Browsing: ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ

Είναι αρκετά ενδιαφέρον φαινόμενο, το ότι τον τελευταίο καιρό ως κριτήριο πολιτικής αξιολόγησης έχει μπει στην ζωή μας και το «ελληνόμετρο», κοινώς ο πολιτικός λόγος που εκτός από τις θέσεις και τις πολιτικές του αντιπάλου, κρίνει και το πόσο Έλληνας είναι.

Το 1992, ο ουγρο-αμερικανός «χρηματομαγνήτης» George Soros κέρδισε περισσότερο από 1 δισ. δολάρια ποντάροντας ενάντια στο ότι η βρετανική λίρα ήταν σε θέση να διατηρήσει συναλλαγματική ισοτιμία με το γερμανικό μάρκο. Αυτό σημαίνει αν μη τι άλλο πως κάνει σωστές προγνώσεις.

Μπορεί να είναι γνωστή η ρήση πως «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» αλλά στην πραγματικότητα η πολιτική είναι η τέχνη του συμφέροντος. O πολιτικός σε τελική ανάλυση κοιτάζει πρωτίστως το συμφέρον του.

Mέσα από το blog έχω επικρίνει, πολύ αυστηρά μάλιστα, τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Θεωρώ λοιπόν πως οφείλω εγώ που έχω κάνει τόσο σκληρή κριτική, να αποδώσω και τα εύσημα στον Αλέξη Τσίπρα για τη στάση του απέναντι στο deal της Πειραιώς για την Αγροτική.

Πάνω που είχα αρχίσει να ανησυχώ με τις συχνές συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών και εταίρων της συγκυβέρνησης, διαβλέποντας πως θα φάμε πάλι όλο το χρόνο στη διαβούλευση για τις εντυπώσεις και την εσωτερική κατανάλωση, διάβασα σήμερα το πρωτοσέλιδο των ΝΕΩΝ και σταυροκοπήθηκα, αναφωνώντας: «Θαύμα…. Θαύμα!».

Γράφοντας χθες το πρωί πως «έρχεται ο Τσίπρας» δέχθηκα δυο – τρία απανωτά τηλέφωνα από φίλους που δραστηριοποιούνται σε διαφορετικούς χώρους και με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες. Στις αντιδράσεις τους ωστόσο είχαν ως κοινό παρανομαστή το «είσαι υπερβολικός». Οι ώρες που ακολούθησαν, είμαι βέβαιος πως τους έκαναν να ξανασκεφθούν σοβαρά αν είμαι εγώ ο υπερβολικός ή αν ζούμε σε μια χώρα υπερ…. βολική.

Η έκπληξη που νιώθουν ορισμένοι το τελευταίο διάστημα για την εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων στη χώρα είναι υποκριτική. Θα τους πίστευα αν επρόκειτο για κεραυνό εν αιθρία. Αλλά ο ουρανός ήταν μαύρος εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Κι όπως συμβαίνει στη φύση, έτσι συμβαίνει και στην κοινωνία. Λίγο πριν ξεσπάσει η άγρια καταιγίδα υπάρχει μια περίεργη ησυχία.

Ένα βασικό ηγετικό χαρακτηριστικό στην πολιτική αλλά και στη ζωή είναι η πρόκληση αλλαγών. Για αυτό και πάρα πολλές φορές τα επικοινωνιακά μηνύματα των κομμάτων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπεριέχουν την υπόσχεση της αλλαγής. Είναι μια ευχάριστη και θετική υπόσχεση, την οποία ο καθένας μπορεί να την ερμηνεύσει όπως θέλει και για αυτό ακριβώς το λόγο είναι τόσο δημοφιλής.

«Βάλτε τώρα που γυρίζει» έλεγαν παλιά οι πλανόδιοι παπατζήδες, οι οποίοι συνιστούσαν και τη μοναδική «απειλή» εγκληματικότητας στο κέντρο της Αθήνας, εκείνης της εποχής. Φαίνεται πως κάπως έτσι το σκέφτηκε και ο Αλέξης Τσίπρας , καλώντας τους πολίτες να προσέλθουν στις κάλπες “για την ανάδειξη κυβέρνησης, και όχι για να ρίξουν ψήφο διαμαρτυρίας”.