Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Από αυτή τη στήλη έχουμε πολλάκις επισημάνει τον βρώμικο ρόλο που διαδραματίζει η Τουρκία για την καταπολέμηση της προσφυγικής κρίσης. Όπως έχουμε πει και θα θυμούνται όσοι μας παρακολουθούν, εν είδει ανατολίτικου παζαριού, η Τουρκία εκμεταλλεύεται τον καίριο ρόλο της και την ανάγκη των Ευρωπαίων για άμεσες λύσεις και προσπαθεί να αποσπάσει όσο το δυνατόν πιο πολλά οφέλη για την ίδια.
Όπως προκύπτει από τις πληροφορίες, οι Τούρκοι έχουν ήδη αρχίσει να μπλοκάρουν το επιχειρησιακό σχέδιο που καταστρώνεται αυτές τις μέρες, αναφορικά με τον τρόπο δράσης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με τους Τούρκους αξιωματικούς πολλές φορές να παρακωλύουν τη διαδικασία, λέγοντας πως δεν έχουν σε αρκετές περιπτώσεις σχετικές εντολές, με αποτέλεσμα να επικρατεί αβεβαιότητα αναφορικά με τις πραγματικές προθέσεις της γείτονος χώρας. Από τη μεριά της, η Ελλάδα είναι απολύτως εντάξει στις υποχρεώσεις της: έχει ολοκληρώσει τα hotspots, ολοκληρώνει στην ελληνική επικράτεια και άλλα κέντρα φιλοξενίας, ενώ ασμένως δέχθηκε και τον διαμεσολαβητικό ρόλο του ΝΑΤΟ στο χώρο του Αιγαίου. Τι άλλο να κάνουμε; Από εκεί και μετά, η μπάλα πάει στο γήπεδο της Τουρκίας, η οποία εξακολουθεί να μην κάνει τίποτα για να μειώσει τις προσφυγικές ροές. Και, ακόμα χειρότερα, πλέον κάνει πως δεν καταλαβαίνει πως στο πλαίσιο της συμφωνίας που συνομολόγησε εντάσσεται και η επανεισδοχή μεταναστών κυρίων, κατόπιν της ταυτοποίησής τους και τους διαχωρισμού τους από τους πρόσφυγες. Με απλά λόγια, τι είχες Γιάννη μου, τι είχα πάντα. Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για πραγματικές λύσεις σε αυτό το ζήτημα, αντίθετα το χρησιμοποιεί ως μοχλό πίεσης στους Ευρωπαίους, οι οποίοι καίγονται και είναι ένα βήμα πριν χορέψουν…καρσιλαμά.
Η τροπή των πραγμάτων δεν θα πρέπει να εκπλήσσει κανέναν. Οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες γνώριζαν πολύ καλά πως, δείχνοντας με τόση ζέση την επιθυμία τους να μπει η Τουρκία στην εξίσωση του προσφυγικού, ο Ερντογάν θα έπαιρνε θάρρος και θα ζητούσε όλο και περισσότερα πράγματα. Όπερ και εγένετο και πλέον ο Ερντογάν μοιάζει ασταμάτητος. Με μια διαφορά: οι Ευρωπαίοι εταίροι αφενός πιέζονται σοβαρά από τα εθνικά τους ακροατήρια, από την άλλη όμως έχουν και αυτοί τα δικά τους όρια, τα οποία δεν μπορούν να ξεπεράσουν. Η διαρκής υπόκλιση μπροστά στην Τουρκία, προκειμένου να παίξει ρόλο τροχονόμου στις προσφυγικές ροές δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα, διότι απλώς φανερώνει πως η Ευρώπη εναπόκειται στην…καλή προαίρεση της Τουρκίας και του Ερντογάν. Φυσικά, τέτοια πράγματα δεν υπάρχουν. Αντίθετα, υπάρχει ένας μέγιστος τακτικιστής επικεφαλής της Τουρκίας, ο οποίος προσπαθεί να φέρει τα πράγματα απολύτως στα μέτρα του, με ορισμένους να εκτιμούν πως ο απώτερος στόχος του είναι να μεταφέρει το ΝΑΤΟ από το χώρο του Αιγαίου στα τουρκοσυριακά σύνορα, με το επιχείρημα του άμεσου ελέγχου των προσφυγικών ροών.
Ήδη, σύμφωνα με συνομιλίες του RP με ανώτερους αξιωματούχους τόσο της κυβέρνησης όσο και της ΝΔ, ο προβληματισμός για την τουρκική στάση και την τουρκική βούληση για επίλυση του προβλήματος μεγαλώνει μέρα με την ημέρα. Και δεν είναι λίγοι που φοβούνται πως μπορεί να φτάσουμε ως τη Σύνοδο Κορυφής των αρχών Μαρτίου, όπου θα συμμετάσχει και η Τουρκία, και να βρεθούμε αντιμέτωποι με έναν νέο γύρο τουρκικών απαιτήσεων.
Όπως και να έχει, το βρώμικο παιχνίδι των Τούρκων στο Αιγαίο έχει αρχίσει να φαίνεται ακόμα και στους αδαείς. Είναι απορίας άξιο βέβαια πότε θα αποφασίσουν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί κάτι πιο ουσιώδες από ευχολόγια που δεν λύνουν κανένα πρόβλημα στο προσφυγικό.
