Browsing: ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

Οι μέρες που θα ακολουθήσουν είναι εξαιρετικά κρίσιμες για την τύχη και το μέλλον της Ελλάδας. Οι πολίτες είδαν στη μέχρι σήμερα θητεία της τρικομματικής συγκυβέρνησης πολύ «διαβούλευση», αλλά κανένα φως και καμία ελπίδα.

Ο Γιάννης Ραγκούσης έκανε τη βαρυσήμαντη πολιτική διαπίστωση πως «το ποτήρι ξεχείλισε», πήρε το καπελάκι του κι έφυγε από το ΠΑΣΟΚ. Θα ήταν μια ασήμαντη είδηση, ανάλογης ασημαντότητας με το έργο του κ. Ραγκούση στη διάρκεια της υπουργικής του θητείας.

Η Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη 1974 υπήρξε η ληξιαρχική πράξη γέννησης του ΠΑΣΟΚ. Αν και κατ’ αυτή την έννοια το ΠΑΣΟΚ, ζωδιακά, ανήκει στον αστερισμό της Παρθένου, εντούτοις δεν είχε προκύψει από παρθενογένεση. Αποτέλεσε τη συνένωση τριών κατά βάση αταίριαστων πολιτικών ρευμάτων.

Mέσα από το blog έχω επικρίνει, πολύ αυστηρά μάλιστα, τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Θεωρώ λοιπόν πως οφείλω εγώ που έχω κάνει τόσο σκληρή κριτική, να αποδώσω και τα εύσημα στον Αλέξη Τσίπρα για τη στάση του απέναντι στο deal της Πειραιώς για την Αγροτική.

Όσο παίξανε, παίξανε. Για τα κόμματα λέω, που μας έβαλαν στην περιπέτεια δύο διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων με το «έτσι θέλω» για να ικανοποιήσουν τους κομματικούς εγωισμούς τους. Και να τα αποτελέσματα! Η Ελλάδα μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι στη μέση του τυφώνα της κρίσης και με δέκα εκατομμύρια υποψήφιους ναυαγούς.

Μπορεί όλες οι συζητήσεις που γίνονται αυτές τις μέρες να καταλήγουν στο «δια ταύτα» μιας πρόβλεψης του εκλογικού αποτελέσματος της Κυριακής, θα προσπαθήσω όμως να αντισταθώ σε αυτόν τον πειρασμό και να μείνω μόνο στα δεδομένα, όπως έχουν διαμορφωθεί μέχρι αυτή τη στιγμή.

Δεσμεύτηκα την περασμένη Πέμπτη, στη βάση όσων έγραψα εδώ, να προτείνω και τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης. Ωστόσο, οι μέρες που ακολούθησαν μέχρι και σήμερα δεν ήταν πρόσφορες για ονοματολογία. Περίμενα να κριθεί το σημαντικό πρώτα, δηλαδή το αίσθημα ευθύνης προκειμένου να αποκτήσει ηγεσία η χώρα.

Πριν από ένα μήνα έγραφα πως το πολιτικό σύστημα δεν έχει συνειδητοποιήσει τις ευθύνες του και πάει σε εκλογές με υπαρκτό το ενδεχόμενο να οδηγηθούμε μετεκλογικά σε μια «βουλή σούργελο» και να μπει η χώρα σε πολύ μεγάλες περιπέτειες. Διατύπωσα μάλιστα και μια ρεαλιστική πρόταση για το πώς θα μπορούσε να διασφαλιστεί ένας χρόνος σταθερής διακυβέρνησης ώστε να υλοποιηθούν βασικές προβλέψεις της συμφωνίας για το PSI και να μην αποδειχθούμε για άλλη μια φορά αναξιόπιστοι και αφερέγγυοι.