H χθεσινή συνάντηση των τριών αρχηγών κατέδειξε στην ουσία ένα και μόνο πράγμα: Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Μόνο που ο καθένας από τους τρεις, δίνει διαφορετικό νόημα στην έννοια της ελπίδας.
Συντάκτης: Σπύρος Ριζόπουλος
Τα πρόσωπα έχουν πάντα ένα συμβολισμό. Κουβαλάνε τη μικρή ή μεγάλη ιστορία τους και σηματοδοτούν ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και δράσης. Πάρτε για παράδειγμα τον Νταλάρα. Είναι η προσωποποίηση της Μεταπολίτευσης. Αριστερές κορώνες, δεξιά τσέπη και δικτύωση στο κέντρο.
Mέσα από το blog έχω επικρίνει, πολύ αυστηρά μάλιστα, τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Θεωρώ λοιπόν πως οφείλω εγώ που έχω κάνει τόσο σκληρή κριτική, να αποδώσω και τα εύσημα στον Αλέξη Τσίπρα για τη στάση του απέναντι στο deal της Πειραιώς για την Αγροτική.
Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε την Παρασκευή 27 Ιουλίου ο διαγωνισμός του Spiros Rizopoulos Blog.
Θέμα, λέει, δημιουργήθηκε με τα λόγια του Ζακ Ρογκ, κατά την διάρκεια της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, με τον πρόεδρο της ΔΟΕ να τονίζει στην ομιλία του πως οι Αγώνες επέστρεψαν σπίτι τους, κάτι που είχε πει και στην Αθήνα το 2004.
Θα γκρινιάξω πάλι σήμερα και θα με λένε κακό. Αλλά όταν «το παραμύθι πάει σύννεφο», προτιμώ να κάνω τον κακό από το να κάνω τον μαλάκα. Έβλεπα χθες τα διαφημιστικά σποτ της καμπάνιας «Ελλάδα – Ευρωπαϊκή Ένωση Μαζί» που βγήκαν στον «αέρα» από τo Γραφείο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών.
«Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα.. τουλάχιστον τα κουνούπια του δυτικού Νείλου..θα τρώνε σπιτικό φαγητό!!!». Αυτή η ανάρτηση που έκανε “copy paste” στο twitter της, η πρωταθλήτρια του τριπλούν Βούλα Παπαχρήστου, είναι απλώς μια χαζομάρα.
Για όσους αρέσκονται στα παραμύθια, η κατάσταση στην οποία περιήλθε η ελληνική οικονομία εξηγείται σχεδόν μεταφυσικά. «Τι κακό ήταν αυτό που μας βρήκε» είναι τα λόγια με τα οποία ξεκινούν για να περιγράψουν το σημερινό αδιέξοδο. Βεβαίως το «κακό» δεν ήρθε από μόνο του.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό καθώς στο διάστημα που εργαζόμουν ως σύμβουλος επικοινωνίας στην Ουάσινγκτον, είχα την ευκαιρία να ζήσω από «μέσα» τη διακυβέρνηση Κλίντον και το προνόμιο να καθίσω στο ίδιο τραπέζι μαζί του.
Αν σου αρέσει το γράψιμο, αν έχεις το δικό σου blog ή αν θέλεις να το αποκτήσεις, αν παρακολουθείς την επικαιρότητα, το Spiros Rizopoulos Blog, σου δίνει την ευκαιρία να «βγάλεις τον blogger που κρύβεις μέσα σου».
Φίλη του blog, η οποία μάλιστα έχει και το ίδιο όνομα με την Υπουργό Τουρισμού, μού έστειλε χθες ένα mail που αποτυπώνει την αρνητική όψη του ελληνικού τουρισμού, την οποία οι αρμόδιοι φορείς ( Υπουργείο Τουρισμού, ΕΟΤ, κλπ) δεν θα δείξουν ποτέ στη καμπάνια True Greece. Είναι όμως πολύ αληθινή και πολύ διδακτική για τις παθογένειες και την κακοδαιμονία του ελληνικού τουρισμού.
Τρία πράγματα στη ζωή δεν γυρίζουν πίσω. Ο χρόνος που χάθηκε, τα λόγια που ειπώθηκαν και οι ευκαιρίες που έφυγαν. Αρχίζω να σχηματίζω την εικόνα πως η τριμερής συγκυβέρνηση χάνει τρία στα τρία. Απόδειξη για αυτό, η χθεσινή συνάντηση των τριών αρχηγών.
Όποιος είναι παρατηρητικός στις παραλίες ίσως να έχει προσέξει το βιβλίο που κάνει θραύση στο γυναικείο αναγνωστικό κοινό. Έχει τον τίτλο «50 αποχρώσεις του γκρί» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Μην πάει το μυαλό σας στο γκρί της οικονομικής κρίσης και της πολιτικής αναξιοπιστίας. Μια γυναίκα στην παραλία διαβάζει μόνο το all time classic θέμα: Σχέσεις.
Μέχρι και επιστολή έστειλε ο πρωθυπουργός στους υπουργούς του και ξεκινάει ταυτόχρονα «τετ α τετ» συναντήσεις μαζί τους, επιδιώκοντας να τους κρατήσει σε μεταρρυθμιστική εγρήγορση. Τα σημάδια της ατολμίας και της αδράνειας ήδη κάνουν την εμφάνισή τους και ο Αντώνης Σαμαράς χτύπησε το «πρώτο καμπανάκι».
Πάνω που είχα αρχίσει να ανησυχώ με τις συχνές συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών και εταίρων της συγκυβέρνησης, διαβλέποντας πως θα φάμε πάλι όλο το χρόνο στη διαβούλευση για τις εντυπώσεις και την εσωτερική κατανάλωση, διάβασα σήμερα το πρωτοσέλιδο των ΝΕΩΝ και σταυροκοπήθηκα, αναφωνώντας: «Θαύμα…. Θαύμα!».
