σε εκλογές, κατορθώ-νοντας μια άνετη εκλογική επικράτηση με 47,3% των ψήφων και με μια άνετη επίσης κυβερνητική πλειοψηφία. Σ΄ αυτή τη φάση της γιγαντιαίας προσπάθειας ανοικοδόμησης του τόπου, επιχειρεί μεγάλα αναπτυξιακά έργα και δημιουργία σοβαρών υποδομών, που αλλάζουν ριζικά τη φυσιογνωμία της χώρας. Δημιουργεί οδικό δίκτυο, επιτυγχάνει εξηλεκτρισμό της χώρας, υλοποιεί μεγάλα δημόσια έργα, όπως λιμάνια, γέφυρες, αρδευτικά φράγματα, υδροηλεκτρικούς σταθμούς κ.λ.π και εκσυγχρονίζει συνάμα την γεωργική οικονομία. Η αύξηση των οικονομικών μας δεικτών και του κατά κεφαλήν εισοδήματος των πολιτών σημειώνεται με φρενήρεις ρυθμούς. Ανοικοδομείται στην κυριολεξία η χώρα απ΄ άκρου εις άκρον σε όλην την επικράτεια. Ενώ μείζονος σημασίας είναι όπως προαναφέραμε πιο πάνω στο πλαίσιο της πολιτικής του αυτονομίας, η ανάληψη πρωτοβουλιών από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δραστικού περιορισμού του βασιλέως στα αυστηρώς προκαθοριζόμενα από το σύνταγμα ρυθμιστικά του καθήκοντα, προκειμένου να αποτραπεί η πολιτική αστάθεια και η αποδυνάμωση του κομματικού συστήματος. Επιλογές που βεβαίως θα τις πληρώσει αργότερα, με τον απηνή πολιτικό του διωγμό από τα ανάκτορα, πολύ ακριβά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Στην φωτογραφία, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σε προεκλο-γική αφίσα των εκλογών του Φεβρουαρίου 1956. Με την άνετη επικράτησή του με 47,3% των ψήφων εδραιώνεται στο πολιτικό μας πεδίο και έκτοτε ξεκινά η καταλυτική επέλασή του. Συνεχίζεται …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
