Είχα τις προάλλες έναν «πολιτικά ορθό» διάλογο στο twitter με τον ευρωβουλευτή της ΝΔ Γιώργο Παπανικολάου. Διάλογο ας πούμε των «βορείων προαστίων», με ευγένεια δηλαδή αλλά στην ουσία θες να πλακώσεις στις μπουνιές τον άλλο.
Εδώ που τα λέμε, εμείς τους τα μάθαμε αυτά τα κόλπα. Για να ακριβολογώ τους τα έμαθε ο Όμηρος στην Ιλιάδα, όταν έδειξε ότι οι πόλεμοι δεν κερδίζονται με το σπαθί αλλά με την επινόηση του «Δούρειου Ίππου».
Προσφάτως, οι κυβερνήσεις Γερμανίας και Γαλλίας εξέφρασαν επισήμως την πρόθεση τους να παρουσιάσουν κοινή πρόταση στην Κομισιόν για θέσπιση στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενός κοινού φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.
Για το πελατειακό σύστημα έχουν γραφτεί πολλά. Αυτό που θέλω να σημειώσω σήμερα αφορά στο γεγονός πως ο πολίτης σε αυτή τη χώρα προκειμένου να τύχει της προσοχής που χρειαζόταν κάθε φορά από τις πάσης φύσεως υπηρεσίες του δημοσίου, είχε πρακτικά μια επιλογή: να γίνει «πελάτης»!
Ο Μάο Τσε Τουνγκ είχε μια ενδιαφέρουσα θεωρία που έλεγε «άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, φτάνει να πιάνει ποντίκια». Το ελληνικό πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό. Δεν έχουμε τη «γάτα» που θα πιάσει τα «ποντίκια».
Το «κλίμα» που δίνει το Μαξίμου τα τελευταία 24ωρα είναι πως ο Αντώνης Σαμαράς είναι ψύχραιμος, έχοντας τη βεβαιότητα πως έχει βάλει «το νερό στ’ αυλάκι».
Το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης είναι ένα από τα πέντε Βραβεία Νόμπελ, που θεσπίστηκε από το Σουηδό βιομήχανο και εφευρέτη Άλφρεντ Νόμπελ. Με βάση τη διαθήκη του Νόμπελ το βραβείο αυτό πρέπει να δίνεται στη μεγαλύτερη συνεισφορά στην αδελφοποίηση των εθνών, στην κατάργηση ή τη μείωση των στρατιωτικών δυνάμεων και στη διεξαγωγή και προώθηση ειρηνευτικών διαδικασιών.
Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήταν το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας.
Μία μονάδα μπροστά από τον Μπαράκ Ομπάμα βρίσκεται ο Μιτ Ρόμνεϊ, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, κεφαλαιοποιώντας ως φαίνεται την καλή εμφάνιση στο ντιμπέιτ της περασμένης εβδομάδας.
Σπύρος Ριζόπουλος στη LE FIGARO: «Η σιδηρά κυρία είχε ανάγκη να βρεθεί στο έδαφος του θύματος»
Την προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε το πρώτο debate μεταξύ των δύο διεκδικητών της Προεδρίας των Η.Π.Α., μεταξύ του σημερινού Προέδρου και υποψηφίου των Δημοκρατικών Barack Obama και του πρώην κυβερνήτη της Μασαχουσέτης και υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων Mitt Romney.
«Veni, vidi, vici» που σημαίνει «ήρθα, είδα, νίκησα». Το είπε ο Ιούλιος Καίσαρας νικώντας τον βασιλιά Φαρνάκη του Πόντου το 47 π.Χ. Πρέπει να το είπε στον εαυτό της και η Άγκελα Μέρκελ όταν θα απογειωνόταν χθες το απόγευμα από την Αθήνα.
Είναι αρκετά ενδιαφέρον φαινόμενο, το ότι τον τελευταίο καιρό ως κριτήριο πολιτικής αξιολόγησης έχει μπει στην ζωή μας και το «ελληνόμετρο», κοινώς ο πολιτικός λόγος που εκτός από τις θέσεις και τις πολιτικές του αντιπάλου, κρίνει και το πόσο Έλληνας είναι.
Η Γερμανία μέσα σε είκοσι χρόνια ξέχασε τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και έκανε τον Δεύτερο. Το γεγονός ότι της πήρε σχεδόν 70 χρόνια για να ξεχάσει και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και το πώς μοιράστηκε ο κόσμος μετά από αυτόν, έχει σπάσει ήδη ρεκόρ.
Το 1992, ο ουγρο-αμερικανός «χρηματομαγνήτης» George Soros κέρδισε περισσότερο από 1 δισ. δολάρια ποντάροντας ενάντια στο ότι η βρετανική λίρα ήταν σε θέση να διατηρήσει συναλλαγματική ισοτιμία με το γερμανικό μάρκο. Αυτό σημαίνει αν μη τι άλλο πως κάνει σωστές προγνώσεις.