Με παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «παγώνει» για μια ακόμη φορά και τουλάχιστον έως το Μάρτιο του 2015, η μεταβίβαση του ΔΕΣΦΑ στην Socar.
Η Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανακοίνωσε χθες ότι ξεκινά «σε βάθος έρευνα» για την υπόθεση της εξαγοράς, προκειμένου να διαπιστώσει εάν η μεταβίβαση του 66% του ΔΕΣΦΑ στην αζέρικη εταιρία, θα μειώσει τον ανταγωνισμό στη χονδρική αγορά προμήθειας αερίου στην Ελλάδα.
Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «η νέα εταιρεία θα μπορούσε να περιορίσει στρατηγικά τις επενδύσεις σε μελλοντικές επεκτάσεις της δυναμικότητας εισαγωγών αερίου, συμπεριλαμβανομένης και της επέκτασης του τερματικού σταθμού LNG και της διασύνδεσης μεταξύ του αγωγού ΤΑΡ και του δικτύου του ΔΕΣΦΑ». Κατά την Επιτροπή, το ελληνικό ρυθμιστικό πλαίσιο, πιθανότατα να μην μπορέσει να αποτρέψει τη νέα εταιρεία από κάτι τέτοιο.
Κατόπιν όλων αυτών η Επιτροπή που … «ανησυχεί», θα μελετήσει εάν επιβεβαιώνονται οι ανησυχίες της και για να το κάνει, έχει περιθώριο 90 ημερών, δηλαδή έως το Μάρτιο του 2015. Με αλλά λόγια η αποκρατικοποίηση του ΔΕΣΦΑ, δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί, τουλάχιστον έως τότε.
Όμως αυτή δεν είναι η πρώτη καθυστέρηση που προκαλείται στη διαδικασία της αποκρατικοποίησης του ΔΕΣΦΑ με ευθύνη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Χρειάστηκαν τουλάχιστον εννέα μήνες διαπραγματεύσεων, από το Δεκέμβριο του 2013 (όταν η ελληνική και η αζέρικη πλευρά υπέγραψαν συμφωνητικό μεταβίβασης) έως το Σεπτέμβριο του 2014, για να δώσει η Διεύθυνση Ενέργειας της Κομισιόν το «πράσινο φως» για τη μεταβίβαση, εγκρίνοντας το ελληνικό ρυθμιστικό πλαίσιο το οποίο σήμερα αμφισβητεί εκ νέου η Διεύθυνση Ανταγωνισμού.
Το βέβαιο είναι ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι και δανειστές μας, οι οποίοι κατά τα άλλα μας πιέζουν να προχωρήσουμε το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και να ανοίξουμε τις αγορές σε τρίτους, αντιμετώπισαν εξ αρχής με μεγάλη επιφυλακτικότητα την εξαγορά του ΔΕΣΦΑ από την Socar. Και τούτο διότι η Αζέρικη εταιρία είναι η πρώτη μη ευρωπαϊκή εταιρεία που επιχειρεί να εισέλθει στα ευρωπαϊκά δίκτυα ενέργειας μετά την εφαρμογή του «τρίτου ενεργειακού πακέτου», δηλαδή της Οδηγίας που ρυθμίζει τον τρόπο λειτουργίας της απελευθερωμένης αγοράς και η οποία περιέχει πολύ αυστηρές, σχεδόν απαγορευτικές διατάξεις, για τους μεγάλους, καθετοποιημένους ενεργειακούς ομίλους τρίτων χωρών που επιχειρούν να αγοράσουν ενεργειακές υποδομές στις χώρες-μέλη. Κατά πολλούς η Οδηγία αυτή σχεδιάστηκε ακριβώς για να εμποδίσει την είσοδο της ρωσικής Gazprom και άλλων μεγάλων παικτών στα ενεργειακά δίκτυα της Ε.Ε.
Εάν τα πράγματα είναι έτσι, και πίσω από τις «ανησυχίες» της Κομισιόν κρύβεται η προσπάθεια αποτροπής της εισόδου της Socar στην ευρωπαϊκή αγορά, προκύπτουν μια σειρά ερωτήματα όπως:
Γιατί οι Ευρωπαϊκοί ενεργειακοί όμιλοι δεν διεκδίκησαν το ΔΕΣΦΑ;
Τι είδους απελευθέρωση αλά καρτ είναι αυτή που επιχειρεί η Ευρώπη;
Και τέλος πάντων η Ελλάδα που πιέζεται να λύσει τα δημοσιονομικά της προβλήματα, αυτό θα πρέπει να το κάνει μόνον μέσω της σκληρής φορολόγησης των πολιτών της;
