Συντάκτης: Επικαιρότητα

Αν στο τέλος Σεπτεμβρίου τα χρέη προς το Δημόσιο εκτινάχθηκαν στα 10,169 δισ. ευρώ, γιατί οι φορολογούμενοι δεν είχαν να πληρώσουν, τότε προκύπτουν τρία θέματα. Το πρώτο, αφορά τις δόσεις των φόρων που πρέπει να μικρύνουν πολύ και να πολλαπλασιαστούν. Γράφεται για δόσεις 50-80 ευρώ το μήνα που μοιάζει λογικό. Το δεύτερο, αφορά τους επερχόμενους φόρους που θα προστεθούν στους ήδη μη εξυπηρετούμενους. Σε λίγο όλοι θα χρωστάνε σοβαρά ποσά που δεν θα μπορούν να αποπληρώσουν. Η διαγραφή των προσαυξήσεων δεν θα είναι αρκετή… Τρίτον, πως θα υλοποιηθούν οι στόχοι του μακροπρόθεσμου, υπό αυτές τις συνθήκες; Με δυο λόγια, οι…

Η χλιδή είναι πρωτόγνωρη στο οροφοδιαμερισμα των 200 τμ κοντά στον πεζόδρομο της Βαλαωριτου στο Κολωνάκι. Μπαίνοντας από την πόρτα της εισόδου υπάρχει μια πολυτελής ρεσεψιόν . Μια κυρία βρίσκεται πίσω από αυτήν. Ο χώρος υποδοχής είναι γεμάτος ξύλο και τους τοίχους στολίζουν πίνακες ζωγραφικής. Ένα έμπειρο μάτι καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται για «αστείους» πίνακες αλλά έχουν κάποια σημαντική αξία. Από τα ηχεία ακούγεται κλασσική μουσική. Το προσωπικό του γραφείο είναι όλο ντυμένο με ξύλο και ο επισκέπτης θαυμάζει πολλά αντικείμενα άξιας που έχουν τοποθετηθεί με μεγάλη προσοχή. Το ρετιρέ διαθέτει μια εκπληκτική αίθουσα συσκέψεων με ένα μεγάλο στρογγυλό τραπέζι…

Η εμφατική νίκη του Ολυμπιακού επί της, έστω και ξεπεσμένης φέτος, πρωταθλήτριας Γαλλίας δεν αποτελεί πυροτέχνημα. Προστίθεται σε μία σειρά θετικών αποτελεσμάτων που πετυχαίνει η ελληνική ομάδα την τελευταία πενταετία στο Champions League, έχοντας πλέον αποτινάξει οριστικά την ταμπέλα του φτωχού συγγενή της διοργάνωσης. Ο Ολυμπιακός (απ)έδειξε και εναντίον της Μονπελιέ ότι έχει γίνει ένα club με ευρωπαϊκό μέταλλο, υπολογίσιμος ανταγωνιστής των ποδοσφαιρικών υπερδυνάμεων της Ευρώπης και ισότιμο μέλος στην ελίτ των συλλόγων που μετέχουν, βρέξει-χιονίσει, στην κορυφαία διοργάνωση. Οι εποχές των συντριβών του στις ευρωπαϊκές έδρες και της εντός των συνόρων καζούρας, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Σε μια λαμπρή για…

Η αξία της δημοσιογραφικής πληροφορίας για τον αποδέκτη της, όπως και κάθε πληροφορίας άλλωστε, έγκειται στην χρησιμότητά της όσον αφορά στην πρακτική επίδρασή της στην εξέλιξη των πραγμάτων, δηλαδή εν τέλει στην ανάληψη δράσης σχετικά με το αντικείμενο της πληροφορίας αυτής. Έτσι, η δημοσιογραφική πληροφορία γίνεται χρήσιμη είτε αναδεικνύοντας την ύπαρξη γεγονότων αυτή καθ’ εαυτή, είτε συνεισφέροντας στην καλύτερη κατανόησή τους, είτε δημιουργώντας πολιτική πίεση σχετικά με αυτά. Η τέρψη του αναγνωστικού κοινού απ’ την άλλη, έχει μιαν κάποια αναμφισβήτητη ψυχαγωγική διάσταση, αλλά περιορισμένη χρησιμότητα, και κατά συνέπεια, περιορισμένη αξία. Στην περίπτωση της δημοσίευσης λίστας καταθετών συγκεκριμένης ελβετικής τράπεζας από…

Η σύγχρονη διοικητική λέει πως αν ένα νομοθέτημα είναι πάνω από 25 σελίδες, δεν το διαβάζει κανείς και ως εκ τούτου εφαρμόζεται πλημμελώς ή κατά το δοκούν. Μια τραυματική εμπειρία αυτού του δόγματος είχαμε ως κοινωνία με το Μνημόνιο Ι, που στάθηκε αφορμή να δημιουργηθεί ο πολιτικός όρος «σύνδρομο Χρυσοχοϊδη». Στην Ελλάδα, ως γνωστόν, κάθε παράγραφος ενός νομοθετήματος χρειάζεται πέντε Προεδρικά Διατάγματα και τουλάχιστον δυο-τρεις ερμηνευτικές εγκυκλίους για να εφαρμοστεί. Γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά στην Ελλάδα ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Με αυτά δεδομένα, στις 12 το μεσημέρι εισάγεται προς επεξεργασία στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής το πολυνομοσχέδιο…

Ανέκαθεν αγαπούσα τα βιβλία. Εκείνη την υπέροχη μυρωδιά του φρεσκοτυπωμένου χαρτιού, την λαχτάρα της ανάγνωσης, την γλυκιά αγωνία για την εξέλιξη της ιστορίας. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή να κλείνομαι στο δωμάτιο μου, να δημιουργώ εικόνες, να ταξιδεύω και να ονειρεύομαι ότι κάποια μέρα θα μπορούσα να γράψω κι εγώ. Αγαπημένο μου παιχνίδι, όταν πήγαινα στο σπίτι της γιαγιάς ήταν να χωθώ στο δωματιάκι του παππού και να ανοίξω την ξύλινη δίφυλλη βιβλιοθήκη. Λάτρευα να ξεφυλλίζω ακόμα και εγκυκλοπαίδειες, παλιά βιβλία – σχεδόν ασήκωτα για τα χέρια ενός μικρού παιδιού, να βλέπω εικόνες και να φαντάζομαι “ταινίες”. Ένα παιδί μετράει τα…

Προσφάτως, οι κυβερνήσεις Γερμανίας και Γαλλίας εξέφρασαν επισήμως την πρόθεση τους να παρουσιάσουν κοινή πρόταση στην Κομισιόν για θέσπιση στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενός κοινού φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.

Την προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε το πρώτο debate μεταξύ των δύο διεκδικητών της Προεδρίας των Η.Π.Α., μεταξύ του σημερινού Προέδρου και υποψηφίου των Δημοκρατικών Barack Obama και του πρώην κυβερνήτη της Μασαχουσέτης και υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων Mitt Romney.

Είναι αρκετά ενδιαφέρον φαινόμενο, το ότι τον τελευταίο καιρό ως κριτήριο πολιτικής αξιολόγησης έχει μπει στην ζωή μας και το «ελληνόμετρο», κοινώς ο πολιτικός λόγος που εκτός από τις θέσεις και τις πολιτικές του αντιπάλου, κρίνει και το πόσο Έλληνας είναι.

Από τον βουλευτή Κυριάκο Μητσοτάκη λάβαμε το ακόλουθο υλικό:
“Αγαπητέ Σπύρο,
σου στέλνω ένα video με τις θέσεις μου για τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους…”

Ανοίγεις τον υπολογιστή σου και ξεκινάς την περιήγησή σου στο διαδίκτυο προκειμένου να ενημερωθείς για το τι συμβαίνει στον κόσμο.
Ξεκινάς να διαβάζεις και σου έρχονται μπροστά σου πηχαίοι τίτλοι “… Πισίνες και μπάρμπεκιου στις Φυλακές Κορυδαλλού…” και εσύ μένεις με την απορία για ποιους…;

Η περίπτωση καταγγελίας του Γιώργου Χατζημάρκου για την «επενδυτική δραστηριότητα» του Θοδωρή, στην παραλία Ζέφυρος στη Ρόδο, πήρε τρομακτικές διαστάσεις-με δημοσιότητα από μεγάλα blogs όπως το Tromaktiko και με αναπαραγωγή στα social media-εκτινάσσοντας την επισκεψιμότητα του Spiros Rizopoulos Blog στα ύψη.

Το 1697 ο Ολλανδός εξερευνητής Willem de Vlamingh σε ένα από τα ταξίδια του στην Δυτική Αυστραλία ανακάλυψε μαύρους κύκνους. Η είδηση προκάλεσε μεγάλη έκπληξη στην Ευρώπη, αφού η πεποίθηση ότι όλοι οι κύκνοι είναι άσπροι ήταν τόσο δεδομένη ώστε η έκφραση «μαύρος κύκνος» αποτελούσε περίφραση του αδυνάτου.

Σε συνέχεια του άρθρου “Ο Γεώργιος Γιαλτουρίδης απαντάει στο Spiros Rizopoulos Blog”, παραθέτω αυτούσιο το διάλογο που αναπτύχθηκε ανάμεσα σε αναγνώστη του blog και του Γεώργιου Γιαλτουρίδη, με θέμα το ιστορικό σενάριο του δολαρίου.

«Μίλησέ μου…..». Μια αγαπημένη μου ατάκα, που την ήξεραν μόνοι όσοι με γνώριζαν προσωπικά, έγινε και το κεντρικό μότο αυτού του blog από την πρώτη μέρα της γέννησής του. Έξι μήνες μετά, αυτή η ατάκα – προτροπή μετασχηματίζεται σε μια κοινότητα αναγνωστών που συμμετέχει, συζητάει, διατυπώνει απόψεις. Ελεύθερα, απροκατάληπτα, δημιουργικά και πάνω απ’ όλα χωρίς λογοκρισία.