Γράφει ο Αντιναύαρχος ε.α. Β. Μαρτζούκος Π.Ν.
Επίτιμος Διοικητής Σ.Ν.Δ.
Πρόεδρος ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.
Οι Έλληνες τηλεθεατές παρακολούθησαν με έκπληξη στα δελτία ειδήσεων, την επίσημη αναγγελία του Υπουργού Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, ως Υπουργού Εξωτερικών της «Μακεδονίας», κατά την σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Ηνωμένο Βασίλειο, την 4η Σεπτεμβρίου 2014. Το περιστατικό απεδόθη σε σφάλμα του τελετάρχου. Ακόμη και εάν δεχθούμε την εξήγηση αυτή, γιατί άραγε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Κος Ράσμουνσεν αλλά κυρίως ο οικοδεσπότης Βρετανός Πρωθυπουργός Κος Κάμερον, δεν έσπευσαν να επανορθώσουν το «λάθος του τελετάρχου» αλλά απλώς υποδέχθηκαν τον Σκοπιανό Υπουργό με ασπασμούς, εναγκαλισμούς και πλατιά χαμόγελα; Θα πρέπει να επισημανθεί ότι δυστυχώς και οι υψηλοί εκπρόσωποι της Ελλάδος δεν αντέδρασαν άμεσα καθ’ οιονδήποτε τρόπο για το προφανώς εσκεμμένο θεσμικό ατόπημα.
Αναλογίζονται οι Δυτικοί αυτοί «φίλοι» μας ότι μετά την σκηνή αυτή, ο μέσος Έλληνας συμπεραίνει ότι το ΝΑΤΟ εν γένει και ειδικότερα η Βρετανία δεν είναι αλληλέγγυοι προς ένα κράτος μέλος αλλά αντιθέτως το υπονομεύουν; Μήπως η Βρετανική «ευαισθησία» για την μη ανάμιξη στα «εσωτερικά» θέματα άλλων κρατών, καθώς και για το «δικαίωμα» των Σκοπιανών να αυτοαποκαλούνται και να αυτοπροσδιορίζονται υπερισχύει της τηρήσεως των θεσμών, καθώς και της ΝΑΤΟϊκής και ευρωπαϊκής αλληλεγγύης;
Οι Βρετανοί και οι υπόλοιποι ΝΑΤΟϊκοί φίλοι μας ασφαλώς γνωρίζουν ότι το κράτος των Σκοπίων που απαρτίζεται από Σλάβους και Αλβανούς, διεκδικεί το όνομα, την ιστορία και τον πολιτισμό της αρχαίας Μακεδονίας της οποίας οι Έλληνες κάτοικοι δεν ομιλούσαν και έγραφαν σλαβικά ή αλβανικά αλλά ελληνικά. Γνωρίζουν επίσης ότι κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου δόθηκε από την τότε Γιουγκοσλαβία στην Νότια Σερβία, η ονομασία «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» και μεθοδεύτηκε η δημιουργία «μακεδονικού έθνους» για καθαρά αναθεωρητικούς καιαλυτρωτικούς σκοπούς (ψευδομακεδονία του Αιγαίου), οι οποίοι διατηρούνται και σήμερα. Η αδιαφορία ή και υποστήριξη των «συμμάχων» μας (οι περισσότεροι έχουν συνάψει διπλωματικές σχέσεις σε διμερές επίπεδο, με το όνομα «Μακεδονία»), προς ένα κατασκευασμένο ψεύδος αλυτρωτικού χαρακτήρος, στρέφεται ευθέως κατά της χώρας μας, η οποία προσπαθεί να αμυνθεί, με σχετική άρθρωση επιχειρηματολογίας για το αυτονόητο.
Μήπως άραγε θα πρέπει να θυμίσουμε στον «ευαίσθητο» Κο Κάμερον ποιος έκαψε τον Γ. Αυξεντίου και κρέμασε τους M. Καραολή και A. Δημητρίου καθώς και τόσους άλλους αγωνιστές της ΕΟΚΑ στην Κύπρο διότι αυτοί επιθυμούσαν να αυτοπροσδιορισθούν (και μάλιστα δίχως να σφετερίζονται ξένα ονόματα) και να επιλέξουν που ανήκουν; Οι Βρετανοί δεν έσπρωχναν την Τουρκία στην Κύπρο από το παράθυρο, μετά τον ελληνικό ξεσηκωμό, εφαρμόζοντας την τακτική «διαίρει και βασίλευε»; Δεν είναι οι Βρετανοί που με παρωχημένη και προκλητική αποικιοκρατική αντίληψη διατηρούν στρατιωτικές βάσεις τους σε άλλο ευρωπαϊκό κράτος και μάλιστα επί τμήματος του Κυπριακού εδάφους το οποίο αποκαλούν «εθνικό έδαφος»; Αυτά για να μην ξεχνούμε μερικές πρόσφατες βρετανικές επεμβάσεις σε ξένα κράτη και δίχως να μπούμε στον κόπο να ανασύρουμε μακρά σειρά παρομοίων γεγονότων από την παλαιότερη ιστορία.
Καλό λοιπόν θα είναι οι Δυτικοί φίλοι μας να προσέχουν την στάση τους σε σειρά μειζόνων θεμάτων εθνικού ενδιαφέροντος στο εξωτερικό και το εσωτερικό της Ελλάδος, καθ’ όσον η στάση αυτή προβληματίζει έντονα την ακόμη φιλοδυτική ελληνική κοινή γνώμη και αποδυναμώνει την φιλοδυτική επιχειρηματολογία. Δεν θα έβλαπτε εάν η Δύση αναλογισθεί ρεαλιστικά την πληθώρα των γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων που της παρέχει η χώρα μας, καθώς και την πιθανότητα μίας Ελλάδος όχι αιωνίως δεδομένης, αφού στην πολιτική δεν υπάρχουν μονόδρομοι και όπως εξ’ άλλου τονίζουν οι φλεγματικοί Βρετανοί «φίλοι» μας, στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν σταθεροί φίλοι και σταθεροί εχθροί αλλά μόνο σταθερά Εθνικά Συμφέροντα.
