Όταν περνάς καλά, δεν βρίσκεις πραγματικά κανένα λόγο να σταματήσει το πάρτυ. Κάνεις εκλογές και επιχειρείς να τις κάνεις όπως ξέρεις από παλιά. Ωστόσο, όποιος είχε την υπομονή να παρακολουθήσει χθες το πρώτο άτυπο «debate» Σαμαρά – Βενιζέλου, θα μπορούσε να βγάλει δυο βασικά συμπεράσματα:
Τα «παπαγαλίσματα» και η υφέρπουσα φημολογία των ημερών επιχειρούν να καταστήσουν περίπου εύλογη τη μετάθεση των εκλογών. Τώρα είναι αργά, κύριοι. Χάσατε το σωστό χρόνο. Πριν από ένα μήνα έγραψα γιατί δεν πρέπει να πάμε σε εκλογές. Το momentum χάθηκε από ένα πολιτικό σύστημα που το κινεί μόνο η δύναμη της αδράνειας. Προχθές, έγραψα πως όταν προσπαθείς ένα λάθος να το διορθώσεις με λάθος, η ζημιά είναι διπλή. Τώρα, οι εκλογές πρέπει να γίνουν.
Σήμερα θα κάνω διάλλειμα και θα αφήσω τους πολιτικούς στην «ησυχία» τους. Όχι γιατί φοβάμαι ότι κάποια στιγμή δεν θα μου μιλάει κανένας από αυτούς (καθώς έχουν αρχίσει ήδη να συσσωρεύονται παράπονα, γεγονός που προσωπικά το αξιολογώ ως θετικό) αλλά γιατί τελικά, το μέλλον δεν θα έχει απολύτως καμία σχέση μαζί τους. Έπαιξαν κι έχασαν.
Πριν από ένα μήνα έγραφα πως το πολιτικό σύστημα δεν έχει συνειδητοποιήσει τις ευθύνες του και πάει σε εκλογές με υπαρκτό το ενδεχόμενο να οδηγηθούμε μετεκλογικά σε μια «βουλή σούργελο» και να μπει η χώρα σε πολύ μεγάλες περιπέτειες. Διατύπωσα μάλιστα και μια ρεαλιστική πρόταση για το πώς θα μπορούσε να διασφαλιστεί ένας χρόνος σταθερής διακυβέρνησης ώστε να υλοποιηθούν βασικές προβλέψεις της συμφωνίας για το PSI και να μην αποδειχθούμε για άλλη μια φορά αναξιόπιστοι και αφερέγγυοι.
O Francis Bacon έλεγε πως «ένας σοφός άνδρας θα δημιουργήσει περισσότερες ευκαιρίες, απ’ όσες θα του τύχουν». Ο Πάνος Καμμένος…
«Βάλτε τώρα που γυρίζει» έλεγαν παλιά οι πλανόδιοι παπατζήδες, οι οποίοι συνιστούσαν και τη μοναδική «απειλή» εγκληματικότητας στο κέντρο της Αθήνας, εκείνης της εποχής. Φαίνεται πως κάπως έτσι το σκέφτηκε και ο Αλέξης Τσίπρας , καλώντας τους πολίτες να προσέλθουν στις κάλπες “για την ανάδειξη κυβέρνησης, και όχι για να ρίξουν ψήφο διαμαρτυρίας”.
Διάβαζα στο “iefimerida’ πως ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ μοντάρει «ομάδα κρούσης», με τα στελέχη εκείνα που θα λάβουν θέσεις στα «παράθυρα» των ειδήσεων και στις καρέκλες των πάνελ και θυμήθηκα μια παλιά ασπρόμαυρη ταινία του Γκιωνάκη (προδίδω την ηλικία μου έτσι).
Ο Γκιωνάκης είναι στημένος κάτω από μια λάμπα του δρόμου και φαίνεται πως κάτι ψάχνει. Αστυφύλακας της εποχής που κάνει πεζή περιπολία, με το αυταρχικό ύφος της εποχής, τον ρωτάει:
Mετά την εποχή του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, του τελευταίου Ηγέτη που μπορούμε να αποκαλούμε Εθνάρχη, η Νέα Δημοκρατία άρχισε να μεταλλάσσεται σε ένα φοβικό κόμμα. Η διαδοχή των αρχηγών της πρόσθεσε πολλά επίθετα στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, αλλά φοβάμαι τίποτα ουσιαστικό. Η Νέα Δημοκρατία εδώ και τρεις δεκαετίες φοβάται τον εαυτό της.
Στην πολιτική, όλα παίζονται μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Αλλά σε μια προεκλογική καμπάνια, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Φοβάμαι ότι ο νέος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε μια πολύ κακή αρχή. Επέλεξε κάτω από τη φωτογραφία του αντί συνθήματος να θέσει το ερώτημα “γίνεται;”.
“Ναι, γίνεται” απαντά ο ίδιος, θέλοντας προφανώς να πείσει τους ψηφοφόρους ότι λέει την αλήθεια. Ας δούμε λοιπόν με το μάτι ενός τεχνοκράτη της επικοινωνίας , αν αυτό μπορεί να καταστεί δυνατό.
Δείτε αυτό το video, γιατί το σωστό είναι να πληρώσουν όλοι τα χρέη τους.
Η νέα εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ έχει όνομα «βαρύ σαν ιστορία». Τελικά σε αυτή τη χώρα, το όνομα μετράει. Είναι αυτό που λέμε στην επικοινωνία « για να μιλήσει ο κόσμος για το brand, πρέπει πρώτα να μιλήσει το brand στον κόσμο».
Το σοβαρό έλλειμμα πολιτικού management στην Ελλάδα, ο κίνδυνος να βρεθεί η χώρα σε ένα πολιτικό Μεσαίωνα, το λάθος του να αναζητούμε εκλογικές ιαχές μέσα σε κλίμα οικονομικής και πολιτικής κρίσης και η επιτακτική ανάγκη το μέλλον της χώρας να στηθεί σε ρεαλιστικούς άξονες, είναι μερικές από τις θέσεις που ανάπτυξε χθες 13/3/2012, ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Spin Communications, Σπύρος Ριζόπουλος, σε συνέντευξή του στην εκπομπή Συμβαίνει Τώρα του Γιώργου Κουμιώτη στο Marconi Radio 96,1 FM.
Η Ελλάδα για να δει φως πρέπει να αποκτήσει ηγεσία. Αυτό είναι, τη στιγμή αυτή, το απόλυτο πρόβλημα της χώρας. Όπως είχα γράψει σε προηγούμενο άρθρο,η οικονομική χρεοκοπία είναι απότοκος της πολιτικής χρεοκοπίας, και όχι το αντίστροφο. Αλλά ένα νέο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να γεννηθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος μετάβασης.
Η συμφωνία έκλεισε και… «σωθήκαμε». Οι ευρωπαίοι εταίροι θα μας χρηματοδοτήσουν με ένα πακέτο 130 δις. Ευρώ, κουρεύεται κατά πενήντα και κάτι το χρέος μας και ζούμε πλέον με την ελπίδα πως το 2020 το χρέος της χώρας θα είναι κοντά στο 120% του ΑΕΠ.
Όποιος πιστεύει πως οι Ευρωπαίοι είναι φίλοι μας, είτε είναι αφελής, είτε είναι ένοχος. Είναι ξεκάθαρο πλέον πως οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν τις δικές τους εθνικές «ατζέντες» και το μόνο που κάνουν είναι να κρατούν ανοιχτό το ελληνικό πρόβλημα, όταν ο χρόνος λειτουργεί μόνον σε βάρος μας.
