Το τι θα αποφασίσει η δικαιοσύνη για τον 24χρονο που σκότωσε τον επίδοξο αλβανό ληστή είναι θέμα της ίδιας, αφού είναι «τυφλή» και «ανεξάρτητη». Όμως η υπόθεση έχει ήδη κριθεί στη συνείδηση του μέσου Έλληνα, στον εσωτερικό διάλογο που έκανε ο καθένας μας παρακολουθώντας τις χθεσινοβραδινές ειδήσεις. Δεν ξέρω τι απαντήσατε εσείς, αλλά προσωπικά είπα: «Κι εγώ το ίδιο θα έκανα».
Εδώ ακριβώς όμως εντοπίζεται η χρεωκοπία του παλιού πολιτικού συστήματος. Μας οδήγησε στην αποδοχή της αυτοδικίας. Όπως μας οδήγησε και στα χαστούκια σε «ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση». Επιχειρεί δε, να μας πάει στις κάλπες με αυτή την ατζέντα της παρακμής για να μην συζητήσει αυτά που θα έπρεπε.
Το χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα αλλά και τα υπό οικονομική και ηθική χρεωκοπία media, επιλέγουν ως θέμα συζήτησης τον «Κασιδιάρη» – και με τον τρόπο που το χειρίζονται, βλέπω δυο μονάδες στη «Χρυσή Αυγή» από όλη αυτή την ιστορία – αλλά δεν κάνουν θέμα το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου καταγράφεται το χρονικό μιας προαναγγελθείσας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
Χθες βράδυ διάβασα στον υπολογιστή μου την ανάλυση της ελληνικής κρίσης από τον επενδυτικό οίκο Schwab, ο οποίος έχει και ένα από τα μεγαλύτερα Κέντρα Οικονομικών Ερευνών που παρέχει σε επενδυτές ανά τον κόσμο ποιοτικές έρευνες και εργαλεία λήψης αποφάσεων. Στη συγκεκριμένη ανάλυση μεταξύ άλλων περιλαμβάνεται ως πολύ πιθανό σενάριο η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ και μάλιστα περιγράφονται πέντε συγκεκριμένες φάσεις, βάση των οποίων θα ολοκληρωθεί η επιστροφή στη δραχμή.
Ιδιαίτερη έμφαση δίνει η ανάλυση στη διαμόρφωση της ισοτιμίας του νέου νομίσματος, κάνοντας την πρόβλεψη πως θα υπερβαίνει κατά πολύ το 50% σε σχέση με το σημερινό ευρώ. Τα παραδείγματα υποτιμήσεων νομισμάτων σε περιπτώσεις αντίστοιχης της ελληνικής που αναφέρονται είναι από 115% (Μεξικό) και φτάνουν στο 286% (Αργεντινή). Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που σύμφωνα με την ανάλυση εξετάζεται το σενάριο τα ευρώ που θα κυκλοφορούν στην Ελλάδα να σφραγιστούν από τις Τράπεζες για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν πλέον στην αντίστοιχη αξία δραχμών. Όταν διεθνείς αναλύσεις φτάνουν σε τέτοιες εξαντλητικές περιγραφές το να συζητάμε εμείς το χαστούκι του Κασσιδιάρη είναι ένα είδος εθνικής λοβοτομής.
Το τραγικό είναι πως εμείς ενδέχεται να βγαίνουμε από το ευρώ, τη στιγμή που η Ευρώπη θα ξαναβάζει μπροστά τις μηχανές της ανάπτυξης. Από αυτή την άποψη είναι πολύ χαρακτηριστικό το εξώφυλλο του περιοδικού Economist που κυκλοφορεί σήμερα με ένα βυθιζόμενο πλοίο, το οποίο αναπαριστά την παγκόσμιο οικονομία, συνοδευόμενο από το δηλητηριώδες σχόλιο: “Please can we start the engines now, Mrs Merkel?”.
Κι αυτό θα συμβεί διότι συζητώντας την παραπολιτική ατζέντα της παρακμής δεν βλέπουμε πέρα από το μύτη μας. Δεν βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι η περιοδεία Πούτιν σε Βερολίνο και Πεκίνο δεν είναι άσχετη με τον ρωσικό μεγαλοϊδεατισμό για τη διαμόρφωση ενός Άξονα που θα ξεκινάει από την καρδιά της Ευρώπης και θα φτάνει στον Ειρηνικό. Δεν βλέπουμε ότι μέρος αυτού του deal είναι και η παραμονή του Άσαντ στη Συρία. Δεν βλέπουμε τον ρόλο της Τουρκίας στην εξέλιξη της κρίσης στην Συρία.
Εκτός από τις αγορές, υπάρχει και η γεωπολιτική. Στις αγορές, χάσαμε. Μήπως μπορούμε να κερδίσουμε τουλάχιστον τίποτα στο επίπεδο της γεωπολιτικής, μια και «το οικόπεδο είναι γωνιακό»; Αλλά για να κερδίσουμε στο επίπεδο της γεωπολιτικής – ώστε η γεωγραφία να σβήσει χρέη της οικονομίας- πρέπει να υπάρχει εθνική ηγεσία, η οποία και θα έχει την πολιτική γενναιότητα να ξεκαθαρίσει «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει». Ό,τι έκανε δηλαδή κάποτε με υποδειγματικό τρόπο ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Εδώ που τα λέμε, κι εγώ το ίδιο θα έκανα.
ΥΓ: Ο Εθνικός Ηγέτης ποτέ δεν είναι ένας απλός λογιστής. Σήμερα έχουμε πολλούς απλούς λογιστές αλλά κανέναν Εθνικό Ηγέτη. Η διαφορά είναι απλή. Ο λογιστής κάνει τους λογαριασμούς του με βάση μια πραγματικότητα που διαμορφώνουν οι άλλοι. Ο Ηγέτης διαμορφώνει ο ίδιος την πραγματικότητά του, ακόμη κι αν χρειαστεί να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα.
