Η μετακίνηση στο ρωσικό έδαφος είναι πολύ πιο δραματική από τις προηγούμενες ουκρανικές ενέργειες ενίσχυσης του ηθικού. Αλλά αντί για μια μάχη μέχρις εσχάτων, όπως ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, θα μπορούσε να οδηγήσει σε συμβιβασμό.
Του Mark Almond
Καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου της με τη Ρωσία, η Ουκρανία έχει επιδείξει μια αξιοσημείωτη ικανότητα να αιφνιδιάζει τον πολύ μεγαλύτερο εισβολέα της. Από την απόκρουση της επίθεσης της Ρωσίας τον Φεβρουάριο του 2022, οι Ουκρανοί σημείωσαν ηθικά πλήγματα στον εχθρό τους.
Η αιφνίδια εισβολή αυτής της εβδομάδας στο ρωσικό έδαφος είναι, ωστόσο, πολύ πιο δραματική από τα προηγούμενα ουκρανικά χτυπήματα. Ήρθε καθώς οι δυτικοί στρατιωτικοί σχολιαστές φάνηκε να συμφωνούν ότι ο Πούτιν κερδίζει έναν βάναυσο πόλεμο φθοράς εναντίον του μικρότερου γείτονά του, ίσως αναγκάζοντας την Ουκρανία να δεχτεί τις απαιτήσεις του τους επόμενους μήνες. Έτσι, η Δύση αιφνιδιάστηκε όσο και το Κρεμλίνο από τα πρόσφατα γεγονότα.
Οι δύσπιστοι ως προς τη στρατηγική σοφία της δραματικής προέλασης του Κιέβου τείνουν να τη βλέπουν λιγότερο ως αλλαγή του παιχνιδιού παρά ως μια έκρηξη στο πεδίο της μάχης – όπως η μάχη των Αρδεννών του Χίτλερ, η οποία έπληξε τους Συμμάχους για διάστημα δέκα ημερών τα Χριστούγεννα του 1944, αλλά στην πραγματικότητα αποστράγγισε ό,τι είχε απομείνει από τα αποθέματα του στρατού του.
Ωστόσο, αρπάζοντας ένα κομμάτι εδάφους στην ίδια τη δυτική Ρωσία, το Κίεβο κατάφερε ένα σκληρό πλήγμα στην εικόνα προπαγάνδας του Πούτιν στο εσωτερικό της Ρωσίας – και στο σκηνικό της προόδου του πολέμου στο εσωτερικό της Ουκρανίας.
Μια προέλαση έξι μιλίων σε μια εβδομάδα μπορεί να μην ακούγεται σαν αιφνιδιαστικός πόλεμος, αλλά οι Ρώσοι θα ήταν πολύ ευτυχείς να επιτύχουν αυτόν τον ρυθμό νοτιότερα, όπου προωθήθηκαν τους τελευταίους μήνες με ρυθμό σαλιγκαριού και με τεράστιο τίμημα – περισσότερο σαν τη Σομ το 1916.
Ένας πόλεμος φθοράς ευνοεί το Κρεμλίνο, επειδή έχει περισσότερο υλικό για να ρίξει στο ουκρανικό κάδρο από ό,τι το Κίεβο.
Οι απώλειες που έχουν υποστεί και οι δύο πλευρές είναι τρομακτικές, για τα δεδομένα ακόμη και του κτηνώδους πολέμου της Τσετσενίας του Πούτιν μετά το 1999. Παρά το ανθρώπινο κόστος, ούτε η Ουκρανία ούτε η Ρωσία έχουν κινητοποιηθεί πλήρως για πόλεμο όπως κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι σύμβουλοι του ΝΑΤΟ εκφράζουν τη λύπη τους για την έλλειψη μαζικής κινητοποίησης των νέων ανδρών στην Ουκρανία που βρίσκονται σε φοιτητική ηλικία, ενώ οι πατεράδες τους πεθαίνουν στο μέτωπο. Ωστόσο, ο Πούτιν, επίσης, έχει προτιμήσει να επιστρατεύει νέους άνδρες από περιοχές πολύ μακριά από ευαίσθητες πόλεις όπως η Μόσχα και η Αγία Πετρούπολη.
Αντί για μια μάχη μέχρις εσχάτων, όπως ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Ουκρανία και η Ρωσία μπορεί να ελιχθούν για έναν ειρηνευτικό συμβιβασμό μέσα από αυτό το χάος – που θα έσωζε το προφίλ τόσο του Πούτιν όσο και του Ζελένσκι.
Η επιτυχία στο πεδίο της μάχης αυτής της εβδομάδας θα μπορούσε να δώσει στον πρόεδρο Ζελένσκι μια δικαιολογία για ειρηνευτικές συνομιλίες από μια ξαφνική θέση ισχύος. Τις τελευταίες εβδομάδες, η κυβέρνησή του βολιδοσκοπεί αθόρυβα τους φίλους της Ρωσίας, όπως η Κίνα και η Τουρκία, σχετικά με μια πιθανή κατάπαυση του πυρός, ακόμη και με συμβιβαστικούς όρους.
Ο Ζελένσκι θα θυμάται πώς αντιμετώπισε μια ουσιαστική ανταρσία πριν από αυτόν τον τρέχοντα πόλεμο, όταν πρότεινε συνομιλίες με τον Πούτιν πριν από πέντε χρόνια. Πολλοί από τους στρατιώτες του και οι χήρες και τα ορφανά των νεκρών του πολέμου από το 2022 και μετά θα εξοργίζονταν με ένα «ξεπούλημα», αλλά ίσως θα μπορούσαν να δεχτούν μια «έντιμη» παύση του πολέμου με βάση την επιτυχία της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης.
Υπάρχουν πολλές άλλες συνομιλίες που πρέπει να γίνουν – μεταξύ άλλων, η ευπάθεια των αγωγών φυσικού αερίου, οι οικονομικές επιπτώσεις της συνεχιζόμενης σύγκρουσης και το κατά πόσον οι εδαφικές ανταλλαγές είναι στην ημερήσια διάταξη.
Ο έλεγχος των ρωσικών μέσων ενημέρωσης από τον Πούτιν σημαίνει ότι θα μπορούσε να κηρύξει τη νίκη και να σταματήσει τον πόλεμο.
Ένα στενό παράθυρο ευκαιρίας για να σταματήσει η σφαγή στην Ουκρανία θα μπορούσε να ανοίξει, αν τόσο το Κρεμλίνο όσο και το Κίεβο βλέπουν οφέλη για τους ίδιους σε μια μη ικανοποιητική ειρήνη. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μόνο μια ανακωχή, αλλά για πολλούς απλούς στρατιώτες και στις δύο πλευρές θα είναι σωτήρια.
Είναι ορατή η ειρήνη; Δυστυχώς, όχι άμεσα. Αλλά το σοκ αυτής της εβδομάδας θα μπορούσε να δώσει στον Πούτιν μια ευκαιρία να σκεφτεί. Οι δυνάμεις του δεν προχωρούν αρκετά γρήγορα, ενώ η δυτική υποστήριξη προς την Ουκρανία έχει αναζωπυρωθεί τους τελευταίους μήνες.
Μπορεί να σταματήσει και πάλι αν ο Ντόναλντ Τραμπ κερδίσει τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Ωστόσο, αν ο Τραμπ χάσει, ο Πούτιν αντιμετωπίζει άλλα τέσσερα χρόνια «πληρεξούσιου» πολέμου υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας.
