Τη σωτηρία δύο εργοστασίων αλουμινίου στη Γαλλία, τα οποία ανακοίνωσε ότι θα κλείσει ο ιδιοκτήτης τους, ανήγγειλε ο υπουργός Βιομηχανίας τη κυβέρνησης Ολάντ, Αρνό Μόντεμπουργκ. Το στόρι της υπόθεσης είναι κάπως συνηθισμένο. Η πολυεθνική που ελέγχει παρόμοιες ηλεκτροβόρες μονάδες, φροντίζει να διατηρεί σε λειτουργία αυτές που έχουν διασφαλισμένη την παραγωγή τους με φθηνή πρώτη ύλη και φθηνή ηλεκτρική ενέργεια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τις δύο παραγωγικές μονάδες που ίδρυσε η γαλλική Πεσινέ και στη συνέχεια περιήλθαν στην καναδική Αλκάν, όταν η τελευταία εξαγόρασε την Πεσινέ, ο νέος ιδιοκτήτης τις «διέγραψε» από το στρατηγικό του πλάνο και το ανακοίνωσε επίσημα στις αρχές του χρόνου.
Η αντίδραση της γαλλικής κυβέρνησης ήταν άμεση. Όχι με μέτρα κατά των Καναδών, όπως θα έκανε μία «περήφανη» Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά με την εξεύρεση νέου αγοραστή, που θα διασφάλιζε τη λειτουργία των εργοστασίων και την απασχόληση των περίπου 500 εργαζομένων. Ο αγοραστής βρέθηκε και είναι η γερμανική Trimet Aluminum. Η παρέμβαση ωστόσο της Γαλλικής κυβέρνησης δεν περιορίστηκε σε αυτό. Για τη λειτουργία των εργοστασίων απαιτείται μακροχρόνιο συμβόλαιο προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας σε χαμηλές τιμές, ώστε η παραγωγή του προϊόντος να είναι ανταγωνιστική στη διεθνή αγορά. Η λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλες οι ενεργοβόρες βιομηχανίες, ήταν να μπει στο σχήμα εξαγοράς και η EDF, δηλαδή η γαλλική ΔΕΗ, η οποία θα συμμετάσχει με 30% στο μετοχικό κεφάλαιο των δύο εργοστασίων. Όσο για την τιμή που θα πουλά το ηλεκτρικό, αυτή συμφωνήθηκε κατ΄αρχήν στα 25 ευρώ οι 1.000 κιλοβατώρες.
Τα γράφουμε όλα αυτά, επειδή στην Ελλάδα οι αντίστοιχες ενεργοβόρες βιομηχανίες πληρώνουν το ηλεκτρικό στη ΔΕΗ από 75-115 ευρώ, ενώ η ΔΕΗ επισήμως διακηρύσσει πως αν σταματήσουν να λειτουργούν αυτά τα εργοστάσια, θα …αυξήσει τα κέρδη της. Να ωστόσο που υπάρχουν και παραδείγματα μιας άλλης αντίληψης που καλό θα ήταν να ληφθούν σοβαρά υπόψη.
