Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
Όσο απλό είναι να εκφράζεις την άποψή σου για σοβαρά ζητήματα όταν είσαι ένας απλός πολίτης ή ένας επώνυμος που δεν αντιμετωπίζει κάποιο σοβαρό πρόβλημα όπως φτώχεια, ανεργία, επιβίωση, άλλο τόσο δύσκολο είναι να είσαι ηγέτης ενός λαού που καλείσαι να πάρεις αποφάσεις σημαντικές που θα καθορίσουν τον μέλλον του.
Ένας πολίτης μπορεί με μεγάλη ευκολία να υποστηρίξει, πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, θα μπορούσε να έχει μία αδιάλλακτη θέση στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους – δανειστές της Ελλάδας αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς, τις συνέπειες της αδιαλλαξίας δεν τις υπολογίζει στο όνομα του εντυπωσιασμού ή της αφέλειας.
Ένας πολιτικός μπορεί να εκφράζει την θέση του όμως θα πρέπει να έχει πάντα υπόψη του τις βασικές αρχές που πρέπει να εξετάζει προσεκτικά ένας πρωθυπουργός όταν σχεδιάζει να συγκρουστεί με τον όποιον αντίπαλο. Γιατί τα λόγια δεν κοστίζουν τίποτα ενώ οι αποφάσεις, οι δεσμεύσεις, μπορεί να γίνουν η θηλιά που θα πνίξει, αν όχι τον ίδιο, θα πνίξουν τον λαό του, θα καταστρέψουν την χώρα του.
Ποτέ ένας πόλεμος δεν κερδήθηκε επειδή κάποιος κατάφερε να φτιάξει μία σφεντόνα.
Ποτέ ένας πόλεμος δεν κερδήθηκε επειδή ένας ηγέτης ήθελε να κατακτήσει μία άλλη χώρα.
Όταν είσαι αποφασισμένος να δώσεις μια μάχη κάνεις αρχικά τα πιο κάτω βήματα:
α) Εξασφαλίζεις συμμάχους, διασφαλίζεις τα νώτα σου. Η Ιστορία διδάσκει πως βασιλιάδες και στρατηγοί που δεν φρόντισαν να διασφαλίσουν τα νώτα τους, να εξασφαλίσουν συμμάχους, όχι μόνο ηττήθηκαν στη μάχη, αλλά οδήγησαν τον λαό τους σε περιπέτειες, στην δουλεία. Κι η Ελληνική κυβέρνηση, ο Αλέξης Τσίπρας, συνετά ενεργώντας, προσπάθησαν μέσω της διπλωματικής οδού, να εξασφαλίσουν συμμάχους. Φρόντισαν να απλώσουν χέρι φιλίας σε δύο υπερδυνάμεις, την Ρωσία και την Κίνα. Για να μπορούν να σταθούν με περισσότερη σιγουριά, απέναντι στους εταίρους – δανειστές.
β) Εξετάζεις με προσοχή τόσο τις δικές σου δυνάμεις, τις δικές σου δυνατότητες, τα όπλα σου και όλα αυτά, τα συγκρίνεις με τις δυνάμεις, τις δυνατότητες και τα όπλα του εχθρού. Αν υπερτερείς, στην υπόθεση «πόλεμος», «αντίσταση», έχεις πλεονεκτήματα. Πλεονεκτήματα που μεγεθύνονται αν και το φρόνιμα, η ετοιμότητα, το αξιόμαχο των πολιτών σου έχει θετικό πρόσημο.
γ) Αν διαπιστώσει ένας ηγέτης, πως δεν έχει συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι στον αντίπαλό του και πως μια ηρωική αλλά σίγουρα αποτυχημένη ενέργεια θα έχει σαν αποτέλεσμα ο λαός του να υποφέρει, η χώρα του να υποδουλωθεί, τότε μόνο αν είναι παράφρονας ή αποφασισμένος να αυτοκτονήσει, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα προκύψουν μετά την ήττα για τον λαό του και τη χώρα του, θα αποφασίσει να συγκρουστεί με έναν κατά πολύ υπέρτερο εχθρό.
Τι είδαμε όλοι οι Έλληνες από τις 25 Ιανουαρίου 2015 έως και σήμερα;
Είδαμε την κυβέρνηση να θέλει να υλοποιήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και από την άλλη, τα κόμματα της πρώην συμπολίτευσης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, να προσπαθούν, με κάθε θεμιτό κι αθέμιτο μέσο, να οδηγήσουν σε αποτυχία τις προσπάθειές της. Δεν υπάρχει πιο τραγική δυστυχώς απόδειξη για τα πιο πάνω, από το κατάπτυστο κείμενο που υπέγραψε ο πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς στη Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που μέλος του είναι και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, ένα κείμενο που καλούσε την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να ακολουθήσουν πιστά το «πετυχημένο» πρόγραμμα του μνημονίου.
Δεν θα σταθώ στις γεμάτες δηλητήριο παρατηρήσεις ή στα πικρόχολα σχόλια των βουλευτών των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Καθημερινά έδειχναν πόσο λαχταρούσαν την αποτυχία της κυβέρνησης. Έδειχναν όμως ταυτόχρονα και για το πόσο νοιαζόντουσαν για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Είδαμε την Γερμανία να επιβάλει σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης την πολιτική της. Ατράνταχτη απόδειξη το γεγονός ότι λίγα λεπτά πριν της έναρξη του δεύτερου Eurogroup ο Ντάισελμπλουμ απέσυρε το έγγραφο που είχε συντάξει ο Μοσκοβισί και που η Ελληνική κυβέρνηση είχε δεχθεί να υπογράψει και εμφάνισε ένα νέο έγγραφο που είχε συντάξει το Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών και το οποίο δεν έγινε δεκτό από την Ελληνική κυβέρνηση λόγω των απαράδεκτων όρων που περιείχε.
Είδαμε την «σύμμαχο» Αμερική, την μία ημέρα να εμφανίζεται ως υποστηρικτής των δίκαιων αιτημάτων της Ελλάδας και ακριβώς την επόμενη να διατάσει με αυστηρό ύφος να σπεύσουμε να υπογράψουμε την συμφωνία που θα μας είχανε ετοιμάσει στο Eurogroup. Σοβαρέψανε όμως όλοι όταν ο Αλέξης Τσίπρας έστειλε το πρώτο μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις από την κινέζικη ναυαρχίδα στον Πειραιά αλλά και όταν ζήτησε από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου λίγο πριν το Eurogroup της Παρασκευής κι ενώ ο Σόιμπλε επέμενε στην αδιάλλακτη θέση του, την σύγκλιση έκτακτης συνόδου κορυφής.
Ασφαλώς κι έχουν συμβεί πολλά που δεν γνωρίζουμε.
Όμως καλό θα είναι, όλοι αυτοί που παρουσιάζονται ως επαναστάτες με σημαία ευκαιρίας, που οι προτάσεις τους δημιουργούν ανασφάλεια και απογοήτευση τους Έλληνες, να αναλογιστούν, αν έχουν τα κότσια να πεινάσουν, να διψάσουν, αν είναι αποφασισμένοι να δουν να χάνονται οι περιουσίες τους και τους δικούς τους να πεθαίνουν πολεμώντας για μια Ελλάδα όπως εκείνοι την ονειρεύονται. Κι αν πράγματι είναι αποφασισμένοι να θυσιαστούν όπως οι ήρωες κι οι ηρωίδες της Επανάστασης, ας δωρίσουν πρώτα τις περιουσίες τους στην Ελλάδα για να αποκτήσει τα όπλα που απαιτούνται κι όταν η χώρα καταστεί αξιόμαχη, θα χαρούμε να τους δούμε στην πρώτη γραμμή.
Διαφορετικά, ας αφήσουν τις μεγαλοστομίες κι ας αγωνιστεί ο καθένας από το όποιο μετερίζι κατέχει, για το καλό της χώρας. Εξάλλου, ήρωας δεν είναι εκείνος που λέει μεγάλα λόγια αλλά εκείνος που υπερνικά το συναίσθημα της αυτοσυντήρησης και πολεμά μέχρι τέλους για ένα καλύτερο αύριο γι’ αυτόν, για την οικογένειά του, για την πατρίδα του, για όλον τον κόσμο.
